Οι πρώτες εκτελεσμένες γυναίκες

Οι πρώτες γυναίκες εκτελούνται στην Καισαριανή

Του ΑΝΔΡΕΑ ΔΕΝΕΖΑΚΗ

• denezakis@imerodromos.gr

Μετά την ανθρωποσφαγή στο Θυσιαστήριο της Καισαριανής, της 1ης του Μάη 1944, οι εκτελέσεις και η τρομοκρατία συνεχίστηκαν και τις υπόλοιπες μέρες. Δύο μέρες αργότερα, τα ξημερώματα στις 3 Μάη 1944, ένα μαύρο φορτηγό αυτοκίνητο μετέφερε με ισχυρή συνοδεία Γερμανών και τσολιάδων, ανάμεσα στους άλλους μελλοθάνατους, για πρώτη φορά, πέντε γυναίκες μελλοθάνατες στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ηταν οι ηρωίδες αγωνίστριες της Εθνικής Αντίστασης:

Φρόσω Χατζηδάκη, 73 χρόνων.
Μαρία Χατζηδάκη, 35 χρόνων.
Στέλλα Ντέρη, 26 χρόνων
Σούλα (Ασπασία) Ανυσίου, 35 χρόνων.
Φιφή Χωραφά (Σοφία).

Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, την επόμενη χρονιά, στις 3 Μάη του 1945, δημοσιεύει στην πρώτη του σελίδα:

«Ένα χρόνο σαν σήμερα στην Καισαριανή…

ΠΕΝΤΕ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ
το αίμα τους, τη ζωή τους
ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!

Αν ο ηρωικός λαός της δεν ήταν πιασμένος μέσα στον αποπνικτικό βρόγχο που του έχουν περάσει γύρω από το λαιμό του τα ζωντανεμένα υπολείμματα του φασισμού, θα γονάτιζε σήμερα ελεύθερος σ’  ένα ευλαβικό μνημόσυνο για να τιμήσει τη μνήμη των πρώτων πέντε Ελληνίδων, που έπεσαν πέρυσι σαν σήμερα από τα βόλια των βαρβάρων μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Η ιστορία αυτών των πέντε Ελληνίδων είνε ένας αληθινός θρύλος, που το τραγικό μεγαλείο του ξεπερνάει και αυτή την εποποιΐα του Ζαλόγγου.

Στις φυλακές «Χατζηκώστα» οι γερμανόδουλες «ελληνικές» αρχές κρατούσαν 26 Ελληνίδες πατριώτισσες, όλες αγωνίστριες του εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου. Οι στερήσεις, η πείνα και τα βασανιστήρια στα  οποία τις υπέβαλλαν καθημερινά, δεν μπόρεσαν να κάμψουν το ηθικό τους. Τον Μάρτη του 1944, κατέβηκε στα μπουντρούμια των κρατουμένων ο ίδιος ο Λάμπου, και προσπάθησε ν’ αποσπάσει από τις κρατούμενες δηλώσεις, που ν’ αποκηρύσσουν τον εθνικοαπελευθερωτικόν αγώνα του ελληνικού λαού. Η πρόταση συνοδευόταν από τη δελεαστική υπόσχεση ότι θ’ αφήνονταν αμέσως ελεύθερες. Η απάντηση που έδωσαν οι πατριώτισσες στον απαίσιο αυτόν «Ελληνα» ήταν η φωνή του μαχόμενου Εθνους:

— Μόνο οι προδότες απαρνιώνται την πατρίδα τους.

Κι όταν ο μισητός δήμιος τους δήλωσε ξεδιάντροπα, ότι η άρνησή τους θα είχε σαν συνέπεια να εκτελεστούν, δέχτηκε κατάμουτρα τα άτρομα αυτά λόγια:

— Δεν φοβόμαστε το θάνατο. Οι προδότες σαν και σένα τον φοβούνται!

Μανιασμένος από το αδάμαστο αυτό θάρρος, ο Λάμπου διέταξε και τις έκλεισαν στα φρικτά απομονωτήρια των Ιταλών, δυο μέτρα μέσα στη γη. Εκεί τις άφησε δέκα ημέρες. Τότε πια πείσθηκε ότι τίποτα δεν ήταν ικανό να λυγίσει τις 26 ηρωίδες και στις 26 Απρίλη τις παρέδωσε στα γερμανικά Ες-Ες που τις μετέφεραν στο σφαγείο του Χαϊδαριού.

