Οι επιστολές του Περρίκου
Τους πραγματικούς ήρωες οφείλουμε να τους μνημονεύουμε συχνά
Κείμενο : Αποστολάκης Κ.Αποστολάκης .
Λίγες μέρες πριν την αναμενόμενη εκτελεσή του, ο Κώστας Περρίκος έστειλε γράμμα στον γιο του και στην γυναίκα του.
Ο Περρίκος ήταν αξιωματικός της Αεροπορίας και είχε