Η επαίσχυντη συμφωνία Άγγλων-Γερμανών για τη Θεσσαλονίκη
Οι πρώτοι Βρετανοί στρατιώτες και μάλιστα Ινδοί, έφτασαν στη Θεσσαλονίκη στις 11 Νοεμβρίου 1944. |
To τηλεγράφημα
Όπως έγραψε ο έγκριτος ιστορικός Heinz Richter, οι πρώτες βρετανικές δυνάμεις έφτασαν στη Θεσσαλονίκη στα μέσα Νοεμβρίου 1944, δηλαδή μισό μήνα μετά την απελευθέρωση της πόλης από τον ΕΛΑΣ. Και μάλιστα, δεν ήταν Άγγλοι, αλλά επρόκειτο «για τις εμπροσθοφυλακές της 4ης ινδικής μεραρχίας και κατευθύνθηκαν έξω από το τέταρτο διαμέρισμα». Και καθώς το στρατόπεδο «Παύλος Μελάς» πέρασε στη δικαιοδοσία των Βρετανών, οι 1.000 περίπου Γερμανοί στρατιωτικοί που είχαν συλληφθεί από τον ΕΛΑΣ κατά την αποχώρηση των δυνάμεων της Βέρμαχτ από την πόλη και κρατούνταν σ’ αυτό το στρατόπεδο, πέρασαν στην αιχμαλωσία των Βρετανών και στάλθηκαν στο εξωτερικό δια θαλάσσης. Μάλιστα δε, ανάμεσα στους κρατούμενους, υπήρχαν και κάποιοι Γερμανοί αντιχιτλερικοί αξιωματικοί και στρατιώτες, του τμήματος «Ελεύθερη Γερμανία», υπό τον ταγματάρχη Γκέοργκ Έκερτ, οι οποίοι με τη βοήθεια του ΕΛΑΣ, ξέφυγαν από τη βρετανική αιχμαλωσία. 2
Το ωραίο είναι ότι από αυτή την ανακριβή είδηση, που τη μετέδιδε συνεχώς στις εκπομπές του στην ελληνική γλώσσα ο ραδιοφωνικός σταθμός του Λονδίνου, παραπλανήθηκαν και κάποιοι Έλληνες συνεργάτες των κατακτητών που πιστεύοντας την χαλκευμένη πληροφορία ότι οι Άγγλοι εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη για να την απελευθερώσουν, έσπευσαν να τους συναντήσουν για να ζητήσουν «προστασία», δεδομένου ότι καταδιώκονταν από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ για τη συνεργασία τους με τους Ναζί.
|
Σε εφαρμογή προφανώς εκείνης της μυστικής συμφωνίας Γερμανίας-Αγγλίας, τα βρετανικά πολεμικά πλοία και υποβρύχια, που κυριαρχούσαν στη Μεσόγειο από την άνοιξη του 1944 και μετά, άφηναν τα γερμανικά σκάφη να κάνουν… τουρισμό στην περιοχή, επιτρέποντάς τα να κινούνται ανεμπόδιστα, όπως σε ειρηνική περίοδο.
Ο αντιστράτηγος Άουγκουστ Βίντερ, γενικός επιτελάρχης της Ομάδας Στρατιών F, ενημερώνει τη Βέρμαχτ ότι οι Άγγλοι αφήνουν τα Γερμανικά στρατεύματα να αποχωρούν ανενόχλητα από τα ελληνικά νησιά |
Ασυγχώρετη απαγόρευση
Ο Σκόμπι φτάνει στη Θεσσαλονίκη στις 21 Νοεμβρίου 1944 |
2 σχόλια:
Κύριε Κουζινόπουλε καλησπέρα,
Μια πρόσθετη πληροφορία που ανακάλυψα πρόσφατα και πιστεύω ότι είναι χρήσιμη στο θέμα που εξετάζεται εδώ.
Πρόκειται
για αφιέρωμα της ΕΤ1, μια ταινία με τίτλο Μαρτυρίες του Γιώργου
Πετρίτση από το 1992, που αναφέρεται στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης
από τους Γερμανούς. Το αφιέρωμα επαναπροβλήθηκε χτες από την ΕΡΤ2...
Εκεί
περιλαμβάνεται η ζωντανή μαρτυρία του Γ. Διαμαντόπουλου, αντιστρατήγου
ε.α. Αφηγείται λοιπόν ο ίδιος ότι από τον Αύγουστο του 44 βρίσκόταν στην
περιοχή του Πάικου και της πεδιάδας, επικεφαλής ομάδας σαμποτέρ και
δρούσε στην περιοχή κατ' εντολή του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής. Αναφέρει
ότι στις 27 Σεπτ. πήρε επείγον σήμα από το Στρατηγείο να πάει αμέσως
στη Θεσσαλονίκη, να έρθει σε επαφή με τους Γερμανούς και να οργανώσει
την παράδοσή τους στις Βρετανικές Δυνάμεις αντί στους αντάρτες... Η
εντολή ήταν να εμφανίζεται σαν Άγγλος Αξιωματικός γι' αυτό φορούσε
αγγλική στολή στις συναντήσεις που έγιναν. Οι συναντήσεις δεν κατέληξαν
πουθενά για διάφορους λόγους, ίσως γιατί τους πρόλαβε η εσπευσμένη
αποχώρηση και η απελευθέρωση. Στην ταινία ο αφηγητής εξηγεί τους λόγους
και προσθέτει ότι η κίνηση ήταν επακόλουθη και της τάσης ωρισμένων
τουλάχιστον Γερμανών που προτιμούσαν να παραδοθούν στους Άγγλους καιθ
όχι στους κιομουνιστές"
Τέλος αφηγείται ένα περιστατικό ότι την ημέρα
της απελευθέρωσης, όπου όταν κάποια στιγμή, μέσα στο πλήθος αποκαλύπτει
(σκόπιμα;) τη βρετανική στολή κάτω από το παλτό που φοράει, Κάποιοι την
αναγνωρίζουν και τον σηκώνουν στα χέρια σαν Βρετανό απελευθερωτή και
για λίγο γίνεται πανδαιμόνιο. Εκεί το κλείνει το θέμα, αφηγούμενος μετά
τις επαφές του με τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ που βεβαίως κυριαρχούν στην πόλη
και στην ύπαιθρο... Ίσως λοιπόν η ανακοίνωση του BBC έχει σαν βάση της
αυτό το περιστατικό...
Δεν ξέρω πόσο αυτά που λέει ο Διαμαντόπουλος
διασταυρώνονται και κατά πόσο τελικά είναι αξιόπιστος... Νομίζω όμως ότι
σε κάποιο βαθμό ταιριάζουν με το κλίμα της εποχής...
Και σε κάθε
περίπτωση, δίνουν μια πρώτη απάντηση σε ορισμένους που είτε
εθελοτυφλούντες, είτε από σκοπιμότητα, νομίζουν ότι θα πνίξουν την
ιστορική αλήθεια με σοφίσματα, διαστρεβλώσεις και αποπροσανατολιστικές
μεταφορές βάρους του διαλόγου σε άσχετα θέματα.
Αναφέρομαι φυσικά στο
σχόλιο του κυρίου Ευδόξιου Γούρμου, ο οποίος "ξέχασε μάλλον να συστήθεί
και ως "αντιστράτηγος εν αποστρατεία!... Ο κ. Γούρμος έχει βέβαια
υπηρετήσει εν καιρώ ειρήνης, και προφανώς έμαθε τα των στρατιωτικών
κανονισμών μέσα σε αίθουσες διδασκαλίας... Φαίνεται λοιπόν ότι έχει
πλήρη άγνοια τόσο της ιστορίας, όσο και των κοινωνικών, πολιτικών,
στρατιωτικών, διπλωματικών κλπ. συνθηκών που επικρατούσαν σε συνθήκες
γενικευμένου πολέμου το 1944. Συνθήκες που χαρακτηρίζονται πλέον σαν
"επαναστατικές" και πολλά τους σημεία ξαναμπαίνουν κάτω από το
μικροσκόπιο της Επιστήμης της Ιστορίας...
Ή μήπως δεν πρόκειται για
άγνοια αλλά για σκοπιμότητα; Ας μου επιτραπεί η καχυποψία, όσο βλέπω
αρκετούς αλεξιπτωτιστές δήθεν ιστορικούς συγκεκριμένης πολιτικής
προέλευσης που αναμασούν τις ίδιες ανακρίβειες και διαστρεβλώσεις, σε
μια προσπάθεια να ξαναγραφεί η ιστορία από την αρχή.
Τελικό συμπέρασμα:
Το
"πρόβλημα" μας δεν είναι τα στοιχεία και ο σχολιασμός του ιστορικού
άρθρου του γνωστού σε όλους μας Σπύρου Κουζινόπουλου... Τα στοιχεία
είναι επαρκή και υπάρχουν και οι πηγές για όποιον θέλει να τα
διασταυρώσει...
Το "πρόβλημα" υπάρχει στο καταφανώς αντικομουνιστικό
σχόλιο του κυρίου στρατηγού και το οποίο - για να χρησιμοποιήσω τον δικό
του όρο - είναι "ακροδεξιοβαρές" κι ακόμα παραπέρα. Άλλωστε και οι
υπαινιγμοί του για τα γεγονότα του Κιλκίς, μαζί με όλους τους
χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιεί, προϊδεάζουν για τους χώρους μεσα στους
οποίους εντρυφεί σήμερα και από τους οποίους αντλεί θράσος και
"στοιχεία".