ΜΠΑΛΗΣ ΛΑΚΗΣ

 

 ·

ΛΑΚΗΣ ΜΠΑΛΗΣ

Καλό ταξίδι Ανταρτάκο .

Κείμενο Απόστολος Κ. Αποστολάκης .

Πλήρης ημερών έφυγε από την ζωή ο μικρότερος αντάρτης της Μαγνησίας και ίσως και ολόκληρης της Ελλάδας .
Ο Λάκης ( Ευάγγελος ) Μπαλής δεν ήταν ένα από τα χιλιάδες παιδιά που οργανώθηκαν στην ΕΠΟΝ και στα Αετόπουλα . Είχε και τέτοια ιστορία ,αλλά λόγω των συνθηκών χρίστηκε από τα 12 κανονικός αντάρτης του βουνού .Ανέβηκε στο βουνό μαζί με τον αδελφό του Γιώργο Μπαλή καπετάνιο του 9ου Λόχου του 3ου Τάγματος του 54ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ. 

ΓΕΡΑΣΙΜΙΔΗΣ ΣΠΥΡΟΣ

 

ΣΙΜΕΑ

22 λ. ·

ΣΠΥΡΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΙΔΗΣ
Αξιωματικός τριών στρατών 

 

 

Κείμενο : Απόστολος Κ. Αποστολάκης

Ο Σπύρος Γερασιμίδης είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση αξιωματικού που εντάχθηκε στην αντίσταση αφού όπως θα δούμε παρακάτω η ενδιαφέρουσα ιστορία του ίσως είναι μοναδική .
Γεννήθηκε στην Προύσα της Μικράς Ασίας από οικογένεια Ελλήνων και αφού τελείωσε εκεί τις σπουδές του ,φοίτησε στην Σχολή Αξιωματικών του Τουρκικού ιππικού( Σαβόρι) στην Κωνσταντινούπολη. Δεν ήταν ο μόνος Έλληνας βέβαια που υπηρέτησε στον Τουρκικό στρατό αν και δεν ήταν πολύ συνηθισμένο. Λιποτάκτησε και εντάχθηκε στο Ελληνικό στράτευμα που εν των μεταξύ είχε αποβιβαστεί στην Σμύρνη τον Μάϊο του 1919.Για την πράξη του αυτή καταδικάστηκε ερήμην από Τουρκικό στρατοδικείο με την ποινή του θανάτου.

ΒΑΛΛΙΑΝΟΥ ΕΛΕΝΗ

 

ΕΛΕΝΗ ΒΑΛΙΑΝΟΥ
Μία Ελληνίδα στην Γαλλική Αντίσταση 

.

Κείμενο: Απόστολος Κ.Αποστολάκης

Στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Ευρώπη, καμία χώρα δεν ανέπτυξε Αντιστασιακό κίνημα όσο η Ελλάδα . Ίσως μόνο η Γιουγκοσλάβοι του Τίτο πλησίασαν αναλογικά σε μαζικότητα την Ελληνική κατάσταση. Ιδιαίτερη περίπτωση ήταν και η αντίσταση στην Σοβιετική ένωση αλλά εκεί όλα καθορίζονταν από την κεντρική κυβέρνηση και το Κομουνιστικό κόμμα. Στις άλλες χώρες το αντιστασιακό κίνημα είχε τα δικά του χαρακτηριστικά χωρίς μεγάλη μαζικότητα .
Η περίπτωση της Γαλλίας.

ΤΟ ΜΠΛΟΚΟ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ

 ΤΟ ΜΠΛΟΚΟ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ

ΚΕΊΜΕΝΟ  Απόστολος Κ. Αποστολάκης  ·

Ματωμένος Αύγουστος έπρεπε να ονομάζεται αυτός μήνας . 

 

 

 

Κοκκινιά. Πέμπτη 17 Αυγούστου 1944. Κοντά στις 2:30 το πρωί ξεκινά το δράμα της ομαδικής σφαγής που θα ακολουθήσει όταν ανέβει ο ήλιος ψηλά. Δεκάδες γερμανικά καμιόνια περικυκλώνουν τις γύρω περιοχές που περικλείουν την Κοκκινιά, από Κορυδαλλό, Αιγάλεω, Δαφνί και Ρέντη μέχρι Κερατσίνι, Φάληρο και Πειραιά, ο κλοιός σφίγγει. Μαζί με τους Ναζί κατακτητές καταφθάνει στην προσφυγούπολη του Πειραιά, τη «Μικρή Μόσχα», όπως είχαν βαπτίσει την Κοκκινιά, και το μηχανοκίνητο τμήμα του δοσίλογου Ν. Μπουραντά. Περί τους 3.000 βαριά οπλισμένους με πολυβόλα, όλμους, μυδράλια, ταχυβόλα, αυτόματα, Γερμανούς και Έλληνες ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την πόλη που εκείνη την ώρα κοιμάται.