Στις 2 του Μάη, πέντε από τις κρατούμενες γυναίκες οδηγήθηκαν στην «απομόνωση». Δεν δίστασαν να τους πουν ότι την άλλη ημέρα επρόκειτο να εκτελεστούν. Ηταν η πρώτη φορά που θα γινόταν εκτέλεση γυναικών. Οι πέντε πατριώτισσες που θ’ αντίκρυζαν την άλλη μέρα το πρωί το εκτελεστικό απόσπασμα, ήσαν η Φρόσω Χατζηδάκη, γρηά 73 χρονών, η κόρη της Μαρία, η Στέλλα Ντέρη (την ίδια μέρα εκτελέστηκαν και τα δυο αδέρφια της), η Σούλα Ανυσίου (τη βάραινε η «κατηγορία» ότι έμενε σπίτι της ο αγωνιστής του Αλβανικού μετώπου Λευτέρης Αναστασιάδης ανάπηρος με κομμένα και τα δυο πόδια, που εκτελέσθηκε κι αυτός την ίδια μέρα), η Φιφή Χωραφά (την ίδια μέρα εκτελέστηκε και ο άντρας της).

Πρωί-πρωί ένα από τα μαύρα αυτοκίνητα που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί, μετέφερε με ισχυρή συνοδεία τις πέντε μελλοθάνατες στην Καισαριανή. Η πορεία προς το θάνατο ήταν ένα θριαμβευτικό πέταγμα προς την Αθανασία. Οι δρόμοι αντηχούσαν από το ηρωικό τραγούδι και σκόρπιζαν ρίγη στους αραιούς διαβάτες που με τρόμο έβλεπαν να διαβαίνει ο θάνατος νικημένος από πέντε αδύναμα γυναικεία πλάσματα.

Σε λίγη ώρα το θυσιαστήριο της λευτεριάς στην Καισαριανή, που το χώμα του ήταν ακόμη υγρό από το άγιο των διακοσίων ηρώων, δέχτηκε τα πρώτα κορμιά των πέντε Ελληνίδων, που έπεφταν από τα γερμανοφασιστικά βόλια, εξιλαστήρια θύματα του αγώνα για τη λευτεριά!

***

 Ο δημοκρατικός λαός της Αθήνας τιμάει σήμερα την Ιερή μνήμη των ηρωικών αυτών Ελληνίδων, που με το χαμόγελο πρόσφεραν στην υπόθεση της ελευθερίας το τίμιο αίμα τους.»

Η φωτογραφία από το «ΕΠΕΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ» 4α τόμος, με τη λεζάντα «Εδώ δεν πρέπουν κλάματα, δεν πρέπουν μοιρολόγια, μόν’ πρέπουν δυο ζυγιές βιολιά και μπαταριές ντουφέκια».

Μαζί με τις πέντε  ηρωίδες εκτελέστηκαν την ίδια μέρα, 3 Μάη, και δεκάδες άλλοι πατριώτες, τα ονόματα των οποίων δεν ανακοινώθηκαν. Στον 4α τόμο του «ΕΠΕΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ», σελ. 208, σημειώνονται εκείνα που έγιναν γνωστά: Δημόπουλος Στράτος του Χρ. Φοιτητής Νομικής. Μπιτσάκης Γιώργος του Νικ. από τα Χανιά. Σακελλαρίου Δημήτρης του Χαραλάμπου, από την Ωλένη Ηλείας. Χατζημιχάλης Αχιλλέας, γεννήθηκε στη Λάρισα το 1888, από νωρίς προσχώρησε στο προοδευτικό εργατικό κίνημα. Διετέλεσε πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, μέλος του ΕΑΜ και της Εθν. Αλληλεγγύης. Χωραφάς Γιώργος, σύζυγος της Φιφής. Δίβαρης Χαράλαμπος, 22 χρόνων, ξυλουργός.

