ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 80η ΕΠΕΤΕΙΟ
ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΡΑΚΕΙΑΣ
ΣΤΙΣ 18ης ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1943
(Δράκεια Δευτέρα 18 Δεκεμβρη 2023).
Βλάσης Μαργ. Βολιωτης
Έφτασαν ντυμένοι “φίλοι”
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε
παρά μόνο σίδερο και φωτιά.
Στ΄ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα
μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.
Μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.
Δράκεια 18 Δεκεμβρη 1943.
Οι σφαίρες του μίσους διαπερνούν τα παλιά φθαρμένα πανωφόρια τους, τρυπούν τα σκληραγωγημένα κορμιά τους, σπάζουν τα γεροδεμένα τους κόκαλα, στροβιλίζονται μέσα στα σωθικά τους, αφήνοντας ανοιχτές πληγές που αιμορραγούν. Το αίμα τους παγώνει στο χειμωνιάτικο πρωινό κρύο εκείνης της αποφράδας ημέρας. Τα σφριγηλά κορμιά τους σωριάζονται το ένα πάνω στο άλλο. Οι ψυχές τους πετούν στα ουράνια παλάτια. Ο Θεός τις αγκαλιάζει, γιατί ο Θεός αγαπάει την δικαιοσύνη και υποφέρει απ΄ το άδικο. Το κροτάλισμα των φονικών όπλων αντηχεί στα φαράγγια του βουνού και ο αντίλαλος γυρίζει πίσω, όχι ως νόμος της φύσης, αλλά για να βεβαιώσει το άδικο. Τα πουλιά τρομαγμένα πετούν μακριά και αφήνουν έρημες τις φωλιές τους. Ψυχανεμίζονται και αυτά το μεγάλο κακό. Τα άψυχα σώματα σχηματίζουν τώρα ένα πελώριο σωρό. Όπως ένας σωρός από πέτρες ή ένας σωρός από ξύλα. Το αίμα τρέχει ασταμάτητα, δεν προλαβαίνει πια να παγώσει. Το παίρνει η ρεματιά και ύστερα ο Βρύχωνας, το ποτάμι με το αρχαίο όνομα που κατεβαίνει από την άγρια χαράδρα της Δράκειας, το πηγαίνει στον κάμπο με τις πορτοκαλιές και τις λεμονιές και κοκκινίζει την θάλασσα. Το παίρνει το κύμα και το ρίχνει πάνω στα βράχια. Κοκκινίζουν τα βράχια, κοκκινίζει η άμμος. Για να είναι και η θάλασσα αδιάψευστος μάρτυρας του εγκλήματος, ενός εγκλήματος βασισμένου στην απάνθρωπη ναζιστική-φασιστική ιδεολογία, της βίας, της μισαλλοδοξίας και των φυλετικών διακρίσεων. Ο ήλιος για μέρες κρύβεται, λες κι από ντροπή. Το φεγγάρι έχασε τον δρόμο του και χάθηκε πίσω από το βουνό, στις Αγριόλευκες. Η καταχνιά της νύχτας μέρες τώρα κρύβει κι αυτό το αμυδρό φως των αστεριών. Οι ξαστεριές θ΄ αργήσουν να έλθουν ξανά στη Δράκεια.
Η Δράκεια πενθεί τα παλληκάρια της!
Η Δράκεια διαβαίνει το κατώφλι της Ιστορίας!
Και ο ποιητής θρηνεί γοερά:
Την κούρσεψαν τη Δράκεια απ’ τον ανθό της
νέκρωσαν τα κούμαρα και τα κυπαρισόμηλα.
Από τη Δράκεια ακούγονται κραυγές
Πέφτουν οι νύφες,δέρνονται στο άδειο προσκεφάλι
πέφτουν οι μάνες και θρηνούν μες τα λυγορέματα.