Επικεφαλής της κτηνωδίας που θα εξελιχθεί σε λίγες ώρες, ο συνταγματάρχης Ιωάννης Πλυντζανόπουλος, ο ταγματάρχης Γιώργος Σγούρoς και ο διοικητής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Νίκος Μπουραντάς.

Μετά τις 6:00 π.μ. ακούγονται τα «χωνιά» στους δρόμους της Κοκκινιάς. Όχι τα χωνιά της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ που καλούσαν κάθε τόσο τον Κοκκινιώτικο λαό σε αντίσταση και του έδιναν κουράγιο, μα τα χωνιά των ταγματασφαλιτών: «Προσοχή-προσοχή! Σας μιλάνε τα τάγματα ασφαλείας. Όλοι οι άνδρες από 14-60 ετών να πάνε στην πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων. Όσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επί τόπου». Πανικός σε κάθε σπίτι και σε κάθε δρόμο της πόλης. Μερικοί κρύβονται όπως-όπως σε στέγες, καταπακτές, πηγάδια, όπου βρουν. Με υποκόπανους γκρεμίζονται οι πόρτες των φτωχών παραγκόσπιτων και με βρισιές και κλωτσιές σέρνονται κυριολεκτικά προς τον τόπο του Μαρτυρίου, εκατοντάδες συμπολίτες μας αγωνιστές. Αρκετοί ήταν εκείνοι που δεν υπάκουσαν στην εντολή και εκτελέστηκαν επί τόπου στα σπίτια τους.

Οι γυναίκες με τα παιδιά κλαίνε και οδύρονται ακολουθώντας με αγωνία τους δικούς τους ανθρώπους. Οι Γερμανοί αρχίζουν να καίνε τα σπίτια. Οι ταγματασφαλίτες μπαίνουν στα σπίτια και αρπάζουν ότι βρουν, καταστρέφουν, καίνε, βρίζουν και χτυπούν τα γυναικόπαιδα. Η μικρή αντίσταση που πρόλαβαν να δεχτούν από ομάδες ΕΛΑΣιτών πνίγεται στο αίμα. Οι πρώτοι νεκροί πέφτουν σε διάφορους δρόμους.

Γύρω στις 8.00 π.μ. η πλατεία της Οσίας Ξένης, αλλά και οι γύρω δρόμοι, έχουν γεμίσει από κόσμο. Περίπου 25.000 άτομα. Χωρίζονται κατά ομάδες σε πεντάδες με κενά μεταξύ τους για να μπορούν οι δήμιοι να υποδεικνύουν όποιον θέλουν. Η εντολή είναι να κάθονται γονατιστοί με ψηλά το κεφάλι. Η ζέστη αφόρητη και αρκετοί είναι αυτοί που λιποθυμούν και ζητούν εναγωνίως λίγες σταγόνες νερό. Όσες γυναίκες προσπαθούν να πλησιάσουν τους κρατούμενους προσφέροντάς τους από τις πήλινες στάμνες λίγο νερό, κακοποιούνται μπροστά σε όλους.

Ο ήλιος ανεβαίνει ψηλά, τα παλικάρια γονατισμένα και με τα πρόσωπα τους γυρισμένα προς την Μάντρα περιμένουν με αγωνία. Οι γερμανοτσολιάδες πιάνουν δουλειά. Ο συνταγματάρχης των ταγματασφαλιτών Ι. Πλυτζανόπουλος, που φοράει κάσκα και κρατά μαστίγιο, δίνει το γενικό πρόσταγμα. Ο ταγματάρχης Γ. Σγούρος με τον γιό του «μπέμπη» (Θεόδωρο Σγούρο) που είναι ντυμένος τσολιάς και οπλισμένος με αραβίδα παίρνουν θέσεις.

Στην πλατεία εμφανίζονται ελάχιστοι Κοκκινιώτες που φορούν μαύρες κουκούλες και έχουν καλυμμένα τα πρόσωπά τους. Ο ρόλος τους είναι συγκεκριμένος, ως γνήσιοι προδότες υποδεικνύουν ποιους να εκτελέσουν.(…) Ο γνωστός χαφιές της Κοκκινιάς, Μπατράνης, διακρίνει μέσα στο πλήθος το λοχαγό του ΕΛΑΣ Αποστόλη Χατζηβασιλείου και με ειρωνεία τον χαιρετά «τα σέβη μου λοχαγέ» και δίνει το σύνθημα. Αφού με την ξιφολόγχη του βγάζουν το μάτι και του σχίζουν τα μάγουλα, τον περιφέρουν ανάμεσα στο πλήθος ζητώντας του να προδώσει. Η απάντηση του ΕΛΑΣίτη λοχαγού ήταν «Πατριώτες, σηκώστε το κεφάλι, μη φοβάστε. Δεν πρόκειται να προδώσω κανέναν». Σέρνεται για να κρεμαστεί αναίσθητος. Λίγο πριν το τέλος του ψέλλισε. «ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗ»!!!.