Η Στέλλα Ντέρη

Η Φρόσω και η Μαρία Χατζηδάκη, μάνα και κόρη, εκτελέστηκαν μαζί, αγκαλιασμένες, η Σούλα Ανυσίου (Ασπασία) κατηγορήθηκε και εκτελέστηκε επειδή έκρυβε στο σπίτι της τον ανάπηρο πολέμου της Αλβανίας, Αναστασιάδη Λευτέρη, ο οποίος ήταν ένας από τους 200 που εκτελέστηκαν την Πρωτομαγιά του 1944. Η Φιφή (Σοφία) Χωραφά εκτελέστηκε την ίδια μέρα με τον σύζυγό της. Την ίδια μέρα που εκτελέστηκε η Στέλλα Ντέρη, από τα Ιλίσια, εκτελέστηκαν δι’ απαγχονισμού, στο μεγάλο Πεύκο, στον Λουτρόπυργο τα αδέλφια της Μιχάλης και Θανάσης Ντέρης. Στις 10 Μάη εκτελέστηκε και ο άλλος αδελφός της, ο Νίκος Ντέρης.
Οι εκτελέσεις γυναικών δεν σταμάτησαν εκεί. Λίγες μέρες μετά, στις 10 Μάη 1944, μεταφέρθηκαν από το Χαϊδάρι και εκτελέστηκαν στην Καισαριανή άλλοι 92 Ελληνες πατριώτες, ανάμεσά τους 13 γυναίκες:

Αριστερά η Μάρω Μάστρακα, στο κέντρο η Τούλα Μηλιώτη και δεξιά η αδελφή της Μαρία Μηλιώτη.

Η Καίτη Βιντιβίλια, η Βασιλική Ντάκουρη και η Αννα Σαββαΐδη (φωτ. από το Μουσειο ΕΑΜικής Αντίστασης της Καισαριανής

Μάρω Μάστρακα, 44 χρόνων, καθηγήτρια της γαλλικής γλώσσας και λογοτέχνιδα, καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη, ήταν υπάλληλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου με μεγάλη μόρφωση, στέλεχος του ΕΑΜ. Οι Γερμανοί την αποκαλούσαν «Χερ Ντόκτορ».

Βασιλική (Βάσω) Ντάκουρη, 24 χρόνων, η «Αδελφή του Αγώνα», νοσοκόμα, στέλεχος του ΚΚΕ και υπεύθυνη της ΕΑΜικής οργάνωσης του νοσοκομείου, εργάζονταν στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο.

Μαρία Μηλιώτη, 23 χρόνων, υπάλληλος των Τ.Τ.Τ., και η αδελφή της

Δήμητρα (Τούλα) Μηλιώτη, 28 χρόνων, υπάλληλος των Τ.Τ.Τ.

Πάολα Παύλοβιτς, 45 χρόνων, Γιουγκοσλάβα.

Αννα Σαββαΐδη, 25 χρόνων, γυναίκα του αντιστασιακού υπαστυνόμου Σαββαΐδη που πιάστηκε στο μπλόκο της Κοκκινιάς στις 5 Μάρτη 1944 και εκτελέστηκε από τον ίδιο τον Λάμπου, διοικητή της Ειδικής Ασφάλειας.

Καίτη Βιντιβίλια, 34 χρόνων, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, ζούσε στη Νέα Φιλαδέλφεια και τα Νέα Λιόσια., μέλος του ΚΚΕ πριν τη δικτατορία Μεταξά, δούλεψε σε παράνομες δουλειές, ήταν υπάλληλος της Εταιρείας Υδάτων (ΟΥΛΕΝ). Αθλιος συνάδελφός της, συνεργάτης των Γερμανών, τοποθέτησε κρυφά στο συρτάρι της μια ΕΑΜική εφημερίδα και μετά κάλεσε τους Γερμανούς. Βασανίστηκε φριχτά πριν εκτελεστεί.

Ελσα Δανιηλίδη
Χρυσούλα Ιωσηφίδου, από την Κοκκινιά.
Μαρία ή Μάρθα Ξανθοπούλου – Οικονόμου
Χρύσα Μωυσιάδου
Ελένη Πανέλη ή Πανέτα.

Μαζί με τις πέντε της 3ης του Μάη 1944 ήταν οι πρώτες γυναίκες που εκτέλεσαν οι Γερμανοί στην Καισαριανή.

