ΒΡΕΤΑΝΙΚΕΣ ΙΝΤΡΙΓΚΕΣ Νο 2

  ·

ΒΡΕΤΑΝΙΚΕΣ ΙΝΤΡΙΓΚΕΣ

 

 

Το άρθρο εντάσσεται στην τριλογία : Πολιτειακό

1) Αποστολή στο Κάϊρο: https://www.facebook.com/simea2016/posts/1330123763996194

2) Βασιλικά τεχνάσματα: https://www.facebook.com/simea2016/posts/1334400780235159

3) Βρετανικές ίντριγκες : https://www.facebook.com/simea2016/posts/1387283898280180

 

 

 

Κείμενο : Απόστολος Κ. Αποστολάκης

 

 

 

Σε προηγούμενη ανάρτηση σχετική με την αντίδραση του βασιλιά Γεώργιου στην ομόθυμη στάση των Ανταρτικών οργανώσεων ( ΕΑΜ –ΕΔΕΣ-ΕΚΚΑ) είχαμε αναφέρει ότι στο μάτι του κυκλώνα είχε βρεθεί ο αρχηγός της Βρετανικής αποστολής στην Ελλάδα ,Ταξίαρχος Μάγιερς. > https://www.facebook.com/simea2016/posts/1334400780235159)

 

Ο Μάγιερς συναισθανόμενος τις άσχημες εξελίξεις που θα ακολουθήσουν στα βουνά μεταξύ ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ ( 9 Οκτωβρίου)(1) είχε αποχωρήσει από το Κάϊρο μία εβδομάδα πριν την αναχώρηση της Αντάρτικης αντιπροσωπείας .

Από τις 7 Σεπτεμβρίου του 43 βρέθηκε στο Λονδίνο μαζί με τον αρχηγό του SOE (Μέση Ανατολή –Βαλκάνια )Λόρδο Γκλένκοννερ. Σκοπός του ήταν να ενημερώσει απευθείας την πολιτική ηγεσία της Βρετανίας χωρίς την μεσολάβηση του Άγγλου Πρέσβη Λίπερ.

Μέσα σε μία εβδομάδα κατάφερε να ενημερώσει τα Υπουργεία Στρατιωτικών και Οικονομικού Πολέμου χωρίς όμως να πετύχει επαφή με το Φόρεϊν Όφφις .Χρειάστηκε να παρέμβει ένας κατωτερός του για να έχει συνάντηση με τον Υφυπουργό Sir Orme Sargent . Πράγματι ο αντιεαμίτης σύνδεσμος του SOE Νταίηβιντ Ουάλλας (David Wallace) ήταν παράλληλα και πράκτορας του Φόρεϊν Όφφις και είχε υψηλές γνωριμίες .(2) 

 

Όπως ήταν αναμενόμενο ο Υφυπουργός Orme Sargent κατηγόρησε τον Μάγιερς για όλη την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί και που έδωσε δήθεν το δικαίωμα στους Κομμουνιστές να απαιτούν την μη επιστροφή του βασιλιά Γεώργιου πριν γίνει γνήσιο δημοψήφισμα . Μάταια προσπάθησε ο Μάγιερς να πείσει τον συνομιλητή του ότι δεν ήταν μόνο θέση του ΕΑΜ αλλά όλης της αντάρτικης αποστολής ( και ΕΔΕΣ-ΕΚΚΑ) και των Εξαδάκτυλου των Βενιζελικών και του Παναγιώτη Κανελλόπουλου του Ενωτικού κόμματος.

Ο Υφυπουργός επίσης κατηγόρησε τον Μάγιερς ότι έδωσε το δικαίωμα στους αντάρτες να απαιτούν θέσεις στο Υπουργικό συμβούλιο μιας αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης .

 

Στις 27 Σεπτεμβρίου ο Μάγιερς έδωσε διάλεξη στον κινηματογράφο CURZON για όσους υπαλλήλους Υπουργείων ήθελαν να ακούσουν τις εμπειρίες του από την Ελλάδα . Από τους υπαλλήλους του Φόρεϊν Όφφις συνάντησε τις μεγαλύτερες αντιδράσεις όπως ήταν αναμενόμενο αφού αυτοί ήταν μονόπλευρα ενημερωμένοι από του κύκλους του ανθέλληνα υπουργού Ήντεν . Τον κατηγόρησαν ότι κάνει πολιτική και δεν αρκείται στα στρατιωτικά του καθήκοντα .

Δεν ήθελαν να καταλάβουν οι Βρετανοί χαρτογιακάδες ότι ο Μάγιερς με τους πολιτικούς της Αντίστασης είχε κυρίως τις όποιες συμφωνίες . Η πρώτη επίσημη Βρετανική επαφή σε υψηλό επίπεδο με το ΕΑΜ, έγινε στην Αθήνα μεταξύ του Υπαρχηγού της Βρετανικής αποστολής Γκουντ Χάουζ και του πρώην βουλευτή του ΚΚΕ Ανδρέα Τζήμα . Δεν ήθελαν να παραδεχτούν ότι οι αντάρτες στα βουνά ήταν πρώτα και κύρια τμήματα πολιτικών οργανώσεων . ΕΑΜ –ΕΔΕΣ-ΕΚΚΑ .

 

Στη συνέχεια στις 30 Σεπτεμβρίου ο Μάγιερς είχε συνάντηση με τον Άγγλο Βασιλιά και τον Στρατιωτικό του σύμβουλο Άλαν Λάσελς (Allan Lascelles) οι οποίοι έδειξαν καλύτερα ενημερωμένοι .

Χρειάστηκε να μεσολαβήσει ο Άγγλος Βασιλιάς για να τον δεχτεί ο Ήντεν . Τα αποτελέσματα όμως της συνάντησης ήταν απογοητευτικά .Ο Ήντεν ταυτισμένος πλήρως με την αποικιοκρατική λογική που κυριαρχούσε δεν δέχτηκε καμία πληροφόρηση εκτός από τις κατασκευασμένες από τους πράκτορες του Φόρεϊν Όφφις.

Στις 2 Οκτωβρίου ο Τσώρτσιλ δέχτηκε τον Μάγιερς για προσωπική συνάντηση . Προηγήθηκε γεύμα με την παρουσία της κ. Τσώρτσιλ και παρουσιάστηκαν φωτογραφικά ντοκουμέντα από τα σαμποτάζ στην Ελλάδα και την ζωή των Ανταρτών στα Βουνά .

O Μάγιερς βρήκε την ευκαιρία να επισημάνει στον Πρωθυπουργό ότι το 90% των Ελλήνων δεν συμμερίζεται την επιθυμία του να επαναφέρει στην Ελλάδα τον βασιλιά Γεώργιο και του παρουσίασε το σχέδιο ανακοίνωσης που σχεδίαζε να εκπέμψει στο ραδιόφωνο η SOE η οποία συντάσσονταν σε πολλά με την επιθυμία των Αντιστασιακών οργανώσεων . ΕΑΜ –ΕΔΕΣ-ΕΚΚΑ.

