Το Γράμμα ενός Άγγλου στρατιώτη για τον Δεκέμβρη του 44.
Έχουν γραφτεί εκατοντάδες άρθρα και αρκετά βιβλία για τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 44.Σε γενικές γραμμές όλοι συμφωνούν ότι τα λεγόμενα Δεκεμβριανά άρχισαν όταν η Αστυνομία άνοιξε πυρ ενάντια στην ειρηνική διαδήλωση του ΕΑΜ .
Η αιτία όμως ερμηνεύεται διαφορετικά . Από την μια μεριά οι Εαμικές δυνάμεις οι οποίες συμμετείχαν στην πρώτη μετακατοχική κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου και από την άλλη οι λεγόμενες αστικές δυνάμεις οι οποίες πολύ λίγα είχαν προσφέρει στον αγώνα ενάντια στους κατακτητές .Και οι δύο παρατάξεις είχαν στο μυαλό τους την μεταπολεμική πολιτική διακυβέρνηση . Θα ήταν δηλαδή μια συνέχεια του προπολεμικού Βασιλοφασιστικού μπλόκ ; η μία αλλαγή προς προοδευτική κατεύθυνση;
Το ΕΑΜ προκειμένου να διασφαλίσει την δική του προοπτική δεν δέχτηκε να διαλυθεί το στρατιωτικό του σκέλος του ,δηλαδή ο ΕΛΑΣ . Ο Παπανδρέου παρά την διαφορετική πρόβλεψη της συμφωνίας της ΚΑΖΕΡΤΑΣ, αναγνώριζε σαν Εθνικό Στρατό μόνο την ορεινή Ταξιαρχία η οποία αποτελούνταν ΜΟΝΟ από επιλεγμένους σκληροπυρηνικούς δεξιούς μετά τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί στην μέση Ανατολή και την εκδίωξη και φυλάκιση χιλιάδων Δημοκρατικών στρατιωτών και Αξιωματικών στην έρημο της Μέσης Ανατολής και του ΣΟΥΔΑΝ .Και βέβαια στηρίζονταν και στον Αγγλικό στρατό που ήρθε μαζί του στην Ελλάδα με 10000 άνδρες .
Η συνέχεια είναι γνωστή . Οι Εαμικοί Υπουργοί παραιτήθηκαν από την κυβέρνηση και το ΕΑΜ οργάνωσε την γνωστή διαδήλωση της 3ης του ΔΕΚΕΜΒΡΗ .Είκοσι (28) νεκροί και δεκάδες τραυματίες με εντολή του αρχηγού της αστυνομίας Άγγελου Έβερτ. Την επόμενη μέρα στο δεύτερο συλλαλητήριο ανέλαβαν να συνεχίσουν τα Βρετανικά τανκς.
Έτσι άρχισαν τα Δεκεμβριανά . Μέχρι στις 15 Δεκεμβρίου ο ΕΛΑΣ αμήχανος επέτρεπε στα Βρετανικά καμιόνια να τροφοδοτούν με τρόφιμα και όπλα τις Δεξιές και δοσιλογικές δυνάμεις .Δεν ήθελε και σωστά να έρθει σε ευθεία αντιπαράθεση με τον μέχρι τότε σύμμαχο .
Ας δούμε όμως πως είδε τα γεγονότα ένας Άγγλος στρατιώτης που βρέθηκε στην Αθήνα να πολεμάει τους Έλληνες Αριστερούς .