Το «Θυσιαστήριο της Λευτεριάς» Το μνημείο στο χώρο του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής

Στο Θυσιαστήριο της Λευτεριάς εκτελέστηκαν και πέρασαν στην Ιστορία 600 αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Το 1942 εκτελέστηκαν 13 αγωνιστές, το 1943 εκτελέστηκαν 147 και το 1944 γύρω στους 440. Μαζί τους 20 Ιταλοί και 5 Γερμανοί αντιφασίστες αγωνιστές.
Σαρανταοκτώ  πρωινά το Σκοπευτήριο της Καισαριανής έζησε στιγμές άφθαστου ηρωισμού. Σαρανταοκτώ φορές τα σκουπιδιάρικα αυτοκίνητα του Δήμου πέρασαν την εξώπορτα φορτωμένα με τα πτώματα και αφήνοντας στους δρόμους της Καισαριανής και της Αθήνας αδρά τα αιμάτινα ίχνη τους ως το Νεκροταφείο.

ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ Νο 2

Στις 22 Ιουνίου 1941 ξεκίνησε η επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα», η εισβολή των ναζιστικών στρατιών στη Σοβιετική Ένωση. Δεν επρόκειτο απλά για έναν πόλεμο όπως αυτούς που είχε γνωρίσει νωρίτερα η Ευρώπη. Επρόκειτο για έναν πόλεμο «εξόντωσης», έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Πέρα από τον στρατηγικό στόχο της εξολόθρευσης του «ιουδαιο-μπολσεβικισμού» που, σύμφωνα με την ορολογία του ναζισμού και τα διάχυτα «πιστεύω» του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, κατάτρωγε τις σάρκες της Ευρώπης, υπήρχαν και τα πιο άμεσα οφέλη. 

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ

Το

1940 η Γερμανία είχε πετύχει πολλούς από τους αντικειμενικούς της στόχους στην Ευρώπη. Είχε κατακτήσει γερμανόφωνο κομμάτι της Τσεχοσλοβακίας, είχε ολοκληρώσει την προσάρτηση της Αυστρίας, είχε εισβάλει στην Πολωνία, είχε νικήσει τον παλαιό εχθρό της τη Γαλλία με εκπληκτική άνεση και είχε απωθήσει τους Βρετανούς, αναγκάζοντας την εκστρατευτική τους δύναμη να επιστρέψει στην Αγγλία από τη Μάγχη.

ΡΗΓΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Ο Μήτσος   Ρήγας

Κείμενο : Απόστολος Κ.Αποστολάκης

Ένας αγωνιστής της Αντίστασης που έγραψε την δική του ιστορία με την συμμετοχή του στους αγώνες  κατά των κατακτητών αλλά και με μεγάλη προσφορά  στα κοινά ήταν ο Μήτσος Ρήγας .  Ο  Ρήγας ήταν από τους πρώτους που οργανώθηκαν στην Αντίσταση αφού σαν μέλος του ΚΚΕ είχε εντολή για δημιουργία ΕΑΜικής οργάνωσης στον Βόλο το φθινόπωρο  του 41.

Του μικρού χωριού (Ο Άρης) - Ρίτα Αντωνοπούλου

ΥΠΑΤΗ

17 Ιουνίου 1944,το Ολοκαύτωμα της Υπάτης

Ξημερώματα Σαββάτου 17 Ιουνίου 1944 η Υπάτη βρέθηκε περικυκλωμένη από τα Ες Ες. Τη μέρα αυτή γράφτηκε η πιο μελανή σελίδα στην νεότερη ιστορία της
Τα γερμανικά στρατεύματα είχαν φτάσει στη ιστορική πόλη της Φθιώτιδας με εντολή να την καταστρέψουν ολοσχερώς.
Ολοκλήρωσαν το καταστροφικό τους έργο εκτελώντας 28 άτομα, τραυματίζοντας 30, καταστρέφοντας 375 από τα 400 σπίτια της πόλης, βυζαντινές εκκλησίες και ιστορικά αρχοντικά. Ολοκαύτωμα.
Η Υπάτη πυρπολήθηκε τρεις φορές από τους Γερμανούς και βομβαρδίστηκε με πυροβολικό αρκετές. Οι ημερομηνίες των πυρπολήσεων:
17 Ιουνίου 1944 , 10 Αυγούστου 1944 , 12 Οκτωβρίου 1944

Για την προσφορά της στην Ενωμένη Εθνική Αντίσταση, που κορυφώθηκε με το ολοκαύτωμα αλλά και την εκτέλεση των Υπαταίων Πατριωτών μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, από τους Γερμανούς, ανακηρύχτηκε Μαρτυρική Πόλη με το Προεδρικό Διάταγμα 399/7.12.1998, που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ Α277/16.12.1998.