Προς στιγμήν ο Τσώρτσιλ δέχτηκε να γράψει και αυτός την παρακάτω παράγραφο : 

 

« Δεν έχουμε την παραμικρή πρόθεση να παλινορθώσουμε τον Έλληνα Βασιλέα παρά την θέληση του Ελληνικού λαού. Θα σεβαστούμε οποιανδήποτε μορφή πολιτεύματος διαλέξει ο Ελληνικός λαός όταν οι περιστάσεις θα είναι ώριμες. Δεν θέλουμε να αναμιχθούμε στις Ελληνικές υποθέσεις « 

 

Αποχώρησε για μισή ώρα γράφει ο Μάγιερς στις σημειώσεις του και όταν γύρισε έσβησε ότι είχε γράψει .

Σε ερώτηση του Μάγιερς αν μπορεί το SOE να δώσει αυτή την διαβεβαίωση , ο Τσώρτσιλ απάντησε θετικά αλλά δεν μπορεί ο ίδιος να δεσμευτεί προσωπικά .

«Θα δώσω την δική μου δήλωση στην Βουλή των κοινοτήτων όπως είναι σωστό είπε»

Σε όλη την διάρκεια της συνομιλίας τους ο Μάγιερς δεν κατάφερε να πείσει τον Βρετανό Πρωθυπουργό ότι οι ΕΑΜίτες αντάρτες δεν ήταν ληστές όπως πίστευε . Το κυριότερο δεν μπόρεσε να πείσει ότι το 90% του Ελληνικού λαού δεν ήθελαν πίσω τον Βασιλιά που είχε γυρίσει το 35 μετά από ένα νόθο δημοψήφισμα . Ούτε ήξερε ότι ο Τσώρτσιλ είχε δώσει από τις 29 Σεπτεμβρίου του 43 διαταγή στον στρατηγό Hastings Lionel Ismay να προετοιμάζεται για κατάληψη της Αθήνας με τεθωρακισμένα αν αποχωρούσαν πρόωρα οι Γερμανοί . (3)

 

Στις 8 Οκτωβρίου του 43 το ΒΒC εξέπεμψε το ραδιοφωνικό μήνυμα του Μάγιερς . Στις 10 Οκτωβρίου επέστρεψε στο Κάϊρο και ειδοποίησε τον υπαρχηγό του Κρις Γουντ Χάουζ να παρέμβει όσο είναι νωρίς στις συγκρούσεις που άρχισαν μεταξύ ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ στην Ήπειρο .

Την μόνη απάντηση που πήρε ο Μάγιερς στο Κάϊρο από τον Γκουντ Χάουζ ήταν ότι δεν έπρεπε να επιστρέψει στα βουνά της Ελλάδας . Είχε χαρακτηριστεί από τους μηχανορράφους του Φόρεϊν Όφφις ως φιλοεαμίτης και τον καθαίρεσαν με εντολή του Ήντεν

 

Λίγο αργότερα έμαθε ότι μαζί του απομακρύνθηκε και ο αρχηγός της SOE Μέσης Ανατολής Λόρδος Γκλένκοννερ.(Lord Glenconner) Δεν είχε υποκύψει και αυτός στις πιέσεις του Βρετανού Πρέσβη Λίπερ να κάνει διαφορετική αναφορά για την κατάσταση στην Ελλάδα . 

 

Ο δρόμος της ανωμαλίας έτσι στρώθηκε . Τα όσα ακολούθησαν ήταν ήδη σχεδιασμένα από τα επιτελεία του Τσώρτσιλ πολύ καιρό πριν τα αντιληφθούν στην Ελλάδα . Οι Άγγλοι ήταν αποφασισμένοι να αποκαταστήσουν τον ανθρωπό τους (τον Γέωργιο) με όποιο άλλο δήθεν δημοκρατικό μανδύα . Δεν τους χρειάζονταν πλέον ένα καθεστώς τύπου Μεταξά . Τους έκανε ο Παπανδρέου .

Πέρασε άλλος ένας χρόνος Γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα . Χιλιάδες οι εκτελεσμένοι Έλληνες πατριώτες .Εκατοντάδες οι νεκροί Αντάρτες στις μάχες. Εκατοντάδες οι καταστροφές χωριών . Οι Γερμανοί συνέχιζαν το έργο τους βοηθούμενοι βέβαια από τα προδοτικά Τάγματα Ασφαλείας του Ράλλη , τους ΠΑΟτζήδες και τους 3Εψιλήτες στην Μακεδονία, τα ΕΑΣΑΔ και τους Σούρληδες στην Θεσσαλία , Βρετάκο Ππαδόγκονα, Μαγγανά στην Πελοπόννησο. 

 

Σημειώσεις :

1 ο Μάγιερς είχε την πληροφόρηση ότι άλλη ήταν η επίσημη θέση του ΕΔΕΣ για το θέμα του βασιλιά την οποία εξέφραζε ο απεσταλμένος στο Κάϊρο Κομνηνός Πυρομάγλου και άλλη και κρυφή του Ζέρβα

.

2)Ο Ταγματάρχης Ουάλλας είχε επισκεφθεί την Ελλάδα για ένα μικρό διάστημα 14 Ιουλίου έως 9 Αυγούστου του 43, για να συντάξει έκθεση ουσιαστικά προς το Φόρεϊν Όφφις. Την εκθεσή του δεν συμμερίστηκε ο ανωτερός του Μάγιερς γιατί ήταν καθαρά υποκειμενική και έσταζε χολή για το ΕΑΜ. Ξαναγύρισε το 44 σαν σύνδεσμος του ΕΔΕΣ και σκοτώθηκε κάτω από άγνωστες συνθήκες σε μία μάχη με τους Γερμανούς στην Ήπειρο τον Αύγουστο του 44.

 

3) Τελικά την θέση του ISMAY την πήρε ο γνωστός Σκόμπυ

 

Επεξηγήσεις: Α) Φόρεϊν Όφφις Foreign Offis Υπουργείο Εξωτερικών της Αγγλίας.

Β) SOE .Special Operations Executive Βρετανική Μυστική Υπηρεσία στην οποία υπάγονταν οι Βρετανοί πράκτορες που ήταν στην Ελλάδα . 

 

Πηγές : Έντουαρντ Μάγιερς , Κρις Γουντχάουζ , Χάϊνς Ρίχτερ, Χάγκεν Φλάϊσερ , ,Κομνηνός Πυρομάγλου,Θεόδωρος Σαμπατακάκης, Πέτρος Μακρής Στάϊκος ,Ανδρέας Κέντρος, Ελίζαμπεθ Πάρκερ

Ο Λόρδος Γκλένονερ

Ο ΉΝΤΕΝ

ο Στρατηγός ΙΣΜΑΥ

Ο Βασιλιάς της Αγγλίας Γεώργιος ΣΤ και ο στρατιωτικός του σύμβουλος Λάσενς

 Ο ΟΥΑΛΛΑΣ

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

 Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

ΣΙΜΕΑ

22 Οκτωβρίου 2017  ·

 

  https://www.facebook.com/simea2016/posts/544783072530271

 

 

Στις σημερινές Κυριακάτικες εφημερίδες ΘΕΣΣΑΛΙΑ- ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, διαβάστε άρθρο-παρέμβαση του ΣΙΜΕΑ για τον τρόπο που κατασκευάζεται η ιστορία και αναδεικνύονται οι ήρωες

 

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ και το προφίλ του Κώστα Μητσοτάκη 

 

 

 

 

 

 

 

Τι είναι ιστορία; 

 

Δανειζόμαστε τον τίτλο ενός βιβλίου του σπουδαίου Βρετανού ιστορικού Έντουαρντ Κάρ για να υποστηρίξουμε ότι τα ερωτήματα που έβαζε ο έγκριτος ιστορικός στους φοιτητές του είχαν να κάνουν όχι μόνο με τις πηγές και τους σκοπούς των ιστορικών, αλλά και με όσους προσπαθούν να γράψουν ιστορία με επινοημένα κατασκευαστικά υλικά.