Ακολουθεί ο γραμματέας της ΚΟΒ Κιλικιανών του ΚΚΕ, Παναγιώτης Ασμάνης που τον κομματιάζουν στην κυριολεξία καθώς τον έσερναν για εκτέλεση. Τον σκότωσε ο ίδιος ο Πλυντζανόπουλος. Οι δοσίλογοι Βακαλόπουλος, Παρθενίου, Τσιμπιδάρος, Τσανακαλιώτης, Τηλέμαχος, Μόρφης (της Ειδικής Ασφάλειας), Μητρόπουλος, Γκίνος, μαζί με τον λοχαγό Παπαγεωργίου και τον διερμηνέα Ανθόπουλο συνεχίζουν με το δάχτυλο τεντωμένο: «Εσύ εκεί, και εσύ εμπρός σήκω. Εσύ ο κομμουνιστής».

Οι κουκουλοφόροι σαν τα φίδια σέρνονται μέσα στο πλήθος και διαλέγουν ..και ο δήμιος εκτελεί. Μέχρι να τους πάνε στον τόπο της εκτέλεσης τους βασανίζουν απάνθρωπα για να προδώσουν. Χαρακτηριστικό της ανδρείας, του υψηλού φρονήματος των εκτελεσθέντων είναι ότι λίγο πριν το θάνατο και με αντάλλαγμα την ίδια τους τη ζωή, κανείς δεν πρόδωσε άλλο συναγωνιστή του. Ενώ πολλοί ήταν αυτοί που πριν πέσουν νεκροί έδιναν θάρρος στους υπόλοιπους προτρέποντάς τους να αγωνιστούν ενάντια στο φασισμό.

Ο τόπος εκτέλεσης είναι κοντά στην πλατεία της Οσίας Ξένης στη μάντρα ενός ταπητουργείου , στη συμβολή των οδών Κιλικίας και Θειρών. Η μάντρα του υφαντουργείου Παγιασλή γεμίζει με παλικάρια. Ο Γερμανός δήμιος που βρίσκεται στο πόστο του μέσα στη Μάντρα πίνει συνέχεια ούζο και με το όπλο του συνεχώς εκτελεί. Πίνει , βρίζει, εκτελεί και συνεχώς αναφωνεί «άλλες κόμουνιστ καπούτ», («Όλοι οι κομμουνιστές θα πεθάνουν»).

 

Την ώρα των ομαδικών εκτελέσεων μια ομάδα ανταρτών με επικεφαλής τους την ξακουστή αντάρτισσα Διαμάντω Κουμπάκη κρύβονται στο βόρειο τμήμα της πόλης σε σπίτια συναγωνιστών τους. Ξαφνικά γερμανικά καμιόνια ζώνουν την περιοχή και αρχίζουν να καίνε τα σπίτια. Από τα 90 σπίτια της περιοχής καίγονται τα 80. Για το λόγο αυτό η συνοικία του 4ου Καραβά ονομάστηκε «Καμένα». Γύρω στις 11:00 π.μ., οι Γερμανοί πληροφορούνται ότι στη Νεάπολη προδόθηκε το κρησφύγετο μιας ομάδας του εφεδρικού ΕΛΑΣ, στην οποία συμμετείχε η Διαμάντω Κουμπάκη. Η χαρά των Γερμανών ήταν μεγάλη διότι κατάφεραν να την συλλάβουν. Καθώς τη χτυπούσαν κατευθυνόμενοι προς τη Μάντρα η Διαμάντω τους έβριζε και τους απαντούσε «σαν και εσάς προδότες εγώ έφαγα 65!». Παρά το άγριο ξυλοδαρμό της με τους υποκόπανους των όπλων, φθάνοντας στη Μάντρα του μαρτυρίου και λίγο πριν την εκτελέσουν βρήκε το κουράγιο να φωνάξει «Μια ζωή τη χρωστάμε, ας μην την πάρουν οι προδότες. Υπάρχουν χιλιάδες λεβέντες. Θα τους εκδικηθούν». 

 

Παρόμοια κατάληξη θα έχει και μια άλλη αντάρτισσα, η Αθηνά Μαύρου. Καθώς την έσερναν βίαια στην Οσία Ξένη, για να μαρτυρήσει όσους γνώριζε, φώναξε: «αδέλφια το κεφάλι ψηλά, δε γνωρίζω κανέναν και ας με φάει το βόλι του Γερμανού».