Δημοσιεύτηκε στην σελίδα του : Σωματείο "Μουσείο - Ιστορικό Αρχείο Ρούμελης 1940-1950"

ΜΑΚΡΗΣ ΦΑΙΔΩΝ

Φαίδων  Μακρής 

 

Η προφητεία του για τον Άρη

 

Κείμενο: Απόστολος Κ. Αποστολάκης

Σε προηγούμενη αφιέρωση για το καλλιτεχνικό ζευγάρι της Θεσσαλικής ΕΠΟΝ : Κίτσος και Κυβέλη Μακρή , αναφερθήκαμε ακροθιγώς  στον αδερφό του Φαίδωνα .

Ο Φαίδων Μακρής όπως είχαμε γράψει ήταν γιος του Αλκιβιάδη Μακρή από την Λάρισα που την δεκαετία του είκοσι μετακόμισε οικογενειακώς στον Βόλο . Όλα τα αδέλφια Μακρή συμμετείχαν στον Αντιστασιακό αγώνα μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ –ΕΠΟΝ –ΕΛΑΣ.

Επιχείρηση «Δράκος»: Η άγνωστη απόβαση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου

ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗ ΝΟΡΜΑΝΔΙΑ

Japan's Wa Greek Subs - Ο Πόλεμος της ΙΑΠΩΝΙΑΣ...

ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ -ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

2007-11-08 Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα - Η Ελλάδα του Χίτλερ (Γ'): Η πικρή απε...

2007-11-08 Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα - Η Ελλάδα του Χίτλερ (Β'): Τρόμος και ...

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Ιδρυτική Διακήρυξη.   

Διαβάστηκε στην πρώτη εκδήλωση του ΣΙΜΕΑ     25-11-2016.Δημαρχείο Βόλου

 

 

Καλησπέρα σας. Σας ευχαριστούμε που ανταποκριθήκατε στην πρόσκληση μας 

Πρίν περάσουμε στο κύριο θέμα της σημερινής εκδήλωσης με θέμα το ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ θα θέλαμε να σας παρουσιάσουμε με λίγα λόγια  τους σκοπούς του Συλλόγου μας.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ και ΜΝΗΜΗΣ της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΊΣΤΑΣΗΣ,  τα αρχικά του ΣΙΜΕΑ.

Το όνομα του συλλόγου, ήταν μια πρόταση του συμπολίτη μας πανεπιστημιακού διδάκτορα της ιστορίας κ.Νίκου Τζαφλέρη  την οποία υιοθετήσαμε ομόφωνα.

Ο ΣΙΜΕΑ είναι ένας νεοσύστατος σύλλογος ο οποίος ιδρύθηκε από την ανάγκη να υπάρχει στην περιοχή μας ένας φορέας που θα υπερασπίζεται τη ΜΝΗΜΗ, ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ , ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ των αγωνιστών της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΊΣΤΑΣΗΣ .

Τώρα που οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης έχουν φύγει από την ζωή και οι λίγοι που έχουν απομείνει λόγω ηλικίας δεν μπορούν να υπερασπιστούν την εποχή τους ,ιδρύθηκε ο σύλλογος ακριβώς για αυτό τον λόγο .

Τα ιδρυτικά μέλη του προέρχονται από όλους σχεδόν τους πολιτικούς χώρους, έχουν συμφωνήσει και δεσμευτεί ότι η ιστορία της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΊΣΤΑΣΗΣ δεν πρέπει να είναι θύμα οποιασδήποτε κομματικής εκμετάλλευσης .  

Πρέπει να τονίσουμε ότι στα ιδρυτικά μέλη δεν υπάρχουν πολιτικά πρόσωπα, όχι γιατί μας το αρνήθηκαν αλλά επειδή δεν τους καλέσαμε στις πρώτες συναντήσεις μας, ακριβώς για να δώσουμε το στίγμα μας ότι η υπόθεση αυτή δεν είναι πρωτοβουλία κάποιων πολιτικών, η κάποιων κομμάτων. Μετά όμως τη σημερινή πρώτη επίσημη εκδήλωση μπορούν όλοι πλέον εφόσον το επιθυμούν και συμφωνούν με τους στόχους μας να γίνουν μέλη.