Στην δεύτερη σελίδα του «Daily Worker» στις 23 Δεκέμβρη 1944, πρώτο θέμα δημοσιεύτηκε μία επιστολή του Βρετανού στρατιώτη και τίτλο «ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ »
«Αυτό το συγκινητικό, θυμωμένο γράμμα γράφτηκε από στρατιώτη που υπηρετεί με τις δυνάμεις υπό τις διαταγές του Στρατηγού Σκόμπι στην Αθήνα. Στάλθηκε στην οικογένειά του, η οποία μας ενημέρωσε ότι πριν πάει στο εξωτερικό δεν συνδεόταν με κανένα πολιτικό κόμμα. Φανερώνει τη βαθιά αγανάχτηση ενός Αγγλου δημοκράτη», αναφέρει στον πρόλογο η εφημερίδα και παραθέτει ολόκληρο το γράμμα, υπό τον τίτλο «Ντρέπομαι»:
«ΗΔΗ σας έχω γράψει για την κατάσταση των πραγμάτων στην Αθήνα. Ο Τύπος στην πατρίδα ετοιμάζει κείμενα.
Αναρωτιέμαι εάν σας πληροφορούν για τα ακριβή τεκταινόμενα. Άραγε οι ερωτήσεις στο Κοινοβούλιο θα απαντηθούν ειλικρινά; Φοβάμαι πως όχι.
Πρώτα από όλα, ντρέπομαι, ντρέπομαι πολύ, για το ρόλο που παίζει η Βρετανία εδώ. Από την πρώτη επιχείρηση της αστυνομίας, που άνοιξε πυρ εναντίον μίας ειρηνικής διαδήλωσης, ολόκληρη η πόλη αντηχεί πυροβολισμούς τουφεκιών, οπλοπολυβόλων και κανονιοβολισμούς από τα τανκς σε όλες τις συνοικίες.
Για μία ολόκληρη μέρα, πάνω κάτω, ήταν αρκετά σοβαρά τα πράγματα μεταξύ των αστυνομικών και του ΕΑΜ. Επειτα εμείς, κατόπιν διαταγών από το Λονδίνο, μπλεχτήκαμε.
Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι δώσαμε σοβαρές διαβεβαιώσεις πως δεν θα εμπλακούμε στα εσωτερικά πολιτικά ζητήματα αυτής της χώρας και ότι εμάς, το στράτευμα, μας συμβούλεψαν να πράξουμε αναλόγως. Πώς τιμήθηκε αυτή η ιερή διαβεβαίωση;
Από το τελευταίο μου γράμμα τα τανκς μας, τα όπλα μας έχουν δει αρκετή δράση και έχουν τσακίσει φιλελεύθερες και κομμουνιστικές δυνάμεις, οι οποίες τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια ακούραστα πάλευαν ενάντια στο φασισμό. Είναι αλήθεια. Είμαι εδώ και έχω αρκετά καλή γνώση της κατάστασης.
Διεξάγεται μία ανελέητη μάχη της Δεξιάς ενάντια στην Αριστερά. Θυμηθείτε ότι η Αριστερά (ΕΑΜ) αγκαλιάζει έξι κόμματα, από τους φιλελεύθερους μέχρι τους κομμουνιστές (ΚΚΕ), ότι πριν ξεκινήσουν τα προβλήματα έξι υπουργοί της κυβέρνησης παραιτήθηκαν σε υποστήριξη αιτημάτων που στη συνέχεια ο λαός κινητοποιήθηκε για να τα διασφαλίσει.
Ομως ολόκληρο το βάρος της βρετανικής δύναμης μπήκε στα γεμάτα, υποστηρίζοντας τη Δεξιά ενάντια στην Αριστερά.
Παρατηρώντας τα πράγματα από μία απόσταση, είμαι σίγουρος ότι οι άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν τις ζωές τους σύμφωνα με τους όρους της Χάρτας του Ατλαντικού και της Συνδιάσκεψης της Τεχεράνης θα νικήσουν. Ελεύθεροι από την ανέχεια, από το φόβο, με ελευθερία θρησκευτικής πίστης, λόγου. Τι παραμύθια πρέπει να ειπωθούν πριν εξασφαλιστούν αυτά τα αιτήματα;
Πέρα από πολλές θλιβερές σκηνές, άκουσα τα τανκς να συντρίβουν με τις βολές τους το Αρχηγείο του ΕΑΜ μαζί με τους υπερασπιστές του, είδα το ένα μετά το άλλο τα «Spitfire» (σχεδόν καθημερινά) να ρίχνουν χιλιάδες βόμβες στις αιφνίδιες εφορμήσεις τους, σχεδόν μέσα στα σπίτια του κόσμου!