Την ώρα που η Κουμπάκη και η Μαύρου έπεφταν στα χέρια των Γερμανών για να βρουν τραγικό θάνατο στην ίδια περιοχή μια ομάδα ΕΛΑΣιτών με επικεφαλής το Θεόδωρο Μακρή συνεχίζει να δίνει γενναία μάχη. Κάποιοι από αυτούς κατάφεραν να διαφύγουν από το γερμανικό κλοιό. Νεκροί πέφτουν ο Θεόδωρος Μακρής και ο Ιταλός Αντιφασίστας που είχε προσχωρήσει στον ΕΛΑΣ Νίνο ή Πέτρος.

 

Στην πλατεία Οσίας Ξένης συνεχίζεται η τραγωδία. Εκατοντάδες γυναίκες προσπαθούν να ανακουφίσουν τον πόνο των αγωνιστών και με στάμνες κουβαλούν λίγο νερό και λίγο ψωμί. Οι δήμιοι σπάνε τις στάμνες, κλωτσάνε τις γυναίκες και βρίζουν… Τα παιδιά κλαίνε και σπαράζουν! Η ζέστη, η δίψα, ο φόβος έχει σκεπάσει τα πρόσωπα ψυχές όλων. Οι Γερμανοί και οι «Έλληνες» συνεργάτες τους χαμογελούν σαρκαστικά. Η αγωνία της διαλογής συνεχίζεται, οι ριπές στη Μάντρα συνεχίζονται, το Μαρτύριο τελειωμό δεν έχει. Τη στιγμή αυτή ξεχωρίζει ο ηρωισμός του αγωνιστή Κώστα Περιβόλα ο οποίος, την ώρα που τον διαλέγουν για εκτέλεση, ορμά πάνω στον χαφιέ Ι.Πλυντζανόπουλο, τον έπιασε από το λαιμό και του βγάζει την κουκούλα. Ο δήμιος προλαβαίνει και τον εκτελεί επί τόπου. Λίγο μετά το μεσημέρι σταματούν οι εκτελέσεις.

Έχουν προηγηθεί κι άλλες ομαδικές εκτελέσεις στα Καμένα, στη συμβολή των οδών Ακροπόλεως και Αρτέμιδος. Εκεί εκτελούνται 46 οι οποίοι μεταφέρθηκαν στην περιοχή με καμιόνια από την Οσία Ξένη.

Στο χώρο της Μάντρας η εικόνα είναι αποτρόπαια. Σωρός τα πτώματα, τσουβαλιασμένα το ένα πάνω από το άλλο. Το αίμα δύο πήχες έγλυφε το πάτωμα. Οι Γερμανοί δίνουν διαταγή στους κουκουλοφόρους να σκυλέψουν τους νεκρούς. Τα κτήνη ορμούν πάνω στα κουφάρια των ηρώων και αρχίζουν να τους παίρνουν ότι αντικείμενα αξίας είχαν πάνω τους. Ρολόγια, δαχτυλίδια , βέρες κ.α. Δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν το αποτρόπαιο ανοσιούργημά τους και οι ίδιοι οι Γερμανοί εκτέλεσαν κάποιους από αυτούς επί τόπου. Ανάμεσα τους και οι προδότες Μπατράνης και Μπεμπέκογλου.

 

Ο υπαστυνόμος Λευτέρης Παπανάγνου (σ.σ. σύμφωνα με την σημείωση του συγγραφέα ο υπαστυνόμος Λευτέρης Παπανάγνου ήταν μέλος του ΕΑΜ) λαμβάνει εντολή από το Διοικητή του 5ου Αστυνομικού Τμήματος να επιβλέψει την μεταφορά των εκτελεσμένων από το χώρο της Μάντρας στο Γ Νεκροταφείο. Ο ίδιος χαρακτηριστικά αναφέρει:

