ΟΡΜΑΝ ΜΑΓΟΥΛΑ 21 https://www.facebook.com/simea2016/posts/1471531269855442
Πραγματοποιήθηκε χθες 31 Μαΐου το ετήσιο μνημόσυνο για τους σαράντα εκτελεσμένους στον σιδηροδρομικό σταθμό ΟΡΜΑΝ ΜΑΓΟΥΛΑ -Κάτω Δασόλοφος Φαρσάλων . Στην εκδήλωση που διοργανώνει κάθε χρόνο ο Δήμος Φαρσάλων και η Τοπική Κοινότητα Δασόλοφου συμμετείχε αντιπροσωπεία του ΣΙΜΕΑ . Φέτος όπως και πέρυσι, ο Δήμος μας έκανε την τιμή και ανέθεσε στον συλλογό μας να αναλάβει την εκφώνηση του ιστορικού της ημέρας .
Ο Χριστόφορος Σεμέργελης μέλος του ΣΙΜΕΑ, στην εκφώνηση του ιστορικού αναφέρθηκε στον καθήκον που έχουμε ως κοινωνία να μην ξεχνάμε τα θύματα της Γερμανικής θηριωδίας και το ντόπιου δοσιλογισμού. Υπενθύμισε ότι από τους σαράντα εκτελεσμένους στο ΟΡΜΑΝ ΜΑΓΟΥΛΑ συνολικά 26 θύματα ήταν από την περιοχή του Βόλου. Λεχώνια Πορταριά Άγιο Βλάσιο Άνω Βόλος, Ανάμεσά τους η εικοσιεξάχρονη έγκυος Ελένη Μουρογιάννη από την Άλλη Μεριά μέλος και αυτή του ΕΑΜ όπως οι υπόλοιποι . Υπενθύμισε ότι η δολοφονία των σαράντα αθώων θυμάτων έγινε σαν αντίποινα για τους νεκρούς που είχαν οι Γερμανοί και τα δοσιλογικά ΕΑΣΑΔ, στην μάχη που έγινε λίγες μέρες πριν στον σιδηροδρομικό σταθμό με δυνάμεις του ΕΛΑΣ.
Δυστυχώς για τα σαράντα θύματα υπεύθυνοι δεν ήταν μόνο οι Γερμανοί, αλλά και Έλληνες ντόπιοι συνεργάτες τους που είχαν ανάμειξη στην σύλληψη αλλά και στην εκτέλεση .Ετοίμασαν τις κρεμάλες στις μουριές του σταθμού και πέρασαν τις θηλιές στους κρεμασμένους .
Στον θερμό χαιρετισμό του ο Δήμαρχος Φαρσάλων Μάκης Εσκίογλου διαβεβαίωσε με την σειρά του ότι ο Δήμος θα συνεχίσει το έργο των προκατόχων του και θα τιμά τους μάρτυρες της ελευθερίας .
Το στεφάνι του ΣΙΜΕΑ κατέθεσε η Κερασία Μαραϊδώνη μέλος του ΣΙΜΕΑ ανιψιά εκτελεσμένου και στο προσκλητήριο νεκρών το παρών,ο Σωτήρης Χαλκιάς εγγονός εκτελεσμένου, επίσης μέλος του συλλόγου .
Στεφάνια επίσης κατέθεσαν ο Δήμαρχος Φαρσάλων Μάκης Εσκίογλου , ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Χρήστος Βασιλόπουλος , ο πρώην Δήμαρχος Πορταριάς Βασίλης Κοντορίζος, ο εκπρόσωπος της Ισραηλιτικής κοινότητας Βόλου Χα'ί'μ Κοέν και ο Γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Φαρσάλων Νάσος Νικόπουλος.
Η όλη διοργάνωση ήταν άψογα σχεδιασμένη από την κ.Βούλα Μπαλαμπάνη Προισταμένη Δ/νσης Προγραμματισμού και Ανάπτυξης Δ. Φαρσάλων
Η φωτογράφηση έγινε από την Γεωργία Μαρα'ι'δώνη
Κατάθεση στεφάνου του ΣΙΜΕΑ από την Γεωργία Μαρα'ι'δώνη
Η ομιλία του Χριστόφορου Σεμέργελη εδώ
Κύριε Δήμαρχε Φαρσάλων,
Κύριε Πρόεδρε της Τοπικής Κοινότητας Δασολόφου,
Αγαπητοί φίλοι και συγγενείς των εκτελεσθέντων πατριωτών,
Σήμερα, όλοι εμείς που στεκόμαστε μπροστά από το μνημείο, έχουμε την ευκαιρία να θυμηθούμε για μία ακόμη φορά το τρομερό έγκλημα της 30ής Μαΐου του 1944. Εκείνης της μαύρης Τετάρτης, που απαγχονίστηκαν σαράντα πατριώτες του ΕΑΜ από μέλη των ΕΑΣΑΔ, ως αντίποινα για την επίθεση του ΕΛΑΣ στον Σιδηροδρομικό Σταθμό του Ορμάν Μαγούλα και τον θάνατο τεσσάρων στρατιωτών της Βέρμαχτ στη μάχη που ακολούθησε.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ναζιστική Γερμανία, οι σύμμαχοί της στον Άξονα, αλλά και οι εγχώριοι συνεργάτες τους, διέπραξαν φρικαλεότητες σε μαζική κλίμακα. Έχουμε χρέος να σταθούμε στον ρόλο που διαδραμάτισαν οι τελευταίοι, οι οποίοι υπηρέτησαν με θέρμη τις δυνάμεις κατοχής και πρόσφεραν με τη θέλησή τους εσκεμμένη υπηρεσία στον εχθρό.
Με τις «ευλογίες» των προδοτικών κυβερνήσεων του Τσολάκογλου, του Λογοθετόπουλου και του Ράλλη, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που συντάχθηκαν με τους Ναζί, αμέσως μετά τη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941, ακολουθώντας εντελώς αντίθετη πορεία από τους πατριώτες που μετείχαν στην Αντίσταση.
Συνολικά, πάνω από 20.000 ένοπλοι υπηρετούσαν σε πολλά τάγματα σε όλη την επικράτεια. Ένας αριθμός τρομακτικός, ο οποίος όμως φανερώνει την έκταση του θλιβερού φαινομένου του δοσιλογισμού στα χρόνια της Κατοχής.
Η συνεργασία με τις γερμανικές δυνάμεις, που διαδέχτηκε εκείνη με τους Ιταλούς φασίστες, είναι ένα φαινόμενο που στη Θεσσαλία, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα φυσικά, οι περισσότεροι θέλησαν να σβήσουν από τη μνήμη τους έπειτα από το τέλος του πολέμου.
Όπως κανείς δεν μιλάει για τα φριχτά βασανιστήρια που γίνονταν τότε, επίσης μία μέθοδος για να καμφθεί το ηθικό όσων ήθελαν να ανασάνουν ξανά ελεύθεροι…
Στο παρελθόν οι προσωπικές μαρτυρίες ανθρώπων που βγήκαν ζωντανοί από το κολαστήριο του Βόλου, την περιβόητη Κίτρινη Αποθήκη, απ’ όπου ξεκίνησε και η πορεία θανάτου των 26 από τους 40 εκτελεσθέντες, με άφησαν άφωνο.
Τα προηγούμενα χρόνια, μέσα από την εφημερίδα, είχα την τύχη να μιλήσω με πρώην κρατούμενους, που έζησαν στο πετσί τους τις τερατώδεις συμπεριφορές των Γερμανών και των συνεργατών τους και εξιστορώντας τα παθήματά τους με άφηναν άφωνο για το πόσο διαβολικός μπορεί να γίνει κάποιος, στην προσπάθειά του να βλάψει τον άλλο…
Συχνά αναρωτιέμαι για το «ποιόν» εκείνων των ανθρώπων, που εξελίχθηκαν σε όργανα εκδίκησης των Γερμανών… Ήταν μόνο πολιτικά τα κίνητρά τους; Επρόκειτο για εγκληματίες και άτομα του υποκόσμου, που ξεσπούσαν τα σκοτεινά τους ένστικτα, μέσω των πράξεων βίας; Ή ήταν άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οι οποίοι υπέκυψαν στην πίεση του τυραννικού καθεστώτος και άρχισαν να σκορπούν αδιακρίτως τον θάνατο μεταξύ ομοεθνών τους, μόνο και μόνο για να επιβιώσουν οι ίδιοι;
Για το ατομικό κίνητρο του καθενός, που εντάχτηκε στα Τάγματα Ασφαλείας ή στο ΕΑΣΑΔ, σίγουρα μπορούν να ειπωθούν πολλά, έπειτα από τόσες δεκαετίες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι συνεργάτες των Γερμανών στιγμάτισαν την περίοδο της Κατοχής, όπως γενικότερα δεν πρέπει να ξεχνάμε τα εγκλήματα των χιτλερικών το διάστημα 1941-1944.
Οι χιλιάδες νεκροί εκείνης της περιόδου και οι ανυπολόγιστες καταστροφές στη χώρα μας, πρέπει να συνεχίσουν να βρίσκονται στο επίκεντρο της συλλογικής μνήμης και να μην επιτρέψουμε στους αναθεωρητές της Ιστορίας να μας επιβάλλουν το δικό τους αφήγημα, που μεταθέτει τις ευθύνες των Γερμανών στους Έλληνες, οι οποίοι τότε δεν υποτάχτηκαν στη μοίρα τους και έπραξαν το αυτονόητο για την πατρίδα. Και ούτε φυσικά, να παραβλέπουμε τη συμβολή των ανταρτών του ΕΛΑΣ στο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης, τον συντονισμό των οποίων είχε αναλάβει από το ’43 το Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής. Όπως και ότι σε κάθε μεγάλη μονάδα του ΕΛΑΣ, υπήρχαν Άγγλοι και Αμερικανοί σύνδεσμοι.
Δεν πρέπει να αφήσουμε τη σκόνη του χρόνου να σβήσει την ανάμνηση της αποτρόπαιης δολοφονίας τόσων δεκάδων πατριωτών. Οι διώξεις που υπέστησαν τότε οι Θεσσαλοί από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους ήταν πρωτοφανείς και η θεσσαλική γη ποτίστηκε με το αίμα αθώων.
Μονάχα ανατριχίλα προκαλεί η σκέψη πως ανάμεσα στους 40 απαγχονισμένους ήταν και μια κυοφορούσα γυναίκα. Η Ελένη Μουρογιάννη, λίγο πριν φέρει στον κόσμο το παιδί που κουβαλούσε επί μήνες στην κοιλιά της, ξεψύχησε από τη θηλιά που πέρασε η ίδια στον λαιμό της, αρνούμενη να την αγγίξουν τα χέρια των ΕΑΣΑΔ-ιτών. Η ανθρώπινη κακία, δυστυχώς, δεν έχει όρια. Ο άνθρωπος είναι ικανός να κάνει τρομερό κακό σε άλλον άνθρωπο. Συλλογίζομαι πως σ’ αυτό εδώ το μέρος, πριν από 77 χρόνια, υπήρξαν Έλληνες που δεν έδειξαν οίκτο σε μια έγκυο, μόλις 26 ετών, η οποία δεν πρόλαβε να χαρεί τίποτα. Όχι μόνο τα νιάτα της, αλλά ούτε καν αξιώθηκε να ακούσει το πρώτο κλάμα του παιδιού της. Και οι μαρτυρίες που διασώθηκαν από τους κατοίκους των τα γύρω χωριών, οι οποίοι την επόμενη ημέρα ανέλαβαν το θλιβερό έργο της αποκαθήλωσης και της ταφής των θυμάτων του Ορμάν Μαγούλα, δείχνουν το μέγεθος της απάνθρωπης εκτέλεσης.
Ελάχιστους μήνες πριν οι μισητές σημαίες με τη σβάστικα υποσταλούν μία για πάντα από την Ελλάδα, ο γερμανικός στρατός συνεπικουρούμενος από τα μέλη του ΕΑΣΑΔ, εφάρμοσε σκληρά αντίποινα στον άμαχο πληθυσμό της Θεσσαλίας. Οι τύραννοι επιδίωξαν με πράξεις ωμής βίας και τρομοκρατίας να σπάσουν τους δεσμούς αλληλεγγύης μεταξύ των κατοίκων και των ανταρτών του ΕΛΑΣ που πολεμούσαν γενναία τον εχθρό, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η μάχη της σοδειάς, για να αποτραπεί η αρπαγή του σιταριού και το νέο πλιάτσικο του κάμπου.
Πολλά μπορούμε να θυμηθούμε από τα εγκλήματα που έγιναν στην την άνοιξη του 1944, αλλά σήμερα είμαστε εδώ για να τιμήσουμε όσους μαρτύρησαν από τον Βόλο και τη Λάρισα. Παρότι οι μέρες της Ναζιστικής Γερμανίας ήταν πια μετρημένες, οι κατακτητές με τους συνεργάτες τους συνέχισαν να σπέρνουν τον τρόμο στον πληθυσμό της Θεσσαλίας. Τι κι εάν ο πόλεμος είχε πια κριθεί και οι Γερμανοί είχαν αρχίσει να βρίσκονται σε αδιέξοδο, ενώ ο κλοιός από την προέλαση των Σοβιετικών και Συμμαχικών δυνάμεων έσφιγγε συνεχώς;
Ακόμη και τότε που το μέτωπο κατέρρεε και όλα έδειχναν ότι τίποτα δεν μπορούσε να ανακόψει την γερμανική ήττα, - μην ξεχνάμε ότι στις 6 Ιουνίου ’44 έγινε η απόβαση στη Νορμανδία - δεν περνούσε ούτε μία μέρα που οι Γερμανοί, με τη βοήθεια των ντόπιων συνεργατών τους, έκαναν επιδρομές στα χωριά, βασάνιζαν αλύπητα και σκότωναν όσους αντιστέκονταν, μην αφήνοντας τίποτα όρθιο.
Δεν έχει τελειωμό το προσκλητήριο τόσων νεκρών…
Για όλες αυτές τις ζωές που τόσο άδικα χάθηκαν, το χρέος μας είναι να μην ξεχάσουμε ποτέ όλα αυτά που διαδραματίστηκαν εκείνη την αποφράδα ημέρα. Οι γερμανικές θηριωδίες, όπως και τα εγκλήματα των συνεργατών τους, παραμένουν ένα καρφί στις καρδιές όλων μας, παρότι αρκετοί απ’ όσους πέρασαν τις θηλιές στο Ορμάν Μαγούλα, σκοτώθηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν στη μάχη που έγινε στο Δεμερλί την 1η Σεπτεμβρίου του ’44, πολεμώντας στο πλευρό των κατακτητών κι έτσι ταυτοποιήθηκαν αργότερα από τους ερευνητές.
Κοιτάζοντας το μνημείο αυτό που αποτίει φόρο τιμής στους νεκρούς και είναι τρανή απόδειξη του εγκλήματος που διαπράχθηκε στο Ορμάν Μαγούλα, νιώθω πως διώχνω μακριά τη ζοφερή σιωπή που καλύπτει την ιστορία των 40 στελεχών του ΕΑΜ, οι οποίοι θυσιάστηκαν για μία ελεύθερη και δημοκρατική πατρίδα.
Οφείλουμε να μην λησμονούμε την κτηνώδη αδικία που έλαβε χώρα στις 30 του Μάη του ’44 και τη θυσία τόσων ηρώων, που πλήρωσαν ακριβά την αγάπη τους για την Ελλάδα.
Συγχαρητήρια στον δήμαρχο Φαρσάλων κ. Ιορδάνη Εσκίογλου και στον πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητας Δασολόφου κ. Χρήστο Βασιλόπουλο, οι οποίοι συνεχίζουν το έργο των προκατόχων τους σ’ αυτή την εκδήλωση μνήμης.
Τιμή και δόξα στους 40 μάρτυρες του Ορμάν Μαγούλα.
Σας ευχαριστώ
Προσκλητήριο νεκρών Βούλα Μπαλαμπάνη , Σωτήρης Χαλκιάς
