Το άδοξο τέλος του Σαράφη .
Κείμενο : Απόστολος Κ. Αποστολάκης
Ήταν μεσημέρι Παρασκευής της 31ης Μαΐου 1957, όταν κόπηκε το νήμα της ζωής του Στρατηγού Στέφανου Σαράφη .
‘’ Ήταν μέσα στις συνηθειές του να επιστρέφει από τα γραφεία της ΕΔΑ και μαζί με Μάριον (1)να πηγαίνουν να κολυμπήσουν ’’ μας διηγήθηκε η ανιψιά του, η ιστορικός Λη Σαράφη πριν δύο μήνες όταν βρεθήκαμε στην Λάρισα σε εκδήλωση που οργάνωσε ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ .
Διασχίζοντας την λεωφόρο Ποσειδώνος κοντά στον Άλιμο, ο Σαράφης και η γυναίκα του Μάριον, παρασύρθηκαν από μία Μπουίκ Κόνβερτιμπλ, με αριθμό κυκλοφορίας ΞΑ 1941( Ξένη Αποστολή ) την οποία οδηγούσε ο Αμερικανοιταλός υποσμηνίας Μάριο Μουζάλι,. Ο Μουζάλι που υπηρετούσε στην Μοίρα Διαβιβάσεων της Αμερικάνικης βάσης του Ελληνικού, οδηγούσε με μεγάλη ταχύτητα με κατεύθυνση προς Αθήνα..
Ο τροχονόμος Γ. Μικράκης που στέκονταν στη διασταύρωση της Λεωφόρου Ποσειδώνος με την οδό Γερουλάνου, και η Καλλιόπη Κυριακοπούλου, υπάλληλος κοντινού περιπτέρου στην λεωφόρο, κατέθεσαν πως η ταχύτητα του αυτοκινήτου ήταν ιλιγγιώδης. Το ζευγάρι δεν πρόλαβε καν να αντιδράσει. Η Μπουίκ τους θέρισε και τους έριξε σακατεμένους στην άσφαλτο. Όταν ο οδηγός του αυτοκινήτου κατάφερε να σταματήσει το αυτοκίνητο, το σιδερένιο καπό του, ήταν παραμορφωμένο από τη σύγκρουση .
Διερχόμενα αυτοκίνητα σταμάτησαν και οι οδηγοί τους μετέφεραν τον Στρατηγό και τη γυναίκα του στην Κλινική Κυανούς Σταυρός όπου ο Σαράφης αμέσως εξέπνευσε . Τον Μουζάλι τον παρέλαβε ο αντισυνταγματάρχης Άλεν και ο λοχαγός Ο’ Χάρα και τον μετέφεραν στη βάση του Ελληνικού όπου υπηρετούσε.
Την Μάριον την μετέφεραν στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο. Έμαθε την αλήθεια για τον άντρα της όταν πια ο Σαράφης είχε ήδη κηδευτεί. Την ενημέρωσε η μητέρα της που είχε έρθει από την Αγγλία . Σε όλη της ζωή υπέφερε από το συντριπτικό κάταγμα που της άφησε η σύγκρουση . Περιγράφει η ίδια στο βιβλίο που έγραψε αργότερα.
………………………………………………………………………………………
«Ο στρατηγός Σαράφης όπως τον γνώρισα»:
«Το πρωί εκείνης της μέρας είχαμε ανέβει μαζί στην Αθήνα. Εγώ τελείωσα γρήγορα τις δουλειές μου και κατέβηκα νωρίτερα στον Άλιμο, ενώ ο Στέφανος πήγε, όπως συνήθως, στα γραφεία της ΕΔΑ. Κατά τη 1, γύρισε στο σπίτι. Ήμουν απασχολημένη με κάποια δουλειά του σπιτιού και τον ρώτησα: “Να την τελειώσω ή θέλεις να πάμε αμέσως στη θάλασσα για μπάνιο;”. Όπως πάντα, ήθελε να πάμε αμέσως. Έτσι φορέσαμε τα μαγιό, πήραμε την τσάντα με τις πετσέτες και ξεκινήσαμε. Λίγο παραπάνω απ’ την αγορά Αλίμου, προς την κατεύθυνση της Αθήνας πήγαμε να διασχίσουμε την παραλιακή λεωφόρο, όταν, φτάνοντας στα όρια της νησίδας ασφαλείας, έγινε το κακό. Φάνηκαν ξαφνικά δύο αυτοκίνητα: Ένα μικρό, μάλλον μαύρο, που προχωρούσε κανονικά κοντά στο πεζοδρόμιο, κι έπειτα μια κούρσα χρώματος μπλε-πράσινου, που έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα για να το προσπεράσει. Αυτή η δεύτερη κούρσα μας χτύπησε. Με το χτύπημα έχασα τις αισθήσεις μου και δε θυμάμαι τίποτε άλλο. Ο Στέφανος, χτυπημένος βαριά, ξεψύχησε στο νοσοκομείο του Κυανού Σταυρού, στη Λεωφόρο Συγγρού.
Εμένα με μετέφεραν στην Αθήνα με σπασμένο το ένα πόδι» ......
…………………………………………………………………………………………….
Ατύχημα απεφάνθησαν οι αρχές ............. Ο Μουζάλι δικάστηκε και καταδικάστηκε με δέκα μήνες φυλάκιση για φόνο εξ’αμελείας και βαριά σωματική βλάβη στην Μάριον Πάσκο . Πλήρωσε την ποινή του και εξαφανίστηκε στην Αμερική.
1) Η Μάριον Πάσκο ήταν Βρετανίδα αρχαιολόγος και γνώρισε τον Σαράφη σε επαγγελματική επίσκεψη στην Μήλο το 1937 όπου ο Στρατηγός ήταν εκτοπισμένος από το Βασιλομεταξικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου . Ο Σαράφης προσφέρθηκε να της κάνει τον ξεναγό και διερμηνέα .. Η νεαρή αρχαιολόγος εντυπωσιάστηκε από την μόρφωση του Σαράφη , τις γνώσεις του για την Αρχαία Ελλάδα , για τον πολιτισμό , για την Ευρωπα'ι'κή ιστορία .Έτσι κτίστηκε μία δυνατή φιλία παρά τα 23 χρόνια διαφοράς που είχαν . Μετά τον πόλεμο έμαθε από Βρετανικές εφημερίδες τα κατορθώματα αλλά και της περιπέτειες του φίλου της με τον οποίο λόγω του πολέμου δεν είχαν επαφή . Συμμετείχε σε επιτροπή ( league)Εργατικών Βουλευτών και αριστερών διανοουμένων που ζητούσαν την απελευθέρωση των αντιστασιακών από τις φυλακές και τις εξορίες. Ξεκίνησε αλληλογραφία με τον Σαράφη και με την προτροπή και συντρόφων του ο Σαράφης αποδέχτηκε την πρόταση γάμου που αυτή του έκανε πρώτη . Παντρεύτηκαν μετά το τέλος της εξορίας του .
Αργότερα η Μάριον Σαράφη δώρισε τα αρχεία της League στο τμήμα Νεοελληνικής ιστορίας του King's College του πανεπιστημίου του Λονδίνου και εργάστηκε εθελοντικά στην βρετανική επιτροπή για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Πέθανε το 1999 (86 ετών).
Υ.Γ Αν σας άρεσε το αφιέρωμα ,κοινοποιήστε το και δηλώστε ακόλουθοι της σελίδας προκειμένου να ενημερώνεστε για κάθε νέα ανάρτηση καθώς και για την δραστηριότητα του συλλόγου