Δεν είμαστε ενάντια στα κόμματα. Κάθε άλλο.. Όλοι μας κάποιο κόμμα ψηφίζουμε ή σε κάποιο κόμμα μπορεί να είμαστε μέλη.   

Αναγνωρίζουμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξαν κάποια κόμματα στην δημιουργία της Εθνικής αντίστασης ,αλλά πιστεύουμε ότι ήταν λάθος η ύπαρξη τριών συλλόγων μετά την μεταπολίτευση που αναφέρονταν στην Εαμική κληρονομιά. Άλλον σύλλογο το ΠΑΣΟΚ,την ΠΟΑΕΑ, άλλον το ΚΚΕ τηνΠΕΑΕΑ, άλλον το ΚΚΕ εσ , τηνΠΣΑΕΑ,παρ'όλο, πού και οι τρεις αυτοί σύλλογοι αναφέρονταν στο ΕΑΜ.

Τελικά αυτή η πρακτική μόνο ζημιά έκανε  στη διατήρηση της μνήμης..

Στο καταστατικό μας αναφερόμαστε ιδιαίτερα στο ΕΑΜ, αφού στην περιοχή μας δεν υπήρχε άλλη Αντιστασιακή οργάνωση.

Όπως γράφει δε η Νίτσα Κολιού στο δίτομο έργο της ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ , στην περιοχή μας δεν υπήρχε απλά το ΕΑΜ . Υπήρχε το ΠΑΝΕΑΜ αφού στην περιοχή μας όλοι όσοι αγωνίστηκαν εκεί οργανώθηκαν. 

 Δεν είμαστε από αυτούς που πιστεύουν όπως θέλουν να μας πείσουν κάποιοι, ότι σύσσωμος ο Ελληνικός Λαός έκανε αντίσταση κατά των κατακτητών . Όχι . Υπήρξαν και δοσίλογοι  συνεργάτες των κατακτητών, υπήρξαν και άνθρωποι που βρήκαν ευκαιρία να πλουτίσουν εκμεταλλευόμενοι την δυστυχία του Λαού. Ήταν όλοι αυτοί που μετά την απελευθέρωση ανέλαβαν τον ρόλο του επαγγελματία Εθνικόφρονα πατριώτη.

Δεν λέμε κάτι καινούριο, δεν ανακαλύψαμε την πυρίτιδα σχετικά με τα παιχνίδια που παίζονται στο πεδίο της μνήμης.  

Για την σχέση της μνήμης και της ιστορίας με τους μύθους και τα ταμπού ασχολείται στο σπουδαίο βιβλίο του ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ο ομότιμος καθηγητής ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών  Χάγκεν Φλά’ι’σερ .: «Η ΕΛΛΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ   ΤΟ ΕΞΕΧΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΡΕΒΛΩΣΗ  ΤΗΣ ΕΠΙΣΗΜΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ . 

Ο κ. Φλά’ι’σερ ήταν προγραμματισμένο να είναι ο σημερινός ομιλητής με θέμα το χρέος όπως σας είχαμε ενημερώσει, αλλά λόγω ασθένειας δεν μπόρεσε να έρθει . Του ευχόμαστε γρήγορη ανάρρωση.

Η αναγκαιότητα ίδρυσης συλλόγου ξεκίνησε από την διαπίστωση ότι οι φορείς που υπάρχουν στην πόλη μας και ασχολούνται  με την ιστορία της κατοχικής περιόδου,δεν θέλουν ή δεν έχουν την δυνατότητα να αντιδράσουν σε μεθοδεύσεις που υπάρχουν με στόχο να ξεχαστεί και να απαξιωθεί η προσφορά της εθνικής αντίστασης .

Κατά την γνώμη μας πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα υποβαθμίζονται και άλλα ανύπαρκτα, υπερτονίζονται .Ίσως δεν αργήσει η μέρα που και στην περιοχή μας αρχίσουν να γίνονται εκδηλώσεις για να τιμηθούν οι δοσίλογοι Καλαμπαλίκηδες, οι Γάκης Παπάς και Τάκης Μακεδόνας, όπως έγινε πριν από λίγους μήνες στα κοντινά μας Φάρσαλα που τίμησαν τον διαβόητο  Γρηγόρη Σούρλα παρουσιάζοντας ένα βιβλίο προς τιμήν του με τον τίτλο: «ΓΡΗΓΟΡΗΣ  ΣΟΥΡΛΑΣ  Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ» Κάποιοι μάλιστα ζήτησαν από τον Δήμο Φαρσάλων να κάνει ανδριάντα του. Η δράση του Σούρλα αφορούσε και την περιοχή μας αλλά εδώ κανένας δεν έγραψε κάτι .