Πριν λίγους μήνες έφυγε από τη ζωή ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος διετέλεσε Πρωθυπουργός, υπουργός και βουλευτής για πενήντα οκτώ χρόνια. Οι ιστορικοί ήδη έχουν τοποθετηθεί πάνω σε αρκετά σημεία της πολύχρονης δράσης του Κ. Μητσοτάκη.

Ο λόγος της δικής μας παρέμβασης είναι να αντικρουστεί η προσπάθεια, τόσο του ίδιου του Κ. Μητσοτάκη (όσο ήταν ακόμη εν ζωή) όσο και των φίλων του (ακόμη και στις μέρες μας), να παρουσιαστεί ως ένας σπουδαίος αντιστασιακός στη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής .

Εμείς που δημιουργήσαμε τον Σύλλογο Ιστορίας και Μνήμης Εθνικής Αντίστασης, τον ΣΙΜΕΑ, έχουμε μια ιδιαίτερη ευαισθησία για τα γεγονότα στη διάρκεια της Κατοχής, επειδή, όταν μένουν αναπάντητα ερωτήματα σε κάποιες κατασκευασμένες πληροφορίες, βρίσκουν ευκαιρία κάποιοι να παρουσιάζονται σαν «Καραϊσκάκηδες». Έχουμε και στην περιοχή μας παραδείγματα ανθρώπων που στα στερνά του βίου τους παρουσιάζονται ως Αντιστασιακοί στην Κατοχή, προσβάλλοντας τη συλλογική μνήμη και προκαλώντας τη νοημοσύνη μας. Άνθρωποι που όχι μόνο δεν είχαν καμία προσφορά στην Αντίσταση, αλλά υπήρξαν πολέμιοι αυτής.

Τα υλικά για την «ηρωοποίηση» του Κ. Μητσοτάκη αντλούνται κύρια από το ίδιο το ΙΔΡΥΜΑ ΚΩΝ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ, που δημιούργησε ο εκλιπών το 1998.

Ισχυρίζεται σε συνεντεύξεις του ο Κ. Μητσοτάκης (αλλά και οι φίλοι του) ότι υπήρξε πρωταγωνιστής στην Αντίσταση κατά των Γερμανών στη διάρκεια της Κατοχής. Αυτοπαρουσιάζεται ως ηγέτης και μάλιστα σε πολύ νεαρή ηλικία. Είναι όμως έτσι ;

 

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ

 

Ας δούμε τι γράφει ο Αλεξάντερ Φίλντιγκ στο βιβλίο του «ΤΟ ΚΡΥΦΤΟ» (αγγλική έκδοση 1954, ελληνική 1993). Ο Αλ. Φίλντιγκ δεν ήταν βέβαια τυχαίος : μαζί με τον ταγματάρχη Τόμ Ντανμπάτιν και τον (συγγραφέα) Πάτρικ Λι Φέρμορ ήταν Άγγλοι πράκτορες, απεσταλμένοι ως σύνδεσμοι με την Κρητική Αντίσταση. Ο Φέρμορ μάλιστα οργάνωσε την απαγωγή του Γερμανού στρατηγού φόν Κράιπε και τη μεταφορά του με υποβρύχιο στην Αίγυπτο, γεγονός που σημάδεψε τον αντιστασιακό αγώνα κατά της Γερμανικής Κατοχής και προκάλεσε σοκ στους κατακτητές.

Ο Φίλντιγκ, (ψευδώνυμο ΑΛΕΚΟΣ), που ήταν ο υπεύθυνος σύνδεσμος με την ΕΟΚ (Εθνική Οργάνωση Κρήτης) κύρια για τον νομό Χανίων, γράφει σε διάφορες εκθέσεις προς την υπηρεσία του «HS5/725/5-130» - μερικές από αυτές περιλαμβάνονται στο βιβλίο του - πολλά απαξιωτικά σχόλια για την κατάσταση στην κεντροδεξιά αντιστασιακή οργάνωση ΕΟΚ, της οποίας είχε την ευθύνη.

Για το ΕΑΜ, όμως, γράφει : «Μοναδική εξαίρεση αποτελούν στην Κρήτη οι Κομμουνιστές, ακριβέστερα το ΕΑΜ. Είναι η μόνη οργάνωση που μάχεται για ανώτερα ιδανικά, οι άλλοι («ΕΟΚ») το κάνουν για μεταπολεμική πολιτική σταδιοδρομία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ΕΑΜ κάνει θαύματα χωρίς την έξωθεν χρηματική βοήθεια. «HS5/725/45,56». Όχι φυσικά ότι έβλεπε με καλό μάτι το ΕΑΜ ο Φίλντιγκ. : «Το ΕΑΜ επιδίδεται σε δόλια προπαγάνδα κομματικής έμπνευσης’»(ό.π., σελ. 181).

Ωστόσο, σε όλες τις εκθέσεις του πουθενά δεν επισημαίνεται η δράση του Κ. Μητσοτάκη. Μόνο σε μία περίπτωση τον αναφέρει μαζί με άλλους τρεις της ΕΟΚ. Στην ελληνική μετάφραση του 1993 απουσιάζουν αρκετά από αυτά που έγραφε το πρώτο βιβλίο του 1954. Γράφει όμως για τον Μητσοτάκη το 1993 : «Αν ήξερα πόσο σημαντικό ρόλο επρόκειτο να παίξει ο Μητσοτάκης στην μεταπολεμική ζωή της Ελλάδας, θα τον είχα προσέξει περισσότερο’» (σελ.219). Ας σημειωθεί ότι είχε προηγηθεί η παρασημοφόρηση του Φίλντιγκ από την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1991 στην επέτειο της Μάχης της Κρήτης… Αναφέρεται όμως με κολακευτικά λόγια για άλλα στελέχη της ΕΟΚ – Σπανουδάκη, Μανουσάκη, Μποτωνάκη.