Τι άξιζαν οι διαβεβαιώσεις μας στον ελληνικό λαό; Το αίμα μου βράζει από τα πράγματα που κάνουν στο όνομά μας. Νιώθω τόσο άσχημα για αυτό το θέμα που απαίτησα να δω τον επικεφαλής αξιωματικό και του εξέθεσα τις απόψεις μου.
Εύχομαι να μπορούσα να βρίσκομαι στο Κοινοβούλιο, να ακούσω και να πάρω μέρος στη συζήτηση που απ’ ότι καταλαβαίνω θα λάβει χώρα. Θα έτριβα τη ντροπή που νιώθω από τις πράξεις μας στα μούτρα της κυβέρνησης που ευθύνεται για αυτά τα εγκλήματα.
Η δημοκρατία μας (λέξη ελληνική) πέφτει σαν καυτό μολύβι στα κορμιά του ελληνικού λαού. Τι μας χωρίζει, εμένα από τα παιδιά, ποια αιτία; Για ποιο λόγο μάτωσε αυτή η χώρα, βομβαρδίστηκε, και ο Θεός ξέρει τι άλλο;
Ειλικρινά, είμαι σοκαρισμένος με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα – και δεν είμαι ο μόνος. Πιστέψτε με, η καρδιά και το μυαλό μου βράζουν από αυτές τις καταραμένες εξελίξεις. Ποιος, οκτώ βδομάδες πριν, θα μπορούσε να είχε προβλέψει αυτή την κατάσταση των πραγμάτων;
Έχω έντονα αρνητικά συναισθήματα – ναι – αλλά επίσης σας διαβεβαιώνω ότι τα αντικειμενικά γεγονότα είναι ότι η κυβέρνησή μας σκόπιμα και ανελέητα επιβάλλει μία αντισυνταγματική κυβέρνηση στις πλάτες ενός συμμάχου, που επέδειξε ανυπέρβλητη ανδρεία. Βλέποντας τι συμβαίνει ακριβώς αυτή τη στιγμή, η Χάρτα του Ατλαντικού και η Συνδιάσκεψη της Τεχεράνης δεν αξίζουν ούτε κάλπικη δεκάρα.
Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν στρατιωτικό μυστικό, δεν λένε τίποτα για τους πολεμικούς στόχους για τους οποίους ο λαός μας υπέφερε, έχασε τόσα πολλά.
Η ελευθερία του ελληνικού λαού εξαφανίζεται – και μαζί της θα εξαφανιστεί η δική μας, εάν δεν προσέξουμε. Εν κατακλείδι, άλλη μια φορά σας λέω, ντρέπομαι γι’ αυτό που συμβαίνει, είναι ζωώδες και αηδιαστικό. Χαίρομαι που «άνοιξα τα χαρτιά μου» στον επικεφαλής αξιωματικό μου. Αυτή μου η πράξη με έκανε να νιώσω λιγάκι πιο καθαρός, όχι όμως πολύ. Τα τεκταινόμενα σήμερα στην Ελλάδα είναι ευθύνη δική μου, δική σας, των γειτόνων, του χωριού, της πόλης, της χώρας.
Μας στιγματίζουν όλους».
ΥΓ. Από τα βιβλία που ξεχωρίζω για την επιστημονική επάρκεια περιγραφής των γεγονότων του ΔΕΚΕΜΒΡΗ ,είναι τα ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 1944 του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ τον οποίο ο ΣΙΜΕΑ είχε καλεσμένο στην επετειακή εκδήλωση της 9ης Μα'ί'ου 1919.και το συλλογικό ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1944 με Βόγλη ,Παπαθανασίου ,Σακελλαρόπουλος, Χαραλαμπίδης