Θέλουμε να δηλώσουμε και δημόσια ότι ο Σύλλογος δεν θέλει και δεν θα είναι ανταγωνιστικός με κανένα φορέα η Σύλλογο της περιοχής μας που ασχολείται με την ιστορία της κατοχικής περιόδου .Κάθε άλλο . Όπως προβλέπει και το καταστατικό μας, θα είναι υποβοηθητικός σε όποια εκδήλωση γίνεται με θέμα την κατοχική περίοδο .

Θα σας διαβάσουμε τα πρώτα δύο άρθρα του καταστατικού μας

που είναι ουσιαστικά και ο οδηγός μας.

 

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α'

Ίδρυση - Επωνυμία - 'Εδρα - Σφραγίδα

'Αρθρο 1

Ιδρύεται μη κερδοσκοπικό, πολιτιστικό σωματείο  φίλων  και τιμώντων την ιστορία και τη μνήμη της Εθνικής Αντίστασης με την επωνυμία  «ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ» με το διακριτικό τίτλο «Σ.Ι.Μ.Ε.Α» και έδρα το Βόλο. Το Σωματείο έχει σφραγίδα παραλληλόγραμμη, στην οποία αναγράφεται η  πλήρης επωνυμία του σωματείου, ο διακριτικός του τίτλος και το έτος ίδρυσης «2016».

Ο Σύλλογος αναγνωρίζει ότι αντίσταση κατά των κατακτητών στην περίοδο 1941-1944 έκαναν διάφορες αντιστασιακές οργανώσεις καθώς και μεμονωμένα άτομα, αλλά το κύριο βάρος της προσφοράς και τις μεγαλύτερες θυσίες τις είχε το ΕΑΜ.

 

 

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β'

Σκοπός του Σωματείου

Άρθρο 2

Σκοπός του Σωματείου είναι:

α)Η μελέτη της δράσης και της προσφοράς της Εθνικής Αντίστασης, η υπεράσπιση και η διάδοση τους.

β)Η  απόδοση τιμών στους νεκρούς και τραυματίες, καθώς και στους εκδιωχθέντες λόγω της συμμετοχής τους στην Εθνική Αντίσταση

γ)Η προβολή και η υποστήριξη των δραστηριοτήτων του Μουσείου της Εθνικής Αντίστασης,

4)Η προβολή και υποστήριξη  των αντίστοιχων δράσεων του ενιαίου φορέα της Διεύθυνσης Αρχείων, Μουσείων, Βιβλιοθηκών ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου [ πρώην Δημοτικού Κέντρου Ιστορίας Δ.Η.Κ.Ι],

5)Η προβολή και υποστήριξη των εκδηλώσεων των Γενικών Αρχείων του Κράτους που αφορούν την περίοδο της δεκαετίας του 1940.

6)Η προβολή και υποστήριξη αντίστοιχων εκδηλώσεων που οργανώνει το τμήμα Ιστορίας – Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (Ι.Α.Κ.Α.) του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας.

7)Η προβολή και υποστήριξη αντίστοιχων εκδηλώσεων κάθε φορέα που δραστηριοποιείται σε αντίστοιχους σκοπούς.

 

 

Μέσα για την επίτευξη των σκοπών του Σωματείου είναι :

α)Η πραγματοποίηση εκδηλώσεων αντίστοιχου ενδιαφέροντος με ομιλίες και παρουσιάσεις βιβλίων,

β)Η παρουσία του Συλλόγου στις επετειακές εκδηλώσεις που οργανώνονται  στην περιοχή του Νομού Μαγνησίας,

γ)Οι δημοσιεύσεις  στον τοπικό Τύπο καθώς και σε αντίστοιχες ιστοσελίδες,

δ)Η αξιοποίηση των δυνατοτήτων της σύγχρονης τεχνολογίας.  

ε)Η προσφορά εθελοντικής βοήθειας στους φορείς που ήδη δραστηριοποιούνται στο Νομό Μαγνησίας για την Εθνική Αντίσταση, όπως αναφέρονται στους σκοπούς του παρόντος,

 

 

 

 

.