Δεν αναφερόμαστε στα πολλά απαξιωτικά σχόλια του Φίλντιγκ για του Κρητικούς και την Κρητική Αντίσταση στις εκθέσεις του, γιατί τότε θα πρέπει να τεθεί το αμείλικτο ερώτημα :

Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη τον παρασημοφόρησε; Με ποια σκοπιμότητα;

Την αδυναμία της κεντροδεξιάς Αντίστασης την παραδέχεται και ο ίδιος ο Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ και στη βιογραφία του. Λέει ο ίδιος επί λέξει : «Το ΕΑΜ ήλεγχε το 90%. Ελάχιστοι άνθρωποι του προσωπικού μου κύκλου δεν ανήκαν στο ΕΑΜ. Έπρεπε, λοιπόν, να κάνουμε και εμείς οργάνωση σαν αντιστάθμισμα». Πράγματι, η ΕΟΚ δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση μερικών προσωπικών καπετανάτων: του Μπαντουβά, του Πετρακογιώργη, και ΑΕΑΚ, αρχικά στο Ηράκλειο και στο Ρέθυμνο και τον Ιούνιο του 1943 στα Χανιά. όπου έδρασε ο Ίδιος .

 

Η ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

 

Ο Κ. Μητσοτάκης ισχυρίζεται - και εκεί έχει ρίξει το κύριο βάρος πιθανότατα για την υστεροφημία του - ότι αυτός με τις ενέργειές του ήταν η αιτία που δεν έγινε εμφύλιος πόλεμος στην Κρήτη. Παρουσίασε μάλιστα ένα αμφισβητούμενο έγγραφο ως τη συμφωνία της Θερίσσου. στην οποία υποτίθεται ότι πρωταγωνίστησε και υπέγραψε εκ μέρους της ΕΟΚ. Το έγγραφο αυτό παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην ιδιόκτητη εφημερίδα του ΚΗΡΥΞ των Χανίων το 1948, ενώ μαινόταν ο εμφύλιος πόλεμος πανελλαδικά. Φρόντισε μάλιστα να παρουσιάσει και ένα δακτυλογραφημένο ακριβές αντίγραφο, στο οποίο το επώνυμό του, για άγνωστο λόγο, είναι γραμμένο όχι με γραφομηχανή αλλά με κονδυλοφόρο…

Δυνατότητα βέβαια να αμφισβητήσει κάποιος τα επίμαχα έγγραφα εκείνη την εποχή δεν υπήρχε.

Η εγκυρότητα του εγγράφου αυτού αμφισβητήθηκε από πολλούς ιστορικούς, ακόμη και η αποτελεσματικότητα της συμφωνίας. Είναι γεγονός όμως ότι αρκετές φορές οι δύο αντιστασιακές οργανώσεις συνεργάστηκαν σε κοινές επιχειρήσεις ενάντια στους Γερμανούς.

Απέτρεψε, λέει, τον εμφύλιο στην Κρήτη η πρωτοβουλία του για την υπογραφή της (αμφιλεγόμενης) συμφωνίας. Είναι γεγονός ότι στην Κρήτη ο εμφύλιος δεν είχε τις διαστάσεις που είχε σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Οι λόγοι είναι πολλοί.

Όμως τι ακριβώς απέτρεψε, όταν ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης στον επικήδειο λόγο του για τον αδίστακτο Παύλο Γύπαρη λέει επί λέξει «σε τιμούμε για τις πολύτιμες Εθνικές υπηρεσίες κατά τον συμμοριτοπόλεμον» (ΚΗΡΥΞ 26-7-66). Ο Παύλος Γύπαρης, το όνομα του οποίου έχει εμπλακεί στην δολοφονία του Ίωνα Δραγούμη, τοποθετήθηκε φρούραρχος στο Ρέθυμνο τον Νοέμβριο του ‘44, αλλά δρούσε με παρακρατικές ομάδες στην περιοχή των Χανίων ενάντια στο ΕΑΜ, μέχρι τον Μάιο του ‘45.

Οι κατακτητές αποχώρησαν από την Ελλάδα τον Οκτώβριο του ‘44 , όμως στον νομό Χανίων είχαν μείνει οκτώ χιλ. Γερμανοί οπλισμένοι με τη σιωπηρή συμφωνία Βρετανών και ΕΟΚ. Δουλειά των Γερμανών και των παρακρατικών του Γύπαρη ήταν να χτυπάνε το ΕΑΜ. Οι Γερμανοί αποχώρησαν συντεταγμένα από τα Χανιά μετά την λήξη του πολέμου, συγκεκριμένα στις 23 Μαΐου του 45.

 

Ο ΣΥΜΦΙΛΙΩΤΗΣ

 

Ο εμφύλιος πόλεμος, λοιπόν, για τον συμφιλιωτικό Μητσοτάκη ήταν συμμοριτοπόλεμος! Στην προσπάθειά τους ο Μητσοτάκης και οι αντιγραφείς του εμπλέκουν και το όνομα του (Βολιώτη) Μιλτιάδη Πορφυρογένη, ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Συνυπέγραψε, λένε, τη συμφωνία της Θερίσσου. Τα γεγονότα το αμφισβητούν. Και στα δύο έγγραφα πουθενά δεν υπάρχει η υπογραφή του Πορφυρογένη. Στο δακτυλογραφημένο αντίγραφο μόνο αναφέρεται ότι παρευρέθηκε και το ηγετικό στέλεχος του ΕΑΜ. Για τον Πορφυρογένη ο Σύλλογός μας έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού γεννήθηκε στην Αγριά και εκλέχτηκε βουλευτής του νομού μας με το ΚΚΕ το 1932 και 1936.

Ως αποδεικτικό υλικό έχουμε στα χέρια μας βίντεο με συνέντευξη που έδωσε ο Κ. Μητσοτάκης στην κόρη του Πορφυρογένη,( Ιδρυτικού μέλους του ΣΙΜΕΑ) με την ευκαιρία της εκδήλωσης που οργανώθηκε στον Βόλο από το Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας του Δήμου Βόλου το 1998. Πουθενά ο ίδιος δεν λέει ότι υπέγραψε το ηγετικό στέλεχος του ΕΑΜ τέτοιο έγγραφο.

Λέει ότι παρά λίγο να μη γίνει η συμφωνία, αλλά προσθέτει επί λέξει: «Έβαλα στην άκρη τον φανατικό ακροδεξιό αρχηγό της ΕΟΚ Νίκο Σκουλά και συμφώνησα με τον λογικό Πορφυρογένη». Δηλαδή ο εικοσιπεντάχρονος τότε Μητσοτάκης είχε λόγο βαρύτερο του αρχηγού της ΕΟΚ, Μεταξικού δοτού Δημάρχου, αξιωματικού χωροφυλακής Νίκου Σκουλά… Στη συνέντευξη αυτή, όπως και σε άλλες, ο Κ. Μητσοτάκης χαρακτηρίζει την ΕΟΚ φιλελεύθερη, αλλά ‘καρφώνει τον αρχηγό του ως φανατικό ακροδεξιό …

 

Ο ΣΩΤΗΡΑΣ

 

Ένα άλλο σημείο όπου ο Κ. Μητσοτάκης προκαλεί τη νοημοσύνη μας είναι όταν ισχυρίζεται ότι αυτός με την συνεργασία του (φιλογερμανού) Δεσπότη Αγαθάγγελου, γνωστού από τις φωτογραφίες για τους Ναζιστικούς χαιρετισμούς του, φυγάδευσαν τον Πορφυρογένη στην Ηπειρωτική Ελλάδα. Πέφτει όμως άλλη μια φορά σε αντιφάσεις, όταν, ενώ παραδέχεται ότι γνώρισε τον Πορφυρογένη μόλις στις 7-11-43, το ηγετικό στέλεχος του ΕΑΜ εμπιστεύτηκε σ’ αυτόν τη ζωή του και τη φυγάδευσή του από την Κρήτη… Δηλαδή ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης, που επί δυόμισι χρόνια οργάνωνε στην Κρήτη το ΕΑΜ και τις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ, εμπιστεύτηκε έναν άγνωστό του που δεν ήταν ενταγμένος στο ΕΑΜ! Ιστορία συνωμοτισμού για παιδιά της τρίτης δημοτικού. Μερικά μάλιστα στελέχη της ΝΔ που αρθρογράφησαν, ανακάλυψαν ότι τον έκρυβε κιόλας … Τι να πει κανείς ;

Θα αρκεστούμε στα λόγια του ίδιου του Κ. Μητσοτάκη που υπάρχουν στην προμετωπίδα της ιστοσελίδας του ομώνυμου Ιδρύματος:

«Η ιστορία δεν είναι απλά μνήμη του παρελθόντος . Ερμηνεύει το παρόν και στοχεύει το μέλλον».

Συμφωνούμε. Η κατασκευασμένη ιστορία στοχεύει αόριστα στο μέλλον. Για τον λόγο αυτό εμείς, όταν βλέπουμε κατασκευασμένη ιστορία με λαθραία υλικά, θα την αποδομούμε και τεκμηριωμένα θα την ανασκευάζουμε. Το χρωστάμε σε όσους έδωσαν τη ζωή τους και την ελευθερία τους για την Αντίσταση. Το χρωστάμε σε όσους βγήκαν στον αγώνα χωρίς να έχουν βλέψεις για βουλευτικές καρέκλες, όπως επισημαίνει σωστά ο Φίλντιγκ: «Γύπαρης, Μητσοτάκης, Μπαντουβάς εκλέχτηκαν βουλευτές το ‘46».

Δεν αμφισβητούμε ότι ο Κ. Μητσοτάκης πήρε μέρος στην Αντίσταση. Συμμετείχε όπως εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες. Δεν ήταν, όμως, αυτός που παρουσιάζεται. Τα πλαστογραφημένα κείμενα και οι αντιφάσκουσες συνεντεύξεις του συνιστούν χαρακτηριστικά στοιχεία αυτής της ιστορικής παραχάραξης – και δεν είναι τα μοναδικά.

 

ΤΟ ΔΣ του ΣΙΜΕΑ 

 

Έρευνα, κείμενο : Απόστολος .Κ. Αποστολάκης

 Φιλολογική επιμέλεια   : Αγγελική Νικολάου 

Πηγές: 1] Αλεξάντερ Φίλντινγκ 2] Τάσος Κωστόπουλος 3) Μάριος Διονέλης 4) Μάρω Δούκα 5) Βαρδής Βαρδινογιάννης 6) Χάγκεν Φλάϊσερ 7) Γιάννης Σκαλιδάκης 8) Συνεντεύξεις του ιδίου, Ίδρυμα Κ. Μητσοτάκη 9) Πολιτική βιογραφία Κ. Μητσοτάκη, Δ. Δημητράκου, Αθήνα 1989.

1948 Με πολιτικούς φίλους του και αξιωματικούς του στρατού .  

Η πρώτη ( επάνω) φωτογραφία αφορά την αποφυλάκισή του τον Μάρτιο του 44 .Αν βέβαια οι Γερμανοί τον θεωρούσαν μεγάλο στέλεχος δεν θα τον απελευθέρωναν.  Θα τον εκτελούσαν ή θα τον έστελναν στα κάτεργα των Γερμανικών στρατοπέδων .

Η φωτογραφία συχνά παρουσιάζεται ως αποφυλάκιση τον Μάρτιο του 45. Μέγα ψεύδος .

 Οι Γερμανοί παρέμειναν με την σύμφωνη γνώμη Άγγλων και ΕΟΚ στην Κρήτη, μέχρι το τέλος Μα'ι'ου του 45 ουσιαστικά σαν φιλοξενομενοί τους . Μόνη υποχρέωση τους ήταν να πολεμούν τον ΕΛΑΣ και απο την συμφωνία της Βάρκιζας και μετά τα πολιτικά στελέχη του ΕΑΜ

Πως θα συνελάμβαναν έναν άνθρωπο που οι Άγγλοι τον χρησιμοποιούσαν σαν διερμηνέα τους ;  

ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ .

 ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ

ΣΙΜΕΑ

 

 

https://www.facebook.com/simea2016/posts/1385196625155574

 

Κάθε χρόνο ο ΣΙΜΕΑ συμμετέχει στις εκδηλώσεις που οργανώνει η τοπική Ισραηλιτική Κοινότητα ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ .

Φέτος λόγω της πανδημίας η Κοινότητα διοργανώνει διαδικτυακή εκδήλωση με την συνεργασία της Περιφέρειας Θεσσαλίας . Καλούμε τα μέλη και τους φίλους τους ΣΙΜΕΑ να παρακολουθήσουν την εκδήλωση .

Το πρόγραμμα όπως μας το έστειλε η Ισραηλιτική κοινότητα θα το βρούμε εδώ

https://youtu.be/G0G47NzKMXE

Η Περιφέρεια Θεσσαλίας, η Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας & Σποράδων, η Ισραηλιτική Κοινότητα Βόλου και η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας, λόγω των ιδιαιτέρων υγειονομικών συνθηκών, διοργανώνουν από κοινού διαδικτυακή τιμητική εκδήλωση, που θα παρουσιάσουν εκπαιδευτικοί της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας

αφιερωμένη στην

« Εθνική Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος», την Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2021 στις 13:00.

Ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας Ο Πρόεδρος της Ι. Κ. Βόλου

Κωνσταντίνος Αγοραστός Μαρσέλ Σολομών

Ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας

Χαράλαμπος Σταχτέας

Tην εκδήλωση μπορείτε να την παρακολουθήσετε στο link: https://youtu.be/G0G47NzKMXE

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Παρουσιάζει η Σοφία Κανταράκη, Υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων της ΔΔΕ Μαγνησίας

13:00 Χαιρετισμοί από τους:

• Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Δημητριάδος & Αλμυρού κ. Ιγνάτιο

• Υφυπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, κ. Ζέττα Μακρή

• Περιφερειάρχη Θεσσαλίας, κ. Κωνσταντίνο Αγοραστό

• Αντιπεριφερειάρχη Μαγνησίας, κ. Δωροθέα Κολυνδρίνη

• Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης Θεσσαλίας, κ. Γεώργιο Δοδοντσάκη

• Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας, κ. Χαράλαμπο Σταχτέα

• Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος, Α΄ Αντιπρόεδρος, κ.Νάχμαν (Μάνος) Αλχανάτης

• Πρόεδρο Ισραηλιτικής Κοινότητας Βόλου, κ. Μαρσελ Σολομών

• Εκ μέρους των μαθητών της ΔΔΕ, Μάριος Βλασταρίδης, μαθητής Β΄ τάξης του 3ο ΓΕΛ Βόλου

13:30- 13:45 Βασιλική Γιακουμάκη, Επίκουρος Καθηγήτρια, Διευθύντρια Τομέα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του τμήματος ΙΑΚΑ στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

13:45-13:55 Σοφία Τριανταφύλλου, Συντονίστρια Αειφορίας του ΠΕΚΕΣ Θεσσαλίας

13:55-14:05 Αλεξάνδρα Μούρτζη, Φιλόλογος, ΓΕΛ Αγριάς

14:05-14:15 Βασιλική Μελισσουργού, Φιλόλογος, 3ο ΓΕΛ Βόλου

14:15-14:25 Αλεξία Καπραβέλου, Φιλόλογος, Διευθύντρια ΓΕΛ Σκοπέλου

...

ΔΟΞΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

 ΔΟΞΟΠΟΥΛΟΣ ΕΩΡΓΙΟΣ

ΣΙΜΕΑ

37 λ.  ·

Γεώργιος Δοξόπουλος

Ο σεμνός αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης 

 

 

ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑ

 

Ο φοβερός βομβαρδισμός στο κέντρο του Πειραιά έγινε στα «τυφλά»

Σταύρος Μαλαγκονιάρης

 «Η αποστολή της 11ης Ιανουαρίου [1944] ήταν πολύ διαφορετική. Ηταν καταστροφή [disaster, στο πρωτότυπο] για την 301η [Ομάδα Βομβαρδιστικών]». 

 

 

Αυτή η αναφορά σε ένα απολογιστικό σημείωμα του πιο καταστροφικού βομβαρδισμού του Πειραιά, στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ολοκληρώνει την εικόνα της ίσως πιο αιματηρής, αποτυχημένης αποστολής των συμμαχικών δυνάμεων εναντίον του φασιστικού άξονα.

Εκείνη η «μαύρη» μέρα του Γενάρη του 1944, πριν από 72 χρόνια, έχει μείνει άσβεστη στη μνήμη όλων των Πειραιωτών, καθώς υπολογίζεται ότι έχασαν τη ζωή τους περίπου 700 άμαχοι πολίτες, όλων των ηλικιών, καταστράφηκαν ολοσχερώς ή υπέστησαν μεγάλες ζημιές κτίρια και υποδομές, ενώ δημιουργήθηκε μεγάλο προσφυγικό ρεύμα προς την Αθήνα.

Είναι αξιοσημείωτο ότι σ' αυτόν τον βομβαρδισμό χάθηκαν περίπου τα δύο τρίτα του συνολικού αριθμού των αμάχων που έχασαν τη ζωή τους στους 239 βομβαρδισμούς στον Πειραιά στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Σε αυτούς έχασαν τη ζωή τους 859 άνθρωποι (συνολικά πέθαναν 13.282, από τους οποίους οι 10.782 από την πείνα τον μαύρο χειμώνα του 1941-42 και 1.741 από εκτελέσεις κ.ά.).

Το ερώτημα, που παρέμεινε για δεκαετίες αναπάντητο, ήταν αμείλικτο: Ο καταστροφικός βομβαρδισμός ήταν εσκεμμένη ενέργεια των συμμάχων ή πλήρες λάθος;

 

Πάντως, όπως προκύπτει από επίσημα έγγραφα που παρουσιάζει η «Εφημερίδα των Συντακτών», τα συμμαχικά βομβαρδιστικά, χωρίς καν να αντιμετωπίσουν γερμανικά αεροσκάφη, είχαν μεγάλες απώλειες, καθώς πετώντας μέσα σε πυκνά σύννεφα και με μηδενική ορατότητα συγκρούονταν στον αέρα μεταξύ τους!

Με αυτό τον τρόπο χάθηκαν 6 αμερικανικά βομβαρδιστικά και 8 βρετανικά μαζί με δύο μαχητικά, και πιθανότατα, όπως προκύπτει και από μαρτυρίες, ο φοβερός βομβαρδισμός στο κέντρο της πόλης να ήταν εντελώς «τυφλός», στην… τύχη!

«Καλύτερη κατάρτιση, καλύτερες επικοινωνίες, περισσότερη τύχη ή ίσως μία συνετή στροφή 360 μοιρών μπορούσε να είχε αποτρέψει αυτή την τραγωδία», αναφέρει χαρακτηριστικά ο άγνωστος συντάκτης της απολογιστικής αναφοράς της αποστολής, που υπάρχει στην ιστοσελίδα των βετεράνων της 301ης Ομάδας Βομβαρδιστικών της Βρετανικής Αεροπορίας, της γνωστής RAF.

 

Ομως, ας δούμε, μέσα από επίσημα έγγραφα, που πλέον έχουν αποχαρακτηριστεί και είναι δημόσια, ορισμένα νέα στοιχεία γι’ αυτόν τον βομβαρδισμό που, όπως σημειώνουν ιστορικοί ερευνητές, ήταν κάτι σχεδόν αναμενόμενο.

Μάλιστα υπήρξε σχετική προειδοποίηση από τη «Φωνή του Λονδίνου» (βλ. Στ. Μπινιάρη, «Ο Πειραιάς του Μεσοπολέμου και της Κατοχής», Εκδοση Φιλολογική Στέγη Πειραιώς).

Ο ίδιος, αναφερόμενος στον πρώτο βομβαρδισμό που έγινε από μοίρα βομβαρδιστικών (Β- 17) της Αεροπορίας των ΗΠΑ (USAF), γράφει:

«Ηταν κατά το μεσημέρι όταν οι σειρήνες δώσανε το σύνθημα συναγερμού κι’ είπαμε τότε οι “σύμμαχοι είναι”. Ομως, από τα παράνομα ραδιόφωνα είχαμε ακούσει τη “Φωνή του Λονδίνου” που μετέδιδε μηνύματα για τους επικείμενους βομβαρδισμούς […]»

Ο συναγερμός σήμανε στις 12.35 και τελείωσε στις 13.43 χωρίς να σημάνει ποτέ η λήξη του λόγω της αναστάτωσης που υπήρξε.

«Τα αεροπλάνα, σαν σε ειδοποίηση για τον άμαχο πληθυσμό, διαγράψανε μια δύο φορές κύκλους πριν αρχίσουν να ρίχνουν τις βόμβες τους για να δώσουν χρόνο στον πληθυσμό να πάει στα καταφύγια. Υστερα από λίγη ώρα οι βόμβες, που για αλλού πηγαίνανε κι’ αλλού πέσανε, άρχισαν να πέφτουν σωρό και δημιούργησαν τη συμφορά», γράφει ο Στ. Μπινιάρης.

 

Την ίδια εκτίμηση για την… ευστοχία των συμμάχων έχει κάνει και ο Γ. Χατζημανωλάκης, που έχει γράψει (περιοδικό «Πειραϊκά», Τόμος 1 - Ιανουάριος 2003) ότι ο βομβαρδισμός «υπήρξε και άστοχος και άσκοπος, αφού οι βόμβες, ιδιαίτερα των αμερικανικών αεροπλάνων δεν έπληξαν κανένα στόχο […] βομβάρδιζαν την πόλη χωρίς να πλήττουν κανένα πολεμικό στόχο, έτσι στην τύχη - θα έλεγε κανείς [...]».