“Πήρα ανάλογη δύναμη και πήγα στη Μάντρα. Όλοι οι γύρω χώροι ήταν γιομάτοι από γυναίκες. Τις απομάκρυνα λίγα μέτρα. Έβαλα σκοπούς στις δυο γωνίες και στις δύο εισόδους και πήδησα τον μαντρότοιχο. Προχώρησα προς το κύριο οικοδόμημα. Την αίθουσα που στεγαζόταν οι αργαλειοί, όταν λειτουργούσε το υφαντουργείο. Το θέαμα με συγκλόνισε. Ρίγος ένιωσα σε όλο μου το σώμα. Δεν περίμενα να βρω τόσα θύματα. Πραγματικό σφαγείο. Όλο το δάπεδο του υφαντουργείου ήταν σκεπασμένο από τα κορμιά των εκτελεσμένων. Μόνο ένα διάδρομο είχαν αφήσει στην μέση σ’ όλο το μήκος της αίθουσας. Τα κορμιά των εκτελεσμένων ήταν πεσμένα μπρούμυτα το ένα δίπλα στο άλλο, σε δύο σειρές και με το κεφάλι προς την ανατολική και δυτική πλευρά της αίθουσας. Στη νοτιοανατολική γωνία της αίθουσας, και πάνω στα κορμιά των ανδρών βρίσκονταν μπρούμυτα το σώμα της Διαμάντως. Στη νοτιοδυτική γωνία της αίθουσας και πάνω από τα σώματα των ανδρών βρίσκονταν μπρούμυτα επίσης το σώμα της Αθηνάς Μαύρου. Συνήλθα γρήγορα. Σκέφτηκα λίγο. Τους δράστες τους ξέρουμε. Τις αιτίες επίσης. Εκείνο που δεν ξέρουμε είναι η ταυτότητα των θυμάτων. Προέχει η διάσωση των στοιχείων της ταυτότητας τους και η μεταφορά τους στο Νεκροταφείο. Άρχισα αμέσως την έρευνα των εκτελεσθέντων. Ότι έβρισκα, ταυτότητα, αλυσίδα, κέρματα, φυλαχτά κλπ. τα τύλιγα σ’ ένα μαντήλι και με ένα κομμάτι από φανέλα και πουκάμισο του θύματος. Ωρολόγια, χρυσά δαχτυλίδια και άλλα αντικείμενα αξίας δεν βρέθηκαν. Προφανώς οι νεκροί είχαν σκυλευθεί από τους Γερμανούς και τους τσολιάδες. Το συνήθιζαν άλλωστε. Ερεύνησα όλα τα θύματα και συγκέντρωσα τα δεματάκια και τα τύλιξα σ’ ένα σακάκι ενός θύματος. Αγκάλιασα για μία ακόμη και τελευταία φορά, με το βλέμμα μου τα θύματα και με βουρκωμένα μάτια άνοιξα τη σιδερένια πόρτα του υφαντηρίο. Έδωσα εντολή στους εργάτες του Δήμου που είχαν έλθει στο μεταξύ, να αρχίσουν την φόρτωση και τους αστυφύλακες να κρατήσουν μακριά της γυναίκες. Όταν η φόρτωση τελείωσε και τα κάρρα με συνοδεία αστυνομικών έφυγαν για το Γ’ Νεκροταφείο, εγώ με το σακάκι, το γιομάτο μικρά δεματάκια, στην αγκαλιά μου πήρα το δρόμο για το Ε’ Αστυνομικό Τμήμα, όπου και παρέδωσα το πολύτιμο για εμένα φορτίο στον υπάλληλο του γραφείου του Ε.Ε.Σ. που στεγάζονταν σε γραφείο του οικήματος του Ε΄ Αστυνομικού Τμήματος. Απολογισμός: Εκτελεσμένοι στην Μάντρα της Οσίας Ξένης 72 άντρες, νέοι στην απόλυτη πλειοψηφία τους και νέες γυναίκες: Τη Διαμάντω και την Αθηνά. Χωρίς τα θύματα στα Αρμένικα”.

Κατόπιν διαταγής οι Εργάτες του Δήμου, θάβουν τους εκτελεσμένους της Μάντρας στο Γ’ Νεκροταφείο και τους εκτελεσμένους των Καμένων στο Νεκροταφείο της Ανάληψης.

Η αυλαία αυτής της τραγωδίας έκλεισε γύρω στις 6:00 μ.μ. με ένα ξεδιάλεγμα περίπου 8.000 Κοκκινιωτών ομήρων. Ένα τεράστιο ανθρώπινο ποτάμι ξεκίνησε από την Κοκκινιά για το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Οι όμηροι οδηγούνται, σε φάλαγγα ανά τέσσερις, και σ΄ αυτή την απόσταση, περίπου 7 χιλιομέτρων όσοι πέφτουν κάτω από την εξάντληση, τη δίψα ή τη ζέστη, βασανίζονται αμέσως. Σε όλους τους δρόμους της Κοκκινιάς ακούς μόνο κλάματα μανάδων, συζύγων και παιδιών, ενώ από παντού ρέει αίμα και η πόλη μυρίζει θάνατο.

