Γιώργος Δοξόπουλος
Ο σεμνός αγωνιστής της Εθνικής
Αντίστασης
……………………………………………………………….
Κείμενο: Απόστολος Κ. Αποστολάκης
Τον Γιώργο Δοξόπουλο τον γνωρίζουμε πιο
πολύ για την πολιτική του δράση σαν Δήμαρχο Νέας Ιωνίας Βόλου και βουλευτή της
ΕΠΕΚ και του ΠΑΣΟΚ .
Πράγματι ήταν μεγάλη η προσφορά του
Δοξόπουλου στην μεταπολεμική ζωή της Μαγνησίας . Εκλέχτηκε βουλευτής Νομού
Λάρισας με την ΕΠΕΚ του Νικολάου Πλαστήρα στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου του
1951 .Τότε αν και είχε ιδρυθεί ο νομός Μαγνησίας από το 1942,δεν είχε όμως
ακόμα διαχωρισθεί εκλογικά και ήταν ενιαία εκλογική περιφέρεια με τον Νομό
Λάρισας .
Βουλευτής εκλέχτηκε επίσης και με το ΠΑΣΟΚ
το 1985 αλλά μετά από απόφαση του εκλογοδικείου έχασε την έδρα την οποία
κέρδισε ο βουλευτής της ΝΔ Αργύρης Φιλιππίδης.
Το 1954 εκλέχτηκε Δήμαρχος με την
υποστήριξη της ΕΔΑ και του κέντρου
στον κόκκινο Δήμο της Νέας Ιωνίας Βόλου.
Το 1958 παραιτήθηκε για να πολιτευτεί
στις βουλευτικές εκλογές με την Προοδευτική Αγροτική Δημοκρατική Ένωση (ΠΑΔΕ ) αλλά
δεν κατόρθωσε να εκλεγεί .
Ο
Γιώργος Δοξόπουλος υπήρξε ένας πρωτοπόρος αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης με
σπουδαίο και πολυσχιδή ρόλο στις γραμμές του ΕΑΜ .
Ανήσυχος από τα νεανικά του χρόνια είχε
πρωτοστατήσει το 1935 στην ίδρυση Σωματείου με τον τίτλο ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ
ΝΕΟΛΑΙΑ και εκλέχτηκε πρόεδρος . Η δράση του σωματείου ουσιαστικά ήταν πολιτική
και έδρασε κατά της Βασιλικής παλινόρθωσης.
Στον πόλεμο του σαράντα υπηρέτησε σαν
ανθυπολοχαγός αφού ήταν απόφοιτος της Νομικής και ήδη Δικηγόρος .
Τις πρώτες μέρες της κατοχής και πριν
ακόμα πέσει και η Κρήτη, μαζί με άλλους νέους του Βόλου τους οποίους αναφέρει
ονομαστικά στην Νίτσα Κολιού , «Ντίνος Σαμαράς, Χαρίλαος Σισμάνης, Μαρία
Ζωιτοπούλου,και Τάκης Χιωτάκης « δημιούργησαν ομάδα προκειμένου να βοηθήσουν
τους εξόριστους αριστερούς ( κύρια Κομμουνιστές) οι οποίοι κατόρθωσαν μέσα στην
αναμπουμπούλα της κατάρρευσης να δραπετεύσουν από τα νησιά που τους είχε
εκτοπίσει το Βασιλομεταξικό καθεστώς (1).
Παράλληλα βοηθούσαν και τους
εγκλωβισμένους Άγγλους που δεν πρόλαβαν να αποχωρήσουν συντεταγμένα μετά την
κεραυνοβόλα προέλαση των Γερμανών . Η ομάδα των νέων συνδέθηκε με τον Γραμματέα
του παράνομου Θεσσαλικού ΚΚΕ Γιάννη Γουλιμάρη και έτσι άρχισε να οργανώνεται το
ΕΑΜ στον Βόλο .
Όπως αφηγείται ο Δοξόπουλος, το ΕΑΜ
θέλοντας από την αρχή να δώσει χαρακτηριστικά Παλαϊκού Μετώπου στην αντίσταση,
πρότεινε για πρώτο αρχηγό της τοπικής οργάνωσης, τον βιομήχανο Ευάγγελο
Γκλαβάνη ο οποίος όμως αρνήθηκε με διάφορες δικαιολογίες. Αργότερα ήταν ο ίδιος
ο Γκλαβάνης που χρηματοδοτούσε μαζί με άλλους βιομήχανους του Βόλου τα
προδοτικά ΕΑΣΑΔ. Την ίδια άρνηση συνάντησαν και από τον Δημήτριο Σαράτση (ξάδελφος
του διορισμένου Δημάρχου) ο οποίος είχε
προοδευτικές θέσεις στις προηγούμενες δεκαετίες.
Λόγω του νεαρού της ηλικίας του, ο
Δοξόπουλος πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Θεσσαλικού Ιερού Λόχου που ήταν τμήμα
νέων του ΕΑΜ και τον Φεβρουάριο του 43 συγχωνεύτηκε στην ΕΠΟΝ .
Η δράση του Δοξόπουλου ήταν όπως είπαμε
πολυσχιδής και θα απαιτούσε πολλές σελίδες για να την αναφέρουμε όλη. Ο ίδιος
αν και έγραψε ένα αρκετά καλό βιβλίο για την εποχή, δεν γράφει για τον εαυτό
του ,αφήνει τους άλλους να μιλήσουν . Η Νίτσα Κολιού αφιερώνει αρκετές σελίδες
για την δράση του και υπάρχουν αναφορές γι’αυτόν από δεκάδες συναγωνιστές του
στο χιλίων πεντακοσίων δίτομο βιβλίο.
Αναφέρουμε περιληπτικά την δράση του
μέσω του Δικηγορικού συλλόγου στο επισιτιστικό πρόγραμμα του Εργατικού ΕΑΜ και
της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ μαζί με την Μητρόπολη Δημητριάδος το Εργατικό Κέντρο Βόλου και
τον Ερυθρό Σταυρό .
Στις 25 Μαρτίου του 42 η ομάδα και άλλοι
ψυχωμένοι πατριώτες, οργάνωσαν σιωπηρή παρέλαση και κατάθεση στεφάνου στο
μνημείο που ήταν τότε μπροστά στο σημερινό Δημαρχείο . Παράλληλα μία ομάδα νέων
του ΕΑΜ έγραψε συνθήματα με ασβέστη στην άδενδρη τότε Γορίτσα .
ΕΑΜ –ΤΣΑΡΟΥΧΙ ήταν το σύνθημα όπως και
σε όλη την Ελλάδα την μέρα αυτή αλλά η απειρία των νέων οδήγησε σε άσχημα
αποτελέσματα . Οι Ιταλοί ακολούθησαν τα ίχνη του ασβέστη και συνέλαβε αρκετούς
που είχαν κρυφτεί στις εγκαταστήσεις των τσιμέντων . Κάποιοι φυλακίστηκαν ,
κάποιοι στάλθηκαν όμηροι στην Ιταλία και ο Παναγιώτης Ρουκάς εκτελέστηκε
αργότερα λόγω της συνεχιζόμενης δράσης του .
Μετά από προδοσία τον Οκτώβριο του 42,
ανακρίθηκε από τους Ιταλούς για τις επαφές του που είχε με αξιωματικούς του
στρατού και χρειάστηκε για κάποιους μήνες να καταφύγει στην Αθήνα για να
γλυτώσει την σύλληψη. Γύρισε στον Βόλο τον Φεβρουάριο του 43 και άρχισε πάλι
την δράση σε όποια καθήκοντα του ανέθετε το ΕΑΜ .
Ο Δοξόπουλος ανέλαβε αντιπρόσωπος του
ΕΑΜ Βόλου στο αρχηγείο ανταρτών του ΕΛΑΣ που είχε δημιουργηθεί πριν λίγους
μήνες στην Κερασιά Πηλίου . Οργάνωσε στο ΕΑΜ τον φίλο του Σπύρο Γερασιμίδη
απότακτο ίλαρχο του 35, ο οποίος εξελίχτηκε σε στρατιωτικό διοικητή της θρυλική
ταξιαρχίας ιππικού (2)
Το ΕΑΜ του ανέθεσε να έρθει σε επαφή με
τον Διοικητή Ασφάλειας Βόλου Αγραφιώτη, ο οποίος ανταποκρίθηκε με θάρρος στην
έκκληση της οργάνωσης για βοήθεια . Εκτός από τις πληροφορίες που έδινε για
τους Ιταλούς και την δράση των Βλάχων Λεγεωνάριων (3), ο Αγραφιώτης βοήθησε
πολύ και στην φυγάδευση όπλων της Ασφάλειας προκειμένου να μην τα πάρουν οι
Λεγεωνάριοι .
Σημαντικό ρόλο είχε και στην
στρατολόγηση στο ΕΑΜ μέρους της διοίκησης της Χωροφυλακής με τον Διοικητή Τζίβο
και τους αξιωματικούς Αγδινιώτη, Σκαρδούτσο, ,Μιχαήλ.
Στην αναγκαστική σύμπτυξη των ανταρτικών
δυνάμεων του Πηλίου στην Πίνδο τον Μάϊο του 43, ακολούθησε και αυτός με
εκατοντάδες Μαγνησιώτες αντάρτες και για κάποιους μήνες έδρασε μαζί τους στην
περιοχή Καλαμπάκας –Κουτσούφλιανης ( σημερινή ΠΑΝΑΓΙΑ) Μηλιά –Μέτσοβο.
Στον γυρισμό του στο Πήλιο μαζί με τον
Λαρισαίο Διονύση Πίπιλα μετέφερε με κάρα κρυμμένα μέσα στο σανό, όπλα που είχαν
ρίξει οι Άγγλοι με αεροπλάνα στην Πίνδο.
Πρωτοστάτησε στην συνθηκολόγηση και
παράδοση των Ιταλών τον Σεπτέμβριο του 43
Η δράση του Δοξόπουλου συνεχίστηκε σε
πολλά καθήκοντα . Στις αρχές του 44 ανέλαβε υπεύθυνος καθοδήγησης περιοχής
Τυρνάβου και αργότερα μετά την ψήφιση των πρώτων νόμων της ΠΕΕΑ, καθήκοντα
Λαϊκής Δικαιοσύνης για την Ανατολική Θεσσαλία . Στην Αγιά δημιουργήθηκε με
εισήγηση του Δοξόπουλου, Σχολή Αυτοδιοίκησης και Λαϊκής Δικαιοσύνης . Υπήρχε
ανάγκη να επιμορφωθούν στελέχη για αυτούς τους κρίσιμους τομείς .
Η απελευθέρωση βρήκε τον Δοξόπουλο στην
περιοχή της Λάρισας .
Μέχρι το καλοκαίρι του 46 παρά τις
συνεχείς ενοχλήσεις των αρχών, μπορούσε να υπερασπίζεται τους συναγωνιστές του
που έπεφταν θύματα της ακροδεξιάς λευκής τρομοκρατίας . Μετά ήρθε και η δική
του σειρά .Εκτοπίστηκε στο Τρίκερι και στην Ικαρία για τέσσερα χρόνια ως
«επικίνδυνος δια την καθεστηκυία τάξη».
Εξόριστοι
Βολιώτες στην Ικαρία. Κάτω : Δοξόπουλος Γιώργος,Δημητριάδης Λάκης, Ρήγας
Γιώργος,, Πιπικάκης Χρήστος, Ξάνθης Θαν, Πολυχρόνου Θαν.
Όρθιοι: 1ος Σπίνας ,3ος Χατζηδημητρίου Βασίλης,5ος
Καλαφάτης Κώστ.6ος Τσιμπανούλης Γ, 8ος Σκοτινιώτης Νίκ.
Γεννήθηκε στην Μικρά Ασία το 1915 και
πέθανε στον Βόλο το 1991.
Ο Δήμος Νέας Ιωνίας τον τίμησε με
ονοματοδοσία στον δρόμο που βρίσκονται το κλειστό του μπάσκετ και το
κολυμβητήριο .
Σημείωση 1): Όσοι πολιτικοί κρατούμενοι
ήταν στις φυλακές δεν κατόρθωσαν να ελευθερωθούν . Παραδόθηκαν στις Γερμανικές
αρχές από τους μαυρόψυχους του Βασιλομεταξικού καθεστώτος. Αρκετές εκατοντάδες
από αυτούς εκτελέστηκαν στην διάρκεια της κατοχής η πέθαναν από την πείνα και
τις κακουχίες . Κάποιοι που νοσηλεύτηκαν στην Σωτηρία ως φυματικοί κατόρθωσαν
να δραπετεύσουν .
2) Για τον Γερασιμίδη αφιέρωμα εδώ >https://www.facebook.com/simea2016/posts/pfbid0HY2jyvZyp9SXqsbepshTrJtMd672L6xGSQiv4dLetjMwyhurufib5Eh9deh8RG5yl
3) Για την προδοτική δράση των
Λεγεωνάριων εδώ >
https://www.facebook.com/simea2016/posts/1184535948554977
Πηγές: Νίτσα Κολιού ( Άγνωστες πτυχές
Κατοχής και Αντίστασης 2τ, Τυπο-φωτο-γραφικό πανόραμα 2τ , Λάζαρος Αρσενίου
,Γιώργος Δοξόπουλος ( Η δόξα και ο Γολγοθάς της Εθν. Αντίστασης), Γρηγ. Ρέντης,
Πάνος Σκοτινιώτης, Αντώνης Α. Αντωνίου ,Θαν. Βογιατζής , Αρχείο Βουλής,
Αν σας άρεσε το αφιέρωμα ,κοινοποιήστε
το και δηλώστε ακόλουθοι της σελίδας προκειμένου να ενημερώνεστε για κάθε νέα
ανάρτηση καθώς και για την δραστηριότητα του συλλόγου