Σύμφωνα με την καταγραφή της δράσης της Αεροπορίας των ΗΠΑ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, για εκείνη την ημέρα αναφέρονται τα εξής:

«Στρατηγική δραστηριότητα (15η Αεροπορική Δύναμη): Β-17 με συνοδευτικά P-38 βομβάρδισαν το λιμάνι του Πειραιά, στην Ελλάδα, αυτοί κατέστρεψαν 8 επιθετικά αεροσκάφη, 6 Β-17 χάθηκαν μετά από εναέριες συγκρούσεις σε βαριά συννεφιά».

Πιο κατατοπιστικές είναι οι βρετανικές αναφορές, που παρουσιάζει η «Εφ.Συν.», για τις απώλειες των αεροσκαφών της 301ης Ομάδας Βομβαρδιστικών, η οποία επιχείρησε, δύο φορές, το βράδυ της ίδιας μέρας (19.22 έως 21.40 η πρώτη και 21.57 έως 23.15 η άλλη).

 

Στο απολογιστικό σημείωμα της αεροπορικής επιχείρησης αναφέρεται ότι «τα σύννεφα ήταν πολύ παχιά (η κάλυψη νεφών ήταν 10/10) και η ορατότητα δεν ήταν πολύ πέρα από τα ακροπτερύγια, γεγονός που καθιστά δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να δεις άλλα αεροσκάφη. Υπήρχε επίσης πάγος. Αυτές θα ήταν δύσκολες συνθήκες για “μοναχικά” αεροσκάφη και ήταν εξαιρετικά επικίνδυνες για σχηματισμούς βομβαρδιστικών».

Ετσι, 19 λεπτά πριν φτάσουν στον στόχο τους οι Βρετανοί, άρχισε η μεταξύ τους «αερομαχία».

Δύο αεροσκάφη της 97ης Ομάδας πέταξαν σχεδόν μπροστά από τον επικεφαλής (σμήναρχο) της 301ης Ομάδας και κάποια στιγμή έγινε η σύγκρουση, καθώς τα φορτωμένα και παγωμένα Β-17 δεν ήταν εύκολο να επανέλθουν σε κανονική πορεία, ιδιαίτερα επειδή πετούσαν πολύ υψηλά.

Ο κυβερνήτης John Wallace σε αναφορά του υπογράμμισε, την επόμενη μέρα, τα εξής:

«Πετούσαμε σε σταθερή κατεύθυνση και ρυθμό ανόδου όταν δύο αεροπλάνα ήρθαν έξω από τον καιρό περίπου 20 μοίρες στα αριστερά μας. Πετούσαν σε σχηματισμό. Το ένα ήρθε πάνω από τη δεξιά πλευρά μας και το άλλο πήγε κάτω στην αριστερή πλευρά. Το ένα χτύπησε στη δεξιά πλευρά μας το αεροπλάνο και μας έβγαλε από τη ζώνη ασφαλείας. Ο σμήναρχος έχασε περίπου 2.000 πόδια [ύψος], βγήκε έξω και επανήλθε σε περίπου ένα λεπτό».

Ομως, άλλοι δεν τα κατάφεραν. Εκεί χάθηκαν 5 βομβαρδιστικά της 301ης Ομάδας και δύο της 97ης Ομάδας.

Στην αναφορά για την απώλεια του ενός βομβαρδιστικού της 301ης Ομάδας αναφέρεται ως αιτία «εναέρια σύγκρουση με αεροσκάφος άλλου σχηματισμού ενώ πετούσε ανάμεσα σε 10/10 συννεφιά».

Ο William Bates στην αναφορά του στις 12 Ιανουαρίου 1944 αναφέρει τα εξής:

«Πετούσαμε μαζί σε σχηματισμό. Εμείς χτυπηθήκαμε στην ουρά, κοίταξα έξω από το παράθυρο και είδα την έκρηξη, μια κόκκινη μπάλα φλόγας. Είδα κάτι που νόμιζα ήταν ένα κλειστό αλεξίπτωτο και φλεγόμενο».

Ο Felton Pullin, που ήταν πλήρωμα στο αεροσκάφος #42-30106, ανέφερε τα εξής:

«Εμείς πετούσαμε στα σύννεφα. Κατάλαβα μια έκρηξη, η οποία χτύπησε εμάς στο πλάι. Επεσα στο πάτωμα. Είδα ένα μεγάλο κομμάτι καμένου αεροπλάνου να πέφτει πίσω μας. Το αεροσκάφος #42-303 57, που είχε πιλότο τον Ρίτσαρντ Γουίλιαμς, χτυπήθηκε στο πίσω μέρος του και ξεκίνησε να πέφτει προς τα κάτω».

Σε άλλο έγγραφο της 12ης Ιανουαρίου διαβάζουμε ότι τρία από τα αεροσκάφη της 301ης Ομάδας έπεσαν «πάνω από τον στόχο της αποστολής της 11ης Ιανουαρίου 1944, στο λιμάνι του Πειραιά, στην Ελλάδα».

Μέσα σ' αυτό το χάος, ο τραγικός απολογισμός του «τυφλού» βομβαρδισμού στον Πειραιά ίσως εξηγείται. Οι αρχικές εκτιμήσεις για 1.000 ή 2.000 θανόντες θεωρούνται υπερβολικές.

 

Οι θάνατοι στη διάρκεια του βομβαρδισμού της 11ης Ιανουαρίου 1944 υπολογίζονται σε περίπου 700, αλλά στο ταφολόγιο στο νεκροταφείο της Ανάστασης, όπου τελείται κάθε χρόνο μνημόσυνο, υπάρχουν 492 ονόματα.

Αυτό αποδίδεται στο ότι άλλοι θάφτηκαν ανώνυμα σε λάκκους, χωρίς να δοθούν τα στοιχεία τους, άλλοι στην Αθήνα, όταν μεταφέρθηκαν ως τραυματίες, μερικοί σκόπιμα δεν δηλώθηκαν από τους συγγενείς για να κρατήσουν τα δελτία τροφίμων τους ώστε να πάρουν τη μερίδα που τους αναλογούσε - 30 δράμια ψωμιού.

Τα περισσότερα θύματα σημειώθηκαν σε δημόσια κτίρια που καταστράφηκαν από βόμβες (Γραφεία ΙΚΑ, Εισαγγελία Πειραιώς, που στεγαζόταν εκεί που βρίσκεται σήμερα το δημαρχιακό μέγαρο), στο εστιατόριο Βίρβου-Τελειώνη στη Βασ. Κωνσταντίνου (σημερινή Ηρώων Πολυτεχνείου και Τσαμαδού), στο καταφύγιο της Ηλεκτρικής Εταιρείας αλλά και στον σταθμό του Πειραιά που καταστράφηκε ολοσχερώς.

Οπως ήταν αναμενόμενο, η γερμανική προπαγάνδα εκμεταλλεύτηκε το γεγονός όχι μόνο διότι δεν είχαν πληγεί στρατιωτικοί στόχοι αλλά, ταυτόχρονα, της δινόταν η ευκαιρία να στρέψει την -δικαιολογημένη- οργή, τη θλίψη και την απορία του ελληνικού λαού εναντίον των συμμάχων.

Μάλιστα, λίγους μήνες μετά, στις 11 Ιουνίου του 1944, με εντολή των Αρχών Κατοχής εκδίδεται μία δήθεν αναμνηστική, αλλά στην πραγματικότητα προπαγανδιστική, σειρά δέκα γραμματοσήμων, με λιθογραφική επισήμανση «Βομβαρδισμός Πειραιώς».

Οι άλλοι βομβαρδισμοί του Πειραιά

Ο Πειραιάς από την αρχή της εμπλοκής της Ελλάδας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε πολλές φορές στόχος βομβαρδισμών. Σύμφωνα με μία στατιστική που είχαν την υπομονή να τηρήσουν δύο νεαροί, τότε, Πειραιώτες, οι Θεοδ. και Δημ. Θωμ. Θεοφανίδης, στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου (28/10/1940- 5/4/1941) οι σειρήνες ήχησαν 23 φορές.

Σοβαρότερος από τους βομβαρδισμούς των Ιταλών πρέπει να ήταν της 4ης ή 5ης Νοεμβρίου 1940, με «αρκετά θύματα», σύμφωνα με το «Προσωπικόν Ημερολόγιον» του Ι. Μεταξά (Τόμος 4ος σελ. 527. Πηγή: Γ. Χατζημανωλάκης «Ο Πειραιάς και η ιστορική διαδρομή του 2600 π.Χ-2009 μ.Χ.»).

Ομως, στις 6 Απριλίου 1941, με την έναρξη της γερμανικής επίθεσης κατά της Ελλάδας, το επίνειο γνωρίζει τη φρίκη.

Σύμφωνα με την απόρρητη εβδομαδιαία αναφορά του Γραφείου Πολέμου της Αγγλίας, που παρουσιάζει η «Εφ.Συν.»:

Εγινε μια βαριά επιδρομή στον Πειραιά από 10 γερμανικά αεροσκάφη τη νύχτα της 6ης προς 7η [Απριλίου 1941], η οποία έβγαλε το λιμάνι εκτός λειτουργίας για μερικές ημέρες. Περίπου 12 νάρκες ποντίστηκαν στο λιμάνι, αλλά τα αντιτορπιλικά “Αίας” (“Ajax”) και “Καλκούτα” κατάφεραν επιτυχώς να βγουν έξω. Το ατμόπλοιο “Clan Fraser”, 7.529 τόνων, με 350 τόνους ΤΝΤ [τρινιτροτολουόλης] και παραπλεύρως σε αυτό βρίσκονταν άλλοι 100 τόνοι, ανατινάχτηκαν και τα δύο. Πολλές φωτιές προκλήθηκαν και στα πλοία και στο λιμάνι.

Ο Γ. Χατζημανωλάκης θεωρεί ότι «από λαθεμένες εκτιμήσεις των αρμοδίων -Ελλήνων και Αγγλων, που ήταν υπεύθυνοι για την εκφόρτωση του πολεμικού υλικού-, εκείνα τα πλοία που έπρεπε να φύγουν από το λιμάνι, παραμένουν. Ανευθυνότητα, που θα πληρώσει με πολύ ακριβό τίμημα το ίδιο βράδυ ο Πειραιάς».

Οι Γερμανοί είχαν επισημάνει, με αναγνωριστικές πτήσεις, τον στόχο τους, που είναι το «Clan Fraser», με φορτίο το ΤΝΤ, που χρησιμοποιείται για γόμωση ναρκών.

Η αεροπορική επιδρομή ξεκινάει στις 9.20 το βράδυ της 6ης Απριλίου. «Ενας φοβερός βομβαρδισμός που διαρκεί 2 ½ ολόκληρες ώρες!» με εκρηκτικές και εμπρηστικές βόμβες.

Στο ατμόπλοιο ξέσπασε πυρκαγιά, που επεκτάθηκε σε άλλα πλοία, φορτηγίδες και σιδηροδρομικά βαγόνια με εμπορεύματα και είναι αδύνατο να σβηστεί.

Ετσι, στις 3.20 τα ξημερώματα το ατμόπλοιο τινάζεται κυριολεκτικά στον αέρα, με τον απόηχο της έκρηξης να φτάνει μέχρι την Αθήνα!

«Ουσιαστικά σημειώθηκαν τρεις διαδοχικές εκρήξεις. Από την έκρηξη διαλύθηκε το Clan Fraser και τα πυρακτωμένα σίδερα εκτοξευθέντα βύθισαν πλοία, κατέστρεψαν κτήρια της προκυμαίας και κομμάτια βρέθηκαν σε μεγάλες αποστάσεις. Ενα από αυτά ακόμα βρίσκεται σφηνωμένο σε δένδρο του κήπου παράπλευρα της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνος, ενώ μια δέστρα προσγειώθηκε σε μπαλκόνι της οδού Ζαννή», αναφέρει στο βιβλίο του ο αντιναύαρχος Λ.Σ. Χρήστος Ε. Ντούνης [«Τα ναυάγια στις ελληνικές θάλασσες» Τόμος Α' (1900-1950), εκδόσεις FINATEC ΑΕ].

Από εκείνη την ημέρα μέχρι την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα (27/4/41) ο Πειραιάς βομβαρδίζεται συνεχώς. Μέσα σε ένα εικοσαήμερο γίνονται 55 αεροπορικές επιδρομές, δηλαδή 2-3 την ημέρα!

Η δοκιμασία συνεχίστηκε στη διάρκεια της κατοχής από βομβαρδισμούς της συμμαχικής αεροπορίας, αφού μέχρι την απελευθέρωση έγιναν από τους συμμάχους 161 βομβαρδισμοί, με πιο καταστροφικό αυτόν της 11ης Ιανουαρίου.

Πηγή έμπνευσης

Η μεγάλη καταστροφή του Πειραιά τον Ιανουάριο του 1944 αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία ποιημάτων ή τραγουδιών, όπως συνέβαινε σε πολλά μεγάλα γεγονότα, χαρμόσυνα ή λυπητερά.

Εχουν καταγραφεί αυτοσχέδια ποιήματα, με χαρακτηριστικά δημώδους ποίησης, ενώ υπάρχει και ένα ρεμπέτικο τραγούδι σε στίχους και μουσική του Μιχάλη Γενίτσαρη, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1980 ερμηνευμένο από τον Γιώργο Νταλάρα (περιλαμβάνεται στο LP «Ρεμπέτικα της Κατοχής», MINOS DAL-MSM 391, 1980) με τίτλο «Επιδρομή στον Πειραιά». (Πηγή: 24grammata.com)

«Εμάθατε στον Πειραιά επιδρομή μεγάλη, γκρεμίσανε τα σπίτια μας πω, πω, ζημιά μεγάλη.

Μέρα και νύχτα ρίχνανε μπόμπες τ’ αρεοπλάνα κι έχαν’ η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.

Σκορπούσανε το θάνατο και ρίχνανε αράδα και τον Περαία γκρέμισαν και την Αγιά Τριάδα.

Μπόμπες πολλές ερίξανε μέσα στο Τελωνείο και τον Περαία κάνανε σωστό νεκροταφείο»