80 ΟΛΌΚΛΗΡΑ ΧΡΌΝΙΑ από την μαρτυρική θυσία των Δρακειωτών Πατριωτών συμπληρώνονται σήμερα . Μέρα συγκίνησης, μα προπάντων μέρα μνήμης είναι η σημερινή. Τα μάτια μας θα δακρύσουν από συγκίνηση,όχι από πόνο. Ο πόνος μας, έχει γίνει πια περηφάνια. Μέρα περηφάνιας λοιπόν δόξας και τιμής. Γιατί έχουμε μάθει από τα παλιά χρόνια ως λαός, να τιμάμε την θυσία σαν ύψιστο καθήκον. Και δεν υπάρχει για μας ελευθερία χωρίς θυσία. Και έχουμε μάθει πάλι από τα παλιά χρόνια να γιορτάζουμε την ελευθερία ως πηγή ζωής και ζωοφόρο αγαθό. Η ελευθερία είναι για τους Έλληνες, έννοια ισάξια και εφάμιλλη της ζωής. Γι αυτό και στις ιστορικές επετείους αναφωνούμε όλοι μαζί, εκείνο το “ΖΗΤΩ”, και η καρδιά μας χαίρετε και πλημμυρίζει από αγαλλίαση. Γι αυτό και στην ιστορική συνείδηση του λαού μας, το Μεσολόγγι είναι καθαγιασμένο και οι Θερμοπύλες πρότυπο ευθύνης, γιατί εμπεριέχουν την ΘΥΣΙΑ, και η θυσία νοηματοδοτεί το χρέος στην Πατρίδα. Ποτέ δεν είπαμε ότι οι Σουλιώτισσες αυτοκτόνησαν, αλλά πάντα λέμε ότι χόρεψαν το χορό του Ζαλόγγου. Ο χορός γίνεται ένα με τον θάνατο. Οι Σουλιώτισσες δεν αρνήθηκαν την ζωή, την σκλαβιά αρνήθηκαν.
ΤΙΜΗΜΕΝΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΜΑΣ
Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να σας τιμήσουμε. Με το μυαλό και την καρδιά μας στην ΘΥΣΙΑ σας, που είναι γραμμένη με το αίμα σας. Για αυτό και συμπροσευχηθήκαμε “ για την μετά των αγίων ανάπαυση των ψυχών σας” και ψάλαμε όλοι μαζί “ αιωνία η μνήμη σας”. Είναι η θυσία σας που μας εμπνέει. Με καρτερικότητα ανεβήκατε τον Γολγοθά σας, με θάρρος αντιμετωπίσατε τον θάνατο,με περιφρόνηση τον δήμιό σας. Αυτή η θυσία σας είναι που έφερε την πολυπόθητη ελευθερία. Ο κατακτητής για να αντιμετωπίσει την ένοπλη αντίσταση του μαχόμενου λαού, και να εδραιώσει την τυραννία του, ξεσπά στους άμαχους και άοπλους με φρικώδη και ειδεχθή εγκλήματα. Εφαρμόζει οργανωμένα και μεθοδικά τα απάνθρωπα και σατανικής επινόησης ναζιστικά αντίποινα, βασισμένα στην άκρως φασιστική και ανήθικη αρχή της συλλογικής ευθύνης,σε όλες τις κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης, ενάντια σε κάθε θεϊκό, ανθρώπινο, ηθικό, πολιτικό, γραπτό ή άγραφο νόμο. Δεν σέβεται ούτε το διεθνές Πολεμικό Δίκαιο της Γενεύης, ούτε την Συνθήκη της Χάγης του 1907, που προστατεύουν τον άμαχους πληθυσμούς. Εκατοντάδες ολοκαυτώματα πόλεων και χωριών, αθρόες ομαδικές εκτελέσεις, απαγχονισμοί, φόνοι,πυρπολήσεις, καταστροφές και λεηλασίες. Αυτός ο εχθρός και η φρικιαστική ιδεολογία του είναι ο φυσικός και ο ηθικός αυτουργός αυτών των στυγερών και αποτροπιαστικών εγκλημάτων. Η Πατρίδα μας θρηνεί 90.000 ανθρώπινα αθώα θύματα. Εκατοντάδες πόλεις και χωριά θα προστεθούν στον κατάλογο του Εθνικού μας Μαρτυρολογίου. Δίπλα στην σφαγή της Χίου, στην καταστροφή των Ψαρών, στο Σούλι, στην Κάσο, στέκονται τώρα ΠΕΡΉΦΑΝΑ τα Καλάβρυτα, το Δίστομο, ο Χορτιάτης, οι δεκάδες μαρτυρικοί τόποι και το δικό μας χωριό, η ΔΡΑΚΕΙΑ. Η Ιστορία γνωρίζει το χωριό μας από παλιά. Στα 1878 όταν η Θεσσαλία ξεσηκώνεται κατά του Οθωμανού δυνάστη, μια ομάδα από 70 παλληκάρια της Δράκειας με αρχηγό τον Γιαννάκη Μπαντή, παίρνουν τα όπλα και πολεμούν στις μάχες Σαρακηνού--Μακρυνίτσας. Η επανάσταση θα πνιγεί στο αίμα, αλλά 3 χρόνια αργότερα το 1881, η ελευθερία θα ανατείλει στον τόπο μας.
Η μνήμη που είναι κατ΄ εξοχήν νοητική λειτουργία, δηλαδή λειτουργία του μυαλού μας,δεν ξεθωριάζει με τον χρόνο. Απλά από μνήμη του νου γίνεται μνήμη της καρδιάς. Φεύγει από τον νου και πάει κάπου εκεί κάτω από την καρδιά. Και είναι αυτή η μνήμη της καρδιάς που και το κακό μπορεί να εξαλείψει και το καλό να μεγεθύνει. Με την δύναμη αυτή της μνήμης της καρδιάς θα θωρακίσουμε την θυσία σας απέναντι στην λήθη. Με την μνήμη της καρδιάς μας θα αποτρέψουμε τις δυνάμεις του σκότους και της βίας, που καιροφυλακτούν να εφαρμόσουν ξανά τις αντιδημοκρατικές και φασιστικές τους επιλογές. Με την μνήμη της καρδιάς μας, πια η θυσία σας θα μας γεμίζει καμάρι και περηφάνια.
Αξίζει να σταθούμε για λίγο και να μνημονεύσουμε την παρουσία της γυναίκας της Δράκειας, στα τραγικά γεγονότα εκείνου του Δεκέμβρη του 1943. Είναι η σύζυγος, η μάνα, η αδελφή των αδικοσκοτωμένων ανδρών. Μαυροφορεμένη, πνίγει τον πόνο μέσα της, γίνεται ο άνδρας του σπιτιού, παίρνει την τσάπα στα χέρια της, καλλιεργεί τα κτήματα, στηρίζει τα ορφανά, παρηγορεί, χαρίζει την αγκαλιά της, την στοργή και την αγάπη της. Δίνει ζωή ξανά!
Και ο ποιητής δεν την ξεχνά.
“ Ω πικρές γυναίκες με το μαύρο ρούχο
παρθένες και γυναίκες
που σιμά στη βρύση δίνατε να πιούνε
στ’ αηδόνια των αγγέλων.
Έλαχε να δώσει και σε σας ο χάρος
την φούχτα του γεμάτη
Μες απ’ τα πηγάδια τις κραυγές τραβάτε αδικοσκοτωμένων.
Τιμή και δόξα στους αλησμόνητους μάρτυρες της Δράκειας που θυσιάστηκαν για την Ελευθερία.
Σας καλώ να αναφωνήσουμε όλοι μαζί ΑΘΑΝΑΤΟΙ !
Α Θ Α Ν Α Τ Ο Ι !
