Θυμόμαστε και τιμούμε το ΟΧΙ
Τιμούμε τους απλούς φαντάρους και τους αξιωματικούς του μετώπου. Τους ηρωικούς αεροπόρους ,τους ναύτες και αξιωματικούς του πολεμικού ναυτικού .
Τιμούμε αυτούς που άφηναν πίσω παιδιά, γυναίκες , αδελφές και μανάδες χωρίς να ξέρουν αν θα τους ξαναδούν . Τιμούμε τις γυναίκες της Πίνδου , Τιμούμε τους αγρότες που έδωσαν τα μουλάρια τους για την μεταφορά του πολεμικού υλικού και όργωναν μετά τα χωράφια με τα χέρια τους . Τιμούμε τους μεσήλικες και ηλικιωμένους εργάτες της βιομηχανίας και ιδιαίτερα πολεμικής, που έπρεπε να αναπληρώσουν την δουλειά των νεότερων συναδέλφων τους που έφυγαν στο μέτωπο .Τιμούμε τους χιλιάδες ναυτικούς του εμπορικού ναυτικού που θαλασσοπνίγονταν στον Ατλαντικό για την μεταφορά πολεμικής βοήθειας αψηφώντας τα Γερμανικά υποβρύχια .Όλους αυτούς τιμούμε και δεν ξεχνάμε .
Αυτοί έκαναν πράξη το πραγματικό ΟΧΙ του Λαού και όχι η Βασιλομεταξική δικτατορία των διώξεων .
Το ΟΧΙ της Ελλάδας ενάντια στον
Ιταλικό φασισμό του Μουσολίνι και τον
Γερμανικό ναζισμό του Χίτλερ δεν ήταν
στιγμιαίο, συνεχίστηκε στις πόλεις και στα βουνά από αυτούς που το
Βασιλομεταξικό καθεστώς είχε στις φυλακές και στις εξορίες. Τιμούμε και τους
πατριώτες από την συντηρητική παράταξη
που έκαναν το καθήκον τους αλλά δεν ξεχνάμε ότι η Εαμική συνεργασία ήταν
αυτή που δημιούργησε την εποποιία της Εθνικής
Αντίστασης και δημιούργησε τα
προβλήματα στους κατακτητές.
Αντίθετα, ο μηχανισμός του δικτάτορα Μεταξά και της οικονομικής ελίτ όχι μόνο δεν αντιστάθηκε , δεν στερήθηκε , δεν πείνασε, αλλά συνεργάστηκε ανοικτά με τους κατακτητές .
Ο βασικός κορμός του δοσιλογισμού εντάχθηκε μετακατοχικά στην δεξιά παράταξη για να εξαγνισθεί από τις αμαρτίες του.
Αυτός είναι και ο κεντρικός λόγος που οι μετακατοχικές κυβερνήσεις αποφάσισαν να μην γιορτάζουμε την απελευθέρωση της χώρας όπως όλες οι άλλες χώρες αλλά την έναρξη του πολέμου.
Κείμενο : Απόστολος Κ. Αποστολάκης
