Ένας ήρωας της Αλοννήσου
https://www.facebook.com/simea2016/posts/1462707607404475
Με αφορμή το αφιέρωμα της σελίδας μας για τους Γενναίους των Σποράδων ,
που έδωσαν την ζωή τους η την ελευθερία τους για την Ελλάδα, εδώ>https://www.facebook.com/simea2016/posts/1453798564962046
η κ.Κατερίνα Κουρκούμπα-Δελακουβία συγγραφέας του βιβλίου “Η Σκιάθος στα χρόνια της θύελλας. Με αναφορές στην ευρύτερη περιοχή των Σποράδων.”)
μας έστειλε ένα μικρό αφιέρωμα για έναν Αλοννησιώτη ήρωα.
Ένας ήρωας της Αλοννήσου, κρατούμενος των ναζιστικών στρατοπέδων.
(Απόσπασμα από το βιβλίο )
… Με την ίδρυση του ΕΑΜ οργανώνεται μαζί με τον πατέρα του και δραστηριοποιούνται στην απενεργοποίηση ναρκών, με τις οποίες οι κατακτητές είχαν ναρκοθετήσει τα θαλάσσια περάσματα.
Ο Κ. Χρήστου γίνεται παρατηρητής στην Κυρά Παναγιά και σύνδεσμος για τα συμμαχικά πλοία.
Η δράση του γίνεται γνωστή στους συνεργάτες του κατακτητή. Φοβούνται όμως την κατά μέτωπο επίθεση, καθώς ο νεαρός είναι ψυχωμένο παλικάρι. Έτσι, επιστρατεύουν την προδοσία. (Η θρασυδειλία είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των συνεργατών του κατακτητή, αφού το κίνητρό τους δεν είναι κανένας ιδεαλισμός, αλλά οικονομικά οφέλη). Τον συλλαμβάνουν και τον πάνε στο Πατητήρι της Αλοννήσου, δεμένο στο άλμπουρο του καϊκιού, περήφανοι για το κατόρθωμά τους. Οι προδότες τον βρίζουν «τομάρι, θα πεθάνεις». (Ανάμεσά τους, τρεις προδότες από τη Σκόπελο, που λίγο μετά τους συνέλαβαν οι αντάρτες στη Χαλκιδική και τους σκότωσαν στον Χορτιάτη.) Αυτός, ατρόμητος, τους απαντούσε: «Εγώ θα πεθάνω για την πατρίδα σαν πατριώτης και όχι σαν ρουφιάνος».
…………………………………………………………………………………………..
Συνέλαβαν και τη Βαγγελιώ και τη μετέφεραν δεμένη στο Πατητήρι μαζί με τον Κ. Χρήστου. Αυτήν την πήρε στο καΐκι του ο Π. Σ., από τους «αρχιγκεσταμπίτες» της Σκοπέλου, όπως λέει ο Κ. Χρήστου, και τη βίασε. Ο Π. Σ. συμμετείχε στη σύλληψη του Κ. Χρήστου και του Γ. Τζούμα.
Από την Αλόννησο οι ταγματασφαλίτες τον μετέφεραν στη Σκόπελο και τον παρέδωσαν στους Γερμανούς, όπου τον ανέκρινε ο ίδιος ο Άντλερ. Ήθελε να μάθει τον κώδικα συνεννόησης ανταρτών και συμμάχων. Αρνείται να αποκαλύψει οτιδήποτε. Ο Μιλεούνης τότε υπογράφει φύλλο πορείας για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία. Ήταν καλοκαίρι του 1944.
Κρατείται για λίγο στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη, απ’ όπου με 650 πολιτικούς κρατουμένους στέλνεται στη Γερμανία.
Στη Γερμανία εντάσσεται σε τάγμα εργασίας και γύρισε πολλά στρατόπεδα: Έσσεν, Ντίσελντορφ, Μπαντόρν, Μέμπελ, Μπυντχάιντ, Ράινα. Μέσα στο δριμύ ψύχος, κοιμούνταν στο τσιμεντένιο πάτωμα, πλάτη με πλάτη για να ζεσταθούν και το πρωί, έβρισκαν πεθαμένους αυτούς που ακουμπούσαν. Μετά από εξοντωτική εργασία δεκαπέντε ωρών, έτρωγαν το βράδυ νερόβραστη σούπα με λαχανίδες. Την Κυριακή πρόσθεταν στη σούπα πίτουρα. Από τα 650 άτομα που ξεκίνησαν από τη Θεσσαλονίκη, στο τέλος επέζησαν 35. Όταν έβρισκαν σκουπίδια, έψαχναν για πατατόφλουδες, κρεμμύδια ή άλλο φαγώσιμο και οι Γερμανίδες που τους αντιλήφθηκαν, τους άφηναν κρυφά, τυλιγμένο σε χαρτί ψωμί με βούτυρο και μαρμελάδα.
Ανάμεσα στους κρατουμένους υπήρχαν μορφωμένοι που μέσα σ’ αυτές τις ασύλληπτες για τον νου του ανθρώπου συνθήκες, πρωτοστάτησαν στη δημιουργία οργάνωσης και εκλέχτηκε επιτροπή. Η επιτροπή εισηγήθηκε απεργία πείνας με αίτημα την αύξηση του φαγητού και όλοι συμφώνησαν. «Το σκεπτικό ήταν: Χαμένοι για χαμένοι. Καλύτερα από σφαίρα, παρά από πείνα. Το βράδυ δεν πήραμε φαγητό. Τότε μπήκαν οι φύλακες και όλο το βράδυ μας κτυπούσαν με τον βούρδουλα και τον υποκόπανο. Για καλή μας τύχη όμως την ίδια νύχτα άρχισαν οι βομβαρδισμοί και σωθήκαμε από το ξύλο. Όμως πράγματι η απεργία πέτυχε και τρώγαμε πίτουρα δυο φορές την εβδομάδα».
Όταν πλησίαζε ο Κόκκινος Στρατός, οι Γερμανοί οπισθοχωρούσαν παίρνοντας μαζί και τους αιχμαλώτους. Νηστικοί καθώς ήταν, όταν έβρισκαν τσουκνίδες, τις έκοβαν κρυφά και τις έτρωγαν. Κάποτε έβρισκαν ψόφια άλογα και με μικρά σουγιαδάκια, έκοβαν ό,τι προλάβαιναν, γιατί αν έβγαιναν από τη φάλαγγα, τους σκότωναν. Τέλος, όταν πλησίαζαν επικίνδυνα οι σύμμαχοι, οι Ναζί τους εγκατέλειψαν και φόρεσαν πολιτικά για να γλιτώσουν. Ήτανε Μάιος του 1945.
Οι Ναζί σε άλλα στρατόπεδα, εξόντωσαν τους ομήρους, βάζοντας δηλητήριο στη σούπα. «Από την πείνα όμως είχαμε μείνει όρθιοι σκελετοί. Μια πέτσα κρατούσε τα κόκαλα». Στην περιοχή που βρέθηκαν, υπήρχαν κάποια χοιροστάσια. Με τα σουγιαδάκια έκοβαν κομμάτια από τα γουρούνια και τα έτρωγαν. «10-15 άτομα πάνω σ’ ένα γουρούνι. Δεν ήμασταν πια άνθρωποι. Είχαμε αποκτηνωθεί τελείως», λέει. Τότε όμως πέθαναν πολλοί, γιατί έφαγαν απότομα κρέας, μετά από πείνα τόσον καιρό. Επέστρεψαν στην Ελλάδα, για να απογοητευθούν γρήγορα από τη θλιβερή πραγματικότητα.
Όταν έφτασε στο Βόλο, τον πληροφόρησαν ότι ήταν επικίνδυνο να επιστρέψει στο νησί. Οι Γερμανοί είχαν φύγει, αλλά τώρα κυριαρχούσαν οι συνεργάτες τους. Έτσι για αρκετούς μήνες έμεινε σε συγγενείς του στη Ζαγορά. Μετά την επιστροφή του από τα γερμανικά στρατόπεδα στην Αλόννησο, στην «ελεύθερη» πατρίδα, έπρεπε τώρα να κρύβεται από τους Καλαμπαλίκηδες και να μένει στο δάσος, όπου του έφερνε φαγητό η αρραβωνιαστικιά του.
Για τον Κ. Χρήστου, που η οικογένειά του αγάπησε στο έπακρον την πατρίδα και πολέμησε γι’ αυτήν (ο πατέρας του, αν και τυφλός και ανάπηρος, αγωνίζονταν εναντίον των κατακτητών) ήταν φοβερό ότι τον συνέλαβαν «Έλληνες» και αυτοί τον παρέδωσαν στους κατακτητές. Ήταν φοβερό να τους βλέπει να κυκλοφορούν ατιμώρητοι και να συνεχίζουν και μετά την αποχώρηση των Γερμανών την τρομοκρατική δράση τους εναντίον αυτών που πολέμησαν τους κατακτητές.
Το 1948 κινείται δικαστικά εναντίον τους. Στις δίκες που γίνονται στο Ειδικόν Δικαστήριον των Δοσιλόγων Βόλου (με κατηγόρους και άλλους αγωνιστές από τη Σκόπελο και τη Σκιάθο που είχαν καταδοθεί στους κατακτητές από τους «γκεσταμπίτες»), παρά το αμείλικτο κατηγορητήριο εναντίον τους, αθωώνονται.
Μόνον στη δίκη της 27-02-1948 το Δικαστήριον «κηρύσσει ένοχον τον κατηγορούμενον Σ.Ι.Κ., κάτοικον Σκοπέλου, του ότι μετ’ άλλων υπό κοινού συμφέροντος κινούμενοι συναποφάσισαν την εκτέλεσιν της επομένης αξιοποίνου πράξεως και ένεκα ταύτης συνομολογήσαντες προς αλλήλους αμοιβαίαν συνδρομήν εν Σκοπέλω και Αλοννήσω κατ’ Ιούλιον 1944 συνειργάσθη μετά του εχθρού κατά τρόπον ανάξιον Έλληνος Πολίτου, θίγοντα την Εθνικήν αξιοπρέπειαν και διηυκόλυνεν ούτω το έργον της κατοχής…Επειδή η πράξις δι’ ην κηρύσσεται ένοχος ο κατηγορούμενος προβλέπεται και τιμωρείται από το άρθρο 4 Α.Ν. 533/45. Διά ταύτα καταδικάζει τον κηρυχθέντα ένοχον κατηγορούμενον εις φυλάκισιν εξ (6) μηνών» (!!!).
Στη μηνυτήρια κατάθεσή του ο Κ. Χρήστου κατήγγειλε ότι οι κατηγορούμενοι τον απειλούσαν να τον σκοτώσουν, εάν επέμενε στη δίωξη εναντίον τους. Ο Αστυνόμος τον απείλησε ότι, αν καταθέσει εναντίον των κατηγορουμένων, να μη γυρίσει στο νησί, γιατί θα τον στείλει εξορία.2 Ο Κ. Χρήστου αφηγείται ότι στο Βόλο τον κυνηγούσαν αυτόν και τους μάρτυρές του, να τους σκοτώσουν οι Μαυροσκούφηδες (επίλεκτο στρατιωτικό σώμα). Το βράδυ κοιμήθηκαν σε μια βάρκα. Μετά τη δίκη πήγε στην Αστυνομία να πάρει άδεια να επιστρέψει στην Αλόννησο. (Για κάθε μετακίνηση χρειαζόταν άδεια από την Αστυνομία). «Πήγες κι έκανες μήνυση στους πατριώτες;», του λένε. «Τέτοιοι πατριώτες είσαστε κι εσείς;», τους ρωτάει. Κι αρχίζουν να τον χτυπάνε με τον βούρδουλα.
Στη δίκη της 8-10-1948 κατά του Δ. Κ. από τη Σκόπελο, αυτού που παγίδεψε και συνέλαβε τον Κ. Χρήστου, το Ειδικόν Δικαστήριον «κηρύσσει απαράδεκτον την συζήτησιν της προκειμένης υποθέσεως, λόγω μη κλητεύσεως του κατηγορουμένου Δ. Κ.»
- Η αναμνηστική
στήλη στην είσοδο του
Παλιού Χωριού της
Αλοννήσου. Εδώ, στις
15 Αυγούστου του 1944
εκτελέστηκαν εννιά
αγωνιστές, μέλη και
στελέχη του τοπικού
ΕΑΜ, ο ανθός της κοι-
νωνίας της Αλοννήσου.
Συνελήφθηκαν ύστερα
από προδοσία ντόπιων
προδοτών, που συνερ-
γάστηκαν με τους ταγ-
ματασφαλίτες και τον Γερμανό
αξιωματικό που ήταν ο
επικεφαλής. Στο αφιέ-
ρωμα γράφεται: «Στους
πατριώτες που έδωσαν
τη ζωή τους για τη λευ-
τεριά μας». Τα ονόματα
των νεκρών είναι:
Δροσάκης Νικόλαος
Κυριαζής Μιχαήλ
Φλωρούς Νικόλαος
Μορίσης Γεώργιος
Αλεξίου Νικόλαος
Αγάλου Αγάλος
Αναγνώστου Αγάλος
Ξυδέας Αθανάσιος
Σμυρναίος Γεώργιος
Από το βιβλίο της Κατερίνας Κουρκούμπα - Δελακουβία "Η Σκιάθος στα χρόνια της θύελλας. Με αναφορές στην ευρύτερη περιοχή των Σποράδων." Α΄ έκδοση.Δείτε λιγότεραΣχόλια
