Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

 Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 

 Κείμενο  Απόστολος Κ. Αποστολάκης

 

’Δια στρατιωτικούς λόγους, οφειλομένους εις την γενικήν πολεμικήν κατάστασιν και εξαιτίας της πληγής των ανταρτών, κατέστη αναγκαία η ενίσχυσις των στρατευμάτων κατοχής εν Ελλάδι. Εν τω πλαισίω των μέτρων τούτων, την από στρατιωτικής απόψεως ασφάλειαν εις την περιοχήν ανατολικώς του ποταμού Αξιού - πλην της πόλεως Θεσσαλονίκης - ανέλαβον βουλγαρικά στρατεύματα. Η διοίκησις και εις τα υπό των βουλγαρικών στρατευμάτων μέλλοντα να καταληφθούν τμήματα της χώρας, ευρίσκεται εις χείρας Γερμανικών διοικητικών υπαλλήλων και της Γερμανικής Αστυνομίας. Ουδαμώς αποσιωπούνται οιαιδήποτε μεταβολαί εις τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος και εις την οικονομίαν της χώρας. Ιδία εξακολουθούν να ισχύουν οι ελληνικοί νόμοι και αι ελληνικαί διατάξεις, καθώς και τα διοικητικά μέτρα της ελληνικής κυβερνήσεως.’’

 

Ήταν μία ανακοίνωση του γερμανικού στρατού κατοχής η οποία δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες όλης της χώρας στις 14 Ιουλίου του 1943

Με  την ανακοίνωση οι Γερμανοί παραδέχονταν ότι οι ανταρτικές οργανώσεις του ΕΑΜ –ΕΛΑΣ στην Ελλάδα είχαν αρχίσει να γίνονται πλέον υπολογίσιμες και τους  υποχρέωνε  να απασχολούν περισσότερα στρατό για την αντιμετώπισή τους. Για να αντμετωπίσουν την κατάσταση παραχωρούσαν στους Βούλγαρους  όλη την περιοχή ανατολικά του Αξιού ποταμού (εκτός από τη Θεσσαλονίκη) Θυμίζουμε ότι οι Βούλγαροι είχαν πάρει δώρο από την χιτλερική Γερμανία την ανατολική Μακεδονία και Θράκη εκτός από τον μισό νομό Έβρου που συνόρευε με την Τουρκία

Κύμα αγανάκτησης προκάλεσε η απόφαση των Γερμανών .Τα αντανακλαστικά του ΕΑΜ που είχε πλέον στήσει μαζικές οργανώσεις σε όλη τη χώρα λειτούργησαν άψογα . Οργάνωσε ειρηνικές αλλά μαχητικές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα . Στον Βόλο έγινε συγκέντρωση στην πλατεία Ελευθερίας κάτω από τα έκπληκτα μάτια των Ιταλών οι οποίοι δεν είχαν κάποιο ιδιαίτερο λόγο να  αντιδράσουν βίαια μιας και έβλεπαν ότι λίγες ήταν οι ημέρες του Μουσολίνι στην Ιταλία. (1) Στην εκδήλωση μίλησαν τα στελέχη του ΕΑΜ Μήτσος Ρήγας και Μιλτιάδης Παπακώστας

 

Η κορύφωση των διαδηλώσεων  έγινε στην Αθήνα στις 22 Ιουλίου . .

 

Το κλίμα της ημέρας περιγράφει με   μοναδικό τρόπο  ο πασίγνωστος χρονογράφος  Δημήτρης Ψαθάς:

«Μυρίζουν σήμερα πάλι μπαρούτι οι δρόμοι της Αθήνας. Είναι η μέρα των τρελών. Άγρια τα μέτρα. Γερμανικές περιπολίες σ’ όλους τους κεντρικούς δρόμους. Τ’ αυτόματα στον ώμο. Στις ταράτσες, στις γωνιές στημένα πολυβόλα. Ατμόσφαιρα τρόμου. Όλα τα μαγαζιά κλειστά.

- Θα γίνει το συλλαλητήριο;

- Με τέτοια μέτρα!...

- Σωστό. Ποιος θα τολμήσει;

Με τέτοια μέτρα, αλήθεια, ποιος θα τολμήσει να βγει στους δρόμους για συλλαλητήριο; Κι άξαφνα χύνεται στον αέρα ένας μακρινός αλαλαγμός. Πούθε έρχεται; Τι γίνεται; […] Είναι νέοι, άντρες, παιδιά, κορίτσια. Ένας χείμαρρος που όσο προχωρεί τόσο φουσκώνει […].

- Ζήτω η Ελλάδα!

- Κάτω οι Βούλγαροι!

Κοιτώ. Απάνω στον τηλεγραφικό στύλο έχουν σκαρφαλώσει δύο πιτσιρίκοι και βλέπουν τη θάλασσα που περνά με τις σημαίες και τα λάβαρα.

- Ρε, βλέπεις;

- Τι;

- Ρε, έβγαλε και τανκς η Χιτλερία!»

 

 Χιλιάδες κόσμου  κατέκλισαν  στους δρόμους της Αθήνας, αψηφώντας  την απειλητική παρουσία των κατοχικών δυνάμεων .

Κρατώντας Ελληνικές σημαίες και πλακάτ  φωνάζοντας συνθήματα,  »Έξω οι Βούλγαροι φασίστες από τη Μακεδονία και τη Θράκη, Όχι στην Επέκταση»   Θωρακισμένα και άλλα οχήματα προσπάθησαν να διαλύσουν το συγκεντρωμένο πλήθος . Οι συγκρούσεις ήταν αναπόφευκτες και εξελίχτηκαν σε αιματηρές.

Από περιγραφές των διαδηλωτών ξέρουμε ότι στην  διασταύρωση των οδών Πανεπιστημίου και Ομήρου η Επονίτισσα, Παναγιώτα Σταθοπούλου, προσπάθησε με το σώμα της να σταματήσει  ένα άρμα. Ένα μέλος του πληρώματος, την πυροβόλησε και τη σκότωσε. Ήταν μόλις 17 χρονών.  Η19χρονη συναγωνίστρια της, φοιτήτρια  της Γαλλικών Κούλα Λίλη, ανέβηκε στο άρμα και άρχισε να κτυπάει  τον οδηγό  με το παπούτσι της .Την σκότωσαν και αυτή .  Μια άλλη ηρωίδα, η υφαντουργίνα Ολγα Μπακόλα,  στέλεχος της ΟΚΝΕ, 23 χρονών, ανεβαίνει πάνω στο γερμανικό τανκ και παλεύει με το Γερμανό,Την σκότωσαν και αυτή Εκείνες τις στιγμές, βαδίζοντας με πλακάτ μπροστά στα πολυβόλα των Γερμανών, έπεσαν ηρωικά οι αγωνιστές Κ. Δουκάκης, Μ. Καλοζύμης, Θώμης Χατζηθωμάς, Θ. Τεριακής, Β. Στεφανιώτης, η φοιτήτρια Αντωνιάδου και ο ανάπηρος της Αλβανίας Αντώνης Παπαδοσταυράκης. Αυτών τα ονόματα έχουν σωθεί σίγουρα

Εκείνη την ημέρα περίπου 30 διαδηλωτές έχασαν τη ζωή τους, 300 περίπου τραυματίστηκαν και περίπου 500 συνελήφθησαν. Πολλοί καταδικάσθηκαν σε βαριές ποινές .Οι αριθμοί ίσως να είναι υπερβολικοί αλλά λίγη σημασία έχει . Οι τρελοί όπως τους αποκάλεσε ο Ψαθάς έγραψαν ιστορία

Μπροστά στην αποφασιστικότητα των Ελλήνων πατριωτών που ακολούθησαν το προσκλητήριο του ΕΑΜ ( χωρίς να ανήκουν όλοι σε αυτό ) , οι Γερμανοί κατακτητές αναγκάστηκαν να μη προχωρήσουν  στην υλοποίηση των αποφάσεων τους.

 

Σημείωση 1:.Στις 10 Ιουλίου του 1943 συμμαχικές δυνάμεις εισέβαλαν στην Σικελία .Η αντίστροφη μέτρηση για το καθεστώς Μουσολίνι είχε αρχίσει . Καθαιρέθηκε και την αρχηγία του κράτους ανέλαβε ο Στρατάρχης Μπαντόλιο ο οποίος στις 9 Σεπτεμβρίου υπόγραψε συμφωνία λήξης του πολέμου με τους συμμάχους .

Πηγές: Χάγκεν Φλάϊσερ , Μενέλαος Χαραλαμπίδης .Βασίλης Τζανακάρης , Γρηγόρης Φαράκος , Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης ΕΡΤ , Βασίλης Μπαρτζιώτας , Ριζοσπάστης ,Νίτσα Κολιού .αφιερώματα εφημερίδων

ΜΝΗΜΌΣΥΝΟ ΜΕΤΑΦΤΣΗ

 

Ο ΣΙΜΕΑ ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση της οικογένειας Μεταφτσή να συνδιοργανώσουν μαζί μνημόσυνο προκειμένου να τιμήσουν τον Ανθυπολοχαγό του 54^ου Συντάγματος  του ΕΛΑΣ, Αλέκο Μεταφτσή .Ήταν μία ιδέα του ιδρυτικού μέλους του ΣΙΜΕΑ Αλέκου Μεταφτσή που έχει το όνομα του ήρωα θείου του.

Με ευθύνη της οικογένειας το μνημείο ανακαινίσθηκε, καθαρίστηκε ο γύρω  χώρος , και υψώθηκε  Ελληνική Σημαία .

  Η  πρόεδρος του ΣΙΜΕΑ Αγγελική Νικολάου κατέθεσε στεφάνι τιμώντας τους νεκρούς ήρωες.

 

Παραβρέθηκαν
στενοί συγγενείς των νεκρών ηρώων, Αλέκου Μεταφτσή και Αντώνη Τσακανίκα .

Το σκεπτικό της εκδήλωσης ανέπτυξε στην αρχή της σεμνής τελετής, ο Αλέκος Μεταφτσής και ακολούθησε τρισάγιο από τον ιερέα της Ευαγγελίστριας Νέας Ιωνίας Βόλου,πατέρα Απόστολο Ντόκο .

 

  Ακολούθησε από τον Γραμματέα του ΣΙΜΕΑ Απόστολο Αποστολάκη σύντομη  εξιστόρηση για την μάχη στην οποία σκοτώθηκε ο Μεταφτσής και διαβάστηκαν μικρά βιογραφικά και των άλλων τεσσάρων Ανθυπολοχαγών  του ΕΛΑΣ που κατάγονταν από την περιοχή του Βόλου και τα ονοματά τους αναγράφονται στο μνημείο .

 

 

‘’Βρεθήκαμε  σήμερα εδώ για να τιμήσουμε την μνήμη πέντε ηρώων που έδωσαν την ζωή τους για την
λευτεριά της πατρίδας .Είναι αξιέπαινη η πρωτοβουλία της οικογένειας Μεταφτσή και ιδιαίτερα  του Αλέκου να οργανώσει αυτή την εκδήλωση .

Ανταποκριθήκαμε στην πρόταση του, γιατί ο ΣΙΜΕΑ γιαυτό τον λόγο ιδρύθηκε , Να κρατήσει ζωντανή την μνήμη για τους αγώνες και τις θυσίες των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης .

Στο όνομα των πέντε ηρώων που τα ονοματά τους  αναγράφονται στο μνημείο , τιμούμε όλους τους αξιωματικούς και απλούς αγωνιστές του ΕΛΑΣ που κατατάχθηκαν εθελοντικά στην ένοπλη αντίσταση .

 Δεν ήταν συνηθισμένο  φαινόμενο, επαγγελματίες στρατιωτικοί να κατατάσσονται στην αντάρτικη αντίσταση και μάλιστα στον ΕΛΑΣ .

Από τους 6500 περίπου μόνιμους αξιωματικούς όπως ήταν ο Μεταφτσής και οι άλλοι τέσσερις  , μόνο 800 κατατάχθηκαν στον ΕΛΑΣ . Πολλοί  προτίμησαν την αδράνεια ή βολεύτηκαν με το προνόμιο που  έδωσε στους χαμηλόβαθμους το δοσιλογικό καθεστώς, να μπουν σε Πανεπιστημιακές σχολές προτιμησής τους και να εγκαταλείψουν το στράτευμα, μιας και δεν χρειάζονταν πλέον στρατός στην κατεχόμενη Ελλάδα . Λίγοι σχετικά έφυγαν στην Μέση Ανατολή η κατατάχθηκαν στον ΕΔΕΣ και στην ΕΚΚΑ όπου έρρεαν άφθονες οι Αγγλικές λίρες .  Αρκετοί βέβαια όπως είναι γνωστό, συνεργάστηκαν με τον κατακτητή παίρνοντας θέσεις στον κρατικό  μηχανισμό η στα δοσιλογικά τάγματα ασφαλείας.   

Ήταν αξιέπαινη η πρωτοβουλία του παλιού αγωνιστή Αλέκου Παπαγεωργίου ( 1)να ανεγερθεί  αυτό το μνημείο, στον τόπο που σκοτώθηκε ο ανθυπολοχαγός Αλέκος Μεταφτσής, αλλά και να γραφτούν τα ονόματα και των άλλων τεσσάρων ανθυπολοχαγών που σκοτώθηκαν σε μάχες μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ .Μιλάμε βέβαια για μόνιμους αξιωματικούς που είχαν καταγωγή  από τον Βόλο .(2)

 Ο Μεταφτσής μαζί με άλλους πέντε ανθυπολοχαγούς τον   Νοέμβριο του 42,συναντήθηκαν στην ταβέρνα ΟΛΥΜΠΟΣ στον Βόλο και αποφάσισαν να καταταχθούν στον ΕΛΑΣ που πριν λίγο καιρό είχε ιδρυθεί με απόφαση του ΕΑΜ, αλλά του έλειπαν επαγγελματίες  αξιωματικοί οι οποίοι μπορούσαν να διδάξουν την οργάνωση στρατού και σχεδιασμό μαχών .Από αυτούς μόνο ο Φιλήμωνας Σκρέτας ήταν τυχερός να ζήσει την ημέρα της απελευθέρωσης.  

Ο Αλέκος Μεταφτσής  μετά από διάφορες αποστολές στο Πήλιο που τότε δεν είχε ακόμα δημιουργηθεί το 54^ο Σύνταγμα,  μετατέθηκε στην Πίνδο  σαν διοικητής του 7^ου λόχου της 1ης Μεραρχίας με ευθύνες εκπαιδευτή των νεοεισερχομένων.  Την Άνοιξη του 44 ανέλαβε διοικητής του 5^ου λόχου του 54ου συντάγματος ΕΛΑΣ .  

Την 2^η Αυγούστου του 1944  ανέλαβε με μία διμοιρία να κλείσει τον δρόμο των Γερμανών από τον Βόλο προς το Βελεστίνο όπου θα  γίνονταν μεγάλη μάχη με νικηφόρο αποτέλεσμα για τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ .

Η μάχη του Βελεστίνου ήταν νικηφόρα γιατί το επιτελείο της 16ης Μεραρχίας που είχε ακτίνα δράσης την ανατολική Θεσσαλία και δυτική Φθιώτιδα,  είχε προβλέψει σωστά να αποκλείσει κάθε δυνατότητα να φέρουν οι Γερμανοί ενισχύσεις από Βόλο ,Λάρισα , Φάρσαλα .

 Η ομάδα του Μεταφτσή τα κατάφερε , εξουδετέρωσε την φρουρά που υπήρχε εδώ και μπλοκάρισε τις ενισχύσεις που έστειλαν οι Γερμανοί από τον Βόλο . Ο πρωταγωνιστής όμως της μάχης στο ξημέρωμα της 2^ης Αυγούστου  βρέθηκε νεκρός  στα συρματοπλέγματα του σιδ. σταθμού ΛΑΤΟΜΕΙΟ από τους συναγωνιστές του.( Στην στροφή για το χωριό Σέσκλο)

Η θυσία  του Μεταφτσή έπιασε τόπο . Σώθηκε πολλαπλάσιος αριθμός ανταρτών στην μάχη του Βελεστίνου αφού οι Γερμανοί δεν είχαν τις ενισχύσεις που περίμεναν και δεν μπόρεσαν να αντισταθούν σοβαρά. 

 Έτσι  είναι οι ήρωες . Έχουν διαφορά  από τους υπόλοιπους νεκρούς του πολέμου , ακόμα και από τα αθώα θύματα που πολλές φορές καθ’υπερβολή τα ονομάζομαι ήρωες .

Οι ζωές βέβαια των ανθρώπων έχουν την ίδια αξία

 Οι αντάρτες του ΕΛΑΣ όπως ο Μεταφτσής, ήταν όλοι τους εθελοντές . Κατατάχθηκαν ξέροντας ότι μπορεί να χάσουν και την ζωή τους.  

Τον Ανθυπολοχαγό ακολούθησε στο βουνό και ο αδελφός του Απόστολος που υπηρέτησε μαζί του στο 4^ο Σύνταγμα στην Πίνδο . Αυτός δεν πήρε μετάθεση για μονάδα της περιοχής μας. Του έδωσαν άδεια να έλθει στον Βόλο μόνο για το μνημόσυνο του αδελφού του, το οποίο για λόγους ασφάλειας έγινε στην Τσαγκαράδα . Δεν είχε έλθει ακόμα η μέρα της απελευθέρωσης  

 

 

Οφείλουμε και μια μικρή αναφορά στους άλλους αγωνιστές που το ονομά τους αναγράφεται στο μνημείο .

 Αρχίζουμε από τον Ανθυπολοχαγό  Αντώνη Τσακανίκα ο οποίος σκοτώθηκε τον Σεπτέμβριο του 44 λίγα χιλιόμετρα από εδώ . Συγκεκριμένα σκοτώθηκε σε μάχη από σφαίρα στο κεφάλι στην τοποθεσία Πιλάφ Τεπέ τον Σεπτέμβριο του 44, όταν οι Γερμανοί άρχισαν να προετοιμάζουν την αποχωρησή τους και προσπαθούσαν έγκαιρα να ανοίξουν διαύλους προς την Λάρισα .

Η τοποθεσία αυτή είναι κάπου ανάμεσα  στην τοποθεσία που βρισκόμαστε και στην  Κάπουρνα .

Γιώργος Οικονόμου-Γρίβας, Ανθυπολοχαγός

Κατατάχτηκε αρχικά σε μια τοπική αντιστασιακή οργάνωση που είχε το όνομα ΕΛΑΣΟΜ (3)και στη συνέχεια όταν αυτή προσχώρησε στο ΕΑΜ, υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες του ΕΛΑΣ στην περιοχής μας και μετά αποσπάσθηκε σε διάφορες μονάδες άλλων περιοχών . Υπάτη ,Σπερχειάδα , Πίνδος κλπ . Σκοτώθηκε στην μάχη της Καλογριανής Πίνδου στις 30 Οκτωβρίου 1943 .

Θανάσης Πατινάρης. Ανθυπολοχαγός  υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες της περιοχής και μετά μετατέθηκε σε μονάδα της Πίνδου.  Σκοτώθηκε τον Νοέμβριο του 43 στις Γερμανικές εκκαθαρίσεις στο Τετράκωμο Άρτας .

Σταύρος  Πανές   Ανθυπολοχαγός ,Και αυτός προέρχονταν από την ομάδα  ΕΛΑΣΟΜ και προσεχώρησε στο ΕΑΜ και ΕΛΑΣ 

Μετατέθηκε στην 1^η Μεραρχία που είχε ακτίνα δράσης την Πίνδο και σκοτώθηκε τον Νοέμβριο του 43 κοντά στην γέφυρα Μουργκάνι .

 

Αιώνια να είναι η μνήμη τους ‘’

 

Ακολούθησε προσκλητήριο νεκρών από τον Νικόλα Φιλάρετο έφορο εκδηλώσεων του ΣΙΜΕΑ και τον Απόστολο Μεταφτσή εγγονό του προαναφερόμενου αγωνιστή

 

1)Αφιέρωμα για τον Αλέκο Παπαπαγεωργίου εδώ . αξίζει να διαβαστεί.

https://simea2016.blogspot.com/search/label/%CE%A0%CE%91%CE%A0%CE%91%CE%93%CE%95%CE%A9%CE%A1%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%A5%20%CE%91%CE%9B%CE%95%CE%9A%CE%9F%CE%A3

 

2) Νεότερες έρευνες έδειξαν ότι υπήρχαν και άλλοι μόνιμοι αξιωματικοί από την περιοχή μας που προσχώρησαν στον ΕΛΑΣ και σκοτώθηκαν σε μάχες .

Οι πέντε ανθυπολοχαγοί προήχθηκαν επ ανδραγαθεία μετά θάνατο στον βαθμό του Ταγματάρχη , με την υπ’αριθμό 58/1987 απόφαση του Γενικού Επιτελείου Στρατού .Μέχρι τότε δεν υπήρχαν για την πατρίδα.

ΕΛΑΣΟΜ  Ελληνική Απελευθερωτική Στρατιωτική Οργάνωση Μαγνησίας 

Περισσότερες φωτογραφίες στο fb

https://www.facebook.com/simea2016/posts/pfbid0EFTtCmNhgUCGcRAsAizpmShq2ReJsnsAquSTKyCgegiuV7K6Vy9m7TJnrChAHgSdl

 

 

 

 

 

 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΝΤΟΡΙΖΟΣ

 

  ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΝΤΟΡΙΖΟΣ

Ο φύλακας της μνήμης

Κείμενο : Απόστολος Κ. Αποστολάκης 

 

 

Έφυγε χθες από την ζωή ο Βασίλης Κοντορίζος στα 88 χρόνια ,ευτυχώς με ανώδυνο τρόπο, αφού η καρδιά του σταμάτησε μόλις μπήκε στην θάλασσα για να κολυμπήσει στο Σουτραλί  Αγριάς .

Δεν θα ασχοληθώ με την πολυετή προσφορά του σαν κοινοτάρχης και μετέπειτα δήμαρχος Πορταριάς .Το έχουν ήδη κάνει άλλοι με πολύ καλύτερο τρόπο από αυτόν που θα μπορούσα να κάνω εγώ.

Θέλω μόνο να επισημάνω μια άλλη διάσταση της προσφοράς του Βασίλη Κοντορίζου .

 Από το 1980 που άρχισε να γίνεται το ετήσιο μνημόσυνο για τους σαράντα εκτελεσμένους στο ΟΡΜΑΝ ΜΑΓΟΥΛΑ ( Κάτω Δασόλοφος Φαρσάλων ), ο Βασίλης Κοντορίζους σαν κοινοτάρχης τότε αλλά και αργότερα σαν δήμαρχος Πορταριάς , συμμετείχε   αλλά και οργάνωνε ομαδικές επισκέψεις  κατοίκων της Πορταριάς  στον τόπο της εκτέλεσης 

 

 Το έκανε χωρίς καμία διακοπή όλα τα χρόνια, ακόμα και μετά το 2014 που δεν κατείχε κανένα επίσημο αξίωμα . Ήταν ένας πραγματικός φύλακας της μνήμης τιμώντας του έξι Πορταρίτες που ήταν ανάμεσα στα θύματα τω εκτελεσμένων . Να σημειώσουμε ότι από τους σαράντα εκτελεσμένους από τους δοσίλογους συνεργάτες των Γερμανών τον Μάϊο του 1944,  οι είκοσι επτά ήταν από την περιοχή μας . Άνω και κάτω Λεχώνια, Άγιο Βλάση . Άλλη Μεριά , Βόλο. Κανένας  τοπικός άρχοντας των παραπάνω περιοχών δεν έχε αυτή την αδιάλειπτη παρουσία .Μερικοί μάλιστα είχαν και παντελή απουσία .

 Πάντα παρών ο Βασίλης και όχι σαν απλός επισκέπτης . Είχε πάντα προετοιμασμένο χαιρετισμό, ή σύντομο λόγο . Τιμής ένεκεν πάντα αυτός ξεκινούσε και ακολουθούσε ο δήμαρχος Φαρσάλων , ο πρόεδρος της τοπικής Κοινότητας  και ο κεντρικός ομιλητής.

 

Καλό ταξίδι Βασίλη και να είσαι σίγουρος ότι θα σε προϋπαντήσουν με τιμές οι σαράντα εκτελεσμένοι που ποτέ δεν ξέχασες . 

 

Υ.Γ. Οι φωτογραφίες είναι από προηγούμενες χρονιές ,αφού φέτος λόγω πλημμυρών, το μνημόσυνο δεν τελέστηκε στον τόπο εκτέλεσης, αλλά στην πλατεία του Άνω Δασόλοφου