Όπως αναφέρει ο μαχητής του ΕΛΑΣ Αγ. Σοφίας Πειραιά, Μιχάλης Γρηγοράκης, ο οποίος συμμετείχε σ΄ αυτήν την πορεία, ένας από τους ταγματασφαλίτες που τους συνόδευαν, καθ΄ όλη τη διαδρομή φώναζε «Η Κοκκινιά δεν είναι εδώ. Η Γερμανία είναι εδώ. Πάρτε το χαμπάρι και θα πεθάνετε όλοι σας». Από το Χαϊδάρι γύρω στα 1.800 άτομα σέρνονται στα κολαστήρια της Γερμανίας. Κοκκινιώτες κλείστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Μανχάϊμ, Νταχάου, Μπούνχεβαλντ, Μπίπλις, Άουσβιτς και αλλού. (…)

Πηγή: Λεύκωμα του Δήμου Νίκαιας για τα 60 χρόνια από το Μπλόκο της Κοκκινιάς

 

 

 

Η αφιέρωση στο μνημείο στην διάρκεια της Χούντας διαστρέβλωνε εντελώς τα γεγονότα 

 

 

 

Ο ΜΠΛΟΚΟΣ

 

ΣΙΜΕΑ

27 λ. ·

Ένα τραγούδι του Τσιτσάνη 

Ο ΜΠΛΟΚΟΣ

 

 Κείμενο : Απόστολος Κ.Αποστολάκης

«Την 13-8-44 και από της 4ης πρωινής ώρας και μέχρι της μεσημβρίας περίπου απεκλείσθη άπασα η περιφέρεια του ενταύθα ΙΑ' Αστυνομικού Τμήματος Συνοικισμού Καλαμαριάς υπό Γερμανών στρατιωτών... τμήματα δε των ενταύθα Εθνικιστικών Ομάδων ενήργησαν κατ' οίκον ερεύνας και εξετέλεσαν τους κάτωθι...»
Δημοσίευμα εφημερίδων της Θεσσαλονίκης από δελτίο τύπου της Αστυνομίας στις 16-8-44

Δολοφονια Βιδάλη

14 Αυγούστου 1946: Η δολοφονία του δημοσιογράφου Κώστα Βιδάλη από την παρακρατική συμμορία του Σούρλα

Βασιλική Λάζου

Σαν σήμερα πριν από 74 χρόνια, δολοφονήθηκε από την δεξιά παρακρατική συμμορία του Σούρλα ο δημοσιογράφος Κώστας Βιδάλης.

Ήταν μέσα Αυγούστου του 1946, λίγες ημέρες πριν από το δημοψήφισμα για την επάνοδο ή όχι του βασιλιά Γεωργίου Β στην Ελλάδα. Η τρομοκρατία ενάντια σε αριστερούς αλλά και φιλελεύθερους οπαδούς της δημοκρατίας είχε θεριέψει, ιδιαίτερα στις περιοχές που αποτελούσαν προπύργια του ΕΑΜ στην Κατοχή. Αναγκαστικές δηλώσεις μετανοίας, ξυλοδαρμοί, διαπομπεύσεις, βιασμοί και φόνοι όσων είχαν συμμετέχει στην ΕΑΜική Αντίσταση ενάντια στους κατακτητές ήταν στην ημερήσια διάταξη. Το ίδιο και καταστροφές γραφείων και τυπογραφείων του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ. Μπροστά μάλιστα στα απαθή, στην καλύτερη περίπτωση, μάτια των κυβερνητικών αρχών. Εθνοφυλακή, αστυνομία και χωροφυλακή, δικαστικές και αυτοδιοικητικές αρχές έκλειναν τα μάτια, αν δεν συμμετείχαν ενεργά, στα εγκλήματα των παρακρατικών και κώφευαν στις διαμαρτυρίες της Αριστεράς. Σε αυτό το όργιο παρανομίας και τρομοκρατίας οι αριστεροί δημοσιογράφοι, βρισκόταν στο στόχαστρο. Στόχος των δεξιών παρακρατικών και των πολιτικών τους πατρώνων, Ελλήνων πολιτικών και Βρετανών, ήταν η οργανωτική αποδιάρθρωση της Αριστεράς και ο επηρεασμός του εκλογικού αποτελέσματος. Με κάθε τρόπο έπρεπε να διασφαλιστεί ότι θα συνέχιζε ο πολιτικός αποκλεισμός της Αριστεράς, το δεξιό Λαικό Κόμμα θα διατηρούσε την εξουσία και ο τοποτηρητής των βρετανικών συμφερόντων στην Ελλάδα, βασιλιάς Γεώργιος Β, θα επέστερεφε στην Ελλάδα.

