ΟΡΜΑΝ ΜΑΓΟΥΛΑ 2022

 ΟΡΜΑΝ ΜΑΓΟΥΛΑ 2022

Τιμήσαμε σήμερα τους σαράντα εκτελεσμένους της 31ης Μαΐου 1944 στο ΟΡΜΑΝ ΜΑΓΟΥΛΑ .

Αντιπροσωπεία του ΣΙΜΕΑ συμμετείχε στην εκδήλωση μνήμης που οργάνωσε ο Δήμος Φαρσάλων και η Τοπική Κοινότητα Δασόλοφου .

Για τρίτη χρονιά φέτος ο Δήμος Φαρσάλων ανέθεσε στον συλλογό μας να εκφωνήσει το ιστορικό της ημέρας .Ο λόγος της προέδρου μας Αγγελικής Νικολάου απλός , τεκμηριωμένος και βαθιά συγκινητικός άγγιξε τις καρδιές όλων των παρευρισκομένων .

Σύντομο κείμενο διάβασε και ο πρώην Δήμαρχος Πορταριάς Βασίλης Κοντορίζος.

Εκ μέρους του Δήμου Φαρσάλων χαιρέτησε η Αντιδήμαρχος κ.Σοφία Χατζηπλή .

Το στεφάνι του ΣΙΜΕΑ κατέθεσε το μέλος του συλλόγου και εγγονός εκτελεσμένου, Σωτήρης Χαλκιάς

Η όλη διοργάνωση ήταν άψογα σχεδιασμένη από την κ.Βούλα Μπαλαμπάνη Προϊσταμένη Δ/νσης Προγραμματισμού και Ανάπτυξης Δ. Φαρσάλων και την συνεργάτιδα του Δημάρχου κ. Άννα Φλωρά

 

 

Το ιστορικό της ημέρας από την Πρόεδρο του ΣΙΜΕΑ Αγγελική Νικολάου 

 

 

 Κυρία Αντιδήμαρχε του Δήμου Φαρσάλων

Κύριε πρώην δήμαρχε του Δήμου Φαρσάλων,

Κύριε πρώην δήμαρχε της Πορταριάς,

Κύριε Πρόεδρε της τοπικής κοινότητας,

Αγαπητοί συγγενείς των εκτελεσμένων,

Αγαπητοί φίλοι,

31 Μαΐου 1944. Γερμανικά φορτηγά αυτοκίνητα φτάνουν στον σιδηροδρομικό σταθμό Ορμάν Μαγούλα. Τα φορτηγά σταματούν. Οι Γερμανοί κατακτητές και οι ντόπιοι δωσίλογοι συνεργάτες τους, οι ΕΑΣΑΔίτες, κατεβάζουν με τη βία, σπρώχνοντας με τις κάνες των όπλων, 40 Έλληνες πατριώτες, 39 άνδρες και 1 γυναίκα, που τους είχαν φυλακισμένους, τους περισσότερους στο κολαστήριο της Κίτρινης Αποθήκης στον Βόλο, και μερικούς ακόμη, από τη Λάρισα και τα χωριά του νομού. Μέλη του ΕΑΜ πολλοί, οι 26 από τα χωριά του Πηλίου: Λεχώνια, Πορταριά, Άγιο Βλάση, Άλλη Μεριά, Άνω Βόλο, Βόλο. Αφορμή μια μάχη του ΕΛΑΣ με τους Γερμανούς λίγες μέρες νωρίτερα, σε αυτόν εδώ τον σταθμό. Μία ίλη της θεσσαλικής ταξιαρχίας ιππικού με τον ανθυπίλαρχο Κοντούλη σταμάτησε το τρένο στο οποίο επέβαιναν Γερμανοί και, αφού πρώτα κατέβασαν τους Έλληνες επιβάτες, επιτέθηκαν στους κατακτητές. Στη μάχη που ακολούθησε οι Γερμανοί είχαν 4 νεκρούς. Με βάση την τακτική που εφάρμοζαν οι Ναζί, σε κάθε νεκρό Γερμανό στρατιώτη αντιστοιχούσαν 10 Έλληνες.

31 Μαΐου 1944. Ορμάν Μαγούλα. Οι κρεμάλες ετοιμάζονται. Από τους ΕΑΣΑΔίτες. Κρεμάλες από καλώδιο στα γύρω δέντρα και στα κάγκελα των παραθύρων του σταθμού. Τους παίρνουν και τους κρεμούν δυο δυο. Ο σιδηροδρομικός υπάλληλος, κλεισμένος μέσα στον σταθμό, παρακολουθεί το αποτρόπαιο θέαμα. 40 εκτελεσμένοι. Μικρή λεπτομέρεια: η γυναίκα ήταν έγκυος.

Την επόμενη μέρα οι κάτοικοι των γύρω χωριών κατεβάζουν τα άψυχα σώματα και τα θάβουν στον ομαδικό τάφο που είναι μπροστά μας.

31 Μαΐου 1944. Λίγους μήνες μετά η Ελλάδα θα ανασάνει τον αέρα της απελευθέρωσης. Ακόμη όμως έχει πολλά να υποφέρει. Πράγματι, την άνοιξη του 1944, έναν χρόνο πριν τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοί Ναζί έβλεπαν την πλάστιγγα να γέρνει σιγά σιγά σε βάρος τους.

Οι Σοβιετικοί στο ανατολικό μέτωπο και οι Αγγλοαμερικανοί στο δυτικό είχαν αρχίσει να τους κυκλώνουν. Στον ελλαδικό χώρο οι αντιστασιακές οργανώσεις, σύμφωνα με τις οδηγίες του Συμμαχικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής στο οποίο είχαν ενταχθεί, τους παρενοχλούσαν συνεχώς με σαμποτάζ και επιθέσεις. Ο ΕΛΑΣ, κυρίαρχος στη Θεσσαλία, ιδιαίτερα μετά τον αφοπλισμό της Ιταλικής Μεραρχίας Πινερόλο, κατάφερνε καίρια πλήγματα στους κατακτητές. Την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1944 οι Γερμανοί της Θεσσαλίας είχαν ως βοηθούς τους ντόπια, εξοπλισμένα τάγματα ασφαλείας, τα μέλη του «Εθνικού Αγροτικού Συνδέσμου Αντικομουνιστικής Δράσεως», τα διαβόητα ΕΑΣΑΔ, που επιδίδονταν σε ανομολόγητες πράξεις βίας, εξευτελισμού και ταπείνωσης αντιστασιακών και αμάχων. Τόσο στις πόλεις της Θεσσαλίας, με τις μαζικές εκτελέσεις και τα δεκάδες πτώματα στους δρόμους, την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1944, όσο και στον θεσσαλικό κάμπο, κυρίως στις μάχες που έγιναν για την προστασία της σοδειάς την ίδια εποχή, οι θεσσαλοί αγρότες και τμήματα του ΕΛΑΣ συγκρούονταν με τους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους.

31 Μαΐου 1944. Ορμάν Μαγούλα. Ένας ακόμη κόκκινος κόμπος στη μακριά γραμμή του αίματος, ωστόσο ελάχιστα γνωστός στο ευρύ κοινό, ακόμη και στους κατοίκους γειτονικών περιοχών, ίσως επειδή οι εκτελεσμένοι δεν ήταν ντόπιοι, ίσως επειδή μόλις από το 1980, με επίσημη απόφαση του τότε Κοινοτικού Συμβουλίου, άρχισε να τιμάται η μαύρη επέτειος.

Αγαπητοί φίλοι,

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, στον Κάτω Δασόλοφο, στο Ορμάν Μαγούλα, για να τιμήσουμε τη μνήμη αυτών των 40 εκτελεσμένων από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής και τους δωσίλογους συνεργάτες τους.

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ γιατί έχουμε την πεποίθηση ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μη μένουν στη λήθη γεγονότα και στιγμές του παρελθόντος που διαμορφώνουν τη συλλογική μνήμη της κοινότητας και τη δημόσια ιστορία. Γεγονότα όπως η εκτέλεση αθώων, αμάχων, πατριωτών, γεγονότα τραυματικά, που έμεναν συνήθως βαθιά κρυμμένα στις διάσπαρτες ατομικές μνήμες αυτοπτών μαρτύρων, συγγενών και φίλων, πιστεύουμε ότι πρέπει να φωτίζονται και να αποτελούν αντικείμενο ιστορικής έρευνας και διδασκαλίας, κάποτε σε αντίθεση με τις επίσημες εκδοχές της Ιστορίας, ώστε να μας βοηθούν στη γνώση του παρελθόντος αλλά και στην πρόσληψη του παρόντος με ιστορική προοπτική.

Τιμούμε σήμερα τους ανθρώπους που θυσιάστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας. Τιμούμε τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Τιμούμε τους νεκρούς του Ορμάν Μαγούλα.

Σας ευχαριστώ.

Επιμέλεια ανάρτησης Α.Κ.Α

 

Το στεφάνι του ΣΙΜΕΑ κατέθεσε ο Σωτήρης Χαλκιάς μέλος του συλλόγου και εγγονός εκτελεσμένου 

Στο προσκλητήριο νεκρών ο Σωτήρης Χαλκιάς και η κ Βούλα Μπαλαμπάνη

Αντιπροσωπεία συγγενών εκτελεσμένων  από την Πορταριά