Ο δημοσιογράφος Κώστας Βιδάλης και η συμμορία Σούρλα που τον σκότωσε, συνοδευόμενη από τον Βρετανό αξιωματικό «Τζορτζ» Μίλερ

Η έκρυθμη κατάσταση, λόγω της δράσης των παρακρατικών, στη Θεσσαλία ώθησε τον πολιτικό συντάκτη του Ριζοσπάστη, Κώστα Βιδάλη, να μεταβεί στο θεσσαλικό κάμπο για να κάνει επιτόπια έρευνα για τις συνθήκες που επικρατούσαν εκεί. Ο διευθυντής της εφημερίδας Κώστας Καραγιώργης προσπάθησε να τον αποτρέψει λόγω της επικινδυνότητας της αποστολής, αυτός όμως επέμεινε να πάει για λόγους αρχής και καθήκοντος. Στις 13 Αυγούστου 1946 ο Βιδάλης συνελήφθη στο χωριό Πλατυκαμπο λίγα χιλιόμετρα από τη Λάρισα από τη συμμορία του Σούρλα. Οι παρακρατικοί τον οδήγησαν στο χωριό Μελία, όπου τον δολοφόνησαν ύστερα από φριχτά βασανιστήρια με υπόδειξη του Αγγλοκύπριου πράκτορα Μίλλερ (μεγάλο αφεντικό στο οποίο οποίο ο λήσταρχος, οι καπεταναίοι και οι συμμορίτες – φυσικά δε και τα κρατικά όργανα – υπάκουαν τυφλά, όπως σημείωνε ο Ριζοσπάστης στις 24/8/46) που παρακολουθούσε το περιστατικό και με τη συνενοχή των κρατικών αρχών.

Ο Κώστας Βιδάλης ήταν 42 χρονών. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Πανελλήνιας Ενωσης Συντακτών. Άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος το 1924 Το 1936 πήγε ως απεσταλμένος του Ριζοσπάστη στην Ισπανία για να καλύψει τη Σπαρτακιάδα της Βαρκελώνης. Εξορίστηκε στα Κύθηρα από τη μεταξική δικτατορία έπειτα από αποκάλυψη σκανδάλου για τον επιχειρηματία Μποδοσάκη. Το 1941 έγινε μέλος του ΚΚΕ, ενώ συμμετείχε στην κεντρική διαφώτιση του ΕΑΜ. Συνέβαλε καθοριστικά στην κυκλοφορία του παράνομου Τύπου στην Κατοχή, στην έκδοση της «Ελεύθερης Ελλάδας», του «Απελευθερωτή» και της «Επιμελητείας του Αντάρτη» αλλά και στην αναζήτηση τυπογραφικών μηχανημάτων.

Η είδηση της δολοφονίας του Βιδάλη συγκλόνισε την Ελλάδα και τη δημοκρατική διεθνή κοινή γνώμη. Το περιστατικό καταγγέλθηκε από τον ουκρανό αντιπρόσωπο Μανουήλσκι στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Λίγες ημέρες μετά τη δολοφονία του στις 16 Αυγούστου 1946 μια βρετανική κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία που αποτελούνταν από βουλευτές όλων των κομμάτων έφτασε στην Ελλάδα για να καταγράψει τις συνθήκες που επικρατούσαν στη χώρα. Αφού συγκέντρωσε πλήθος αποδεικτικών στοιχείων, έγραψε σχετικά:

Γρηγόρης Σούρλας. Κοινός ληστής προπολεμικά, ΕΔΕΣίτης αρχικώς, ΕΑΣΑΔίτης κατόπιν, φόβος και τρόμος του θεσσαλικού κάμπου, αθώος από το δικαστήριο δοσιλόγων…

«Σε μερικά μέρη της Θεσσαλίας, ιδιαίτερα στο τρίγωνο Λάρισα- Βόλος- Φάρσαλα, οι ένοπλες δεξιές ομάδες λειτουργούν με άκρα τόλμη. Μια ημέρα του Αυγούστου, ένας περιβόητος δεξιός συμμορίτης, ονόματι Σούρλας, μπήκε στην ίδια πόλη της Λάρισας, την έδρα του Β Σώματος του ελληνικού στρατού και έμεινε εκεί αρκετό χρόνο χωρίς να συλληφθεί. Μια άλλη μέρα ο πολιτικός συντάκτης του Ριζοσπάστη Βιδάλης απήχθη από βαγόνι του σιδηροδρόμου κοντά στο Βόλο από συμμορίτες και εκτελέστηκε παρουσία, όπως λέγεται, χωροφυλάκων. Καθ’ όσον γνωρίζει η αντιπροσωπεία δεν έγιναν συλλήψει, Αυτές οι ένοπλες συμμορίες έχουν, όπως φαίνεται, την ανοχή της κυβέρνησης και δεν γίνεται καμιά προσπάθεια να παταχθούν. Αν και ορισμένοι κύκλοι ισχυρίζονται ότι στόχος τους είναι να εμποδίσουν την εξάπλωση του κομμουνισμού, το γεγονός είναι ότι δεν συμπλέκονται με τις κομμουνιστικές συμμορίες αλλά ασχολούνται με την κατατρομοκράτηση των χωριών και εκβιάζουν πληρωμές από όποιον είναι αρκετά πλούσιος για να μπορεί να πληρώσει. Στην περιοχή νοτίως της Λαμίας μας είπαν ότι ο ηγέτης της δεξιάςεπιβάλλει φόρο 10% στη σοδειά της περιοχής. Αν και η οπλοφορία είναι παράνομη, ο σχετικός νόμος εφαρμόζεται μόνο κατά των μελών της Αριστεράς. Σε μερικές περιφέρειες της Θεσσαλίας η κυβέρνηση η ίδια προμηθεύει όπλα στους πολίτες οπαδούς της».  

 

Περισσότερα για την συμμορία Σούρλα εδώ  https://simea2016.blogspot.com/2020/05/blog-post_27.html  

https://simea2016.blogspot.com/2020/05/blog-post_27.html Οι Σούρληδες

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1014339648907942&id=349248072083773

 

ΓΛΕΖΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

 

Με αφορμή την άρνηση του Δημοτικού Συμβουλίου Νάξου να τιμηθεί ο
Μανώλης Γλέζος

 

 

Ο άνθρωπος σύμβολο όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για όλη την Ευρώπη, ο πρώτος παρτιζάνος της όπως τον χαρακτήρισε ο Ντε Γκώλ, ο άνθρωπος που στο Ευρωκοινοβούλιο του έδιναν τον λόγο εκτός σειράς, γιατί όλοι οι λαοί σκύβανε το κεφάλι μπροστά του .

ΠΑΠΑΒΑΛΗΣ

 

Ψαλμός για μελλοθάνατους

Στο αφιερωμά μας για την προσφορά του κλήρου στην Εθνική Αντίσταση, αναφερθήκαμε συνολικά στην δράση τους (1)
Σήμερα σας παρουσιάζουμε ένα αφιέρωμα για τον Παπά Βαλή .

 

Του Διονύση Χαριτόπουλου

Η ΙΣΤΟΡΙΑ της Εθνικής Αντίστασης, εκτός από μεγάλες μάχες και πράξεις ηρωισμού έχει και απίστευτα ευρηματικά επεισόδια.
Ένας παπάς στο Αγρίνιο, ο Κωνσταντίνος Βαλής, γνωστός ως Παπαβαλής, πρέπει να ξεπέρασε, με την τόλμη και τις επινοήσεις του, κάθε άλλον.

Προκειμένου να βγάλει από το γερμανοκρατούμενο Αγρίνιο τον οπλισμό των παραδοθέντων Ιταλών, οργάνωσε περισσότερες από 35 κηδείες και κάθε φορά, μέσα στο φέρετρο αντί σορού, ήταν ιταλικά όπλα.

ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ

 

Η αιματοβαμμένη Πρωτομαγιά .

Γνωστά αλλά και αποσιωπημένα γεγονότα. 

 

 

Κείμενο : Απόστολος Κ.Αποστολάκης

Ημερομηνία ανεξίτηλη είναι στην μνήμη των Δημοκρατικών Ελλήνων η πρωτομαγιά του 44 .Για τους φίλους της ΕΑΜικής Αντίστασης είναι η δική τους Μεγάλη Παρασκευή
Οι σκλαβωμένοι Έλληνες ήξεραν εκείνες τις ανοιξιάτικες μέρες, ότι πλησίαζε η Ανάσταση της Ελευθερίας .
Η Ναζιστική Γερμανία είχε μπει στην τροχιά της ήττας . Οι Σοβιετικοί τους είχαν εκδιώξει από τα εδάφη τους και πλησίαζαν να ελευθερώσουν Πολωνία , Ρουμανία, Τσεχοσλοβακία , Βουλγαρία , Γιουγκοσλαβία.

ΜΕΤΑΦΤΣΗΣ ΑΛΕΚΟΣ

ΣΙΜΕΑ  

https://www.facebook.com/simea2016/posts/1031950940480146

 ·

Αλέκος Μεταφτσής .

Ο ΗΡΩΑΣ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ

Κείμενο : Απόστολος Κ.Αποστολάκης

Σε ένα μικρό αφιέρωμα σαν αυτά που κάνει η σελίδα ΣΙΜΕΑ είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς με λίγα λόγια την ζωή και την δράση του Ανθυπολοχαγού Αλέκου Μεταφτσή .
Γιος πολύτεκνης οικογένειας πέντε παιδιών από τον Βόλο , με πατέρα τον Βασίλη και μητέρα την Ελευθερία, ο Αλέκος μεγάλωσε με τα αδέλφια του Μίμη ,Αποστόλη , Πηνελόπη και Ασπασία και ένα όνειρο , να γίνει αξιωματικός .

Ε.Λ.Α.Σ ΗΠΕΙΡΟΥ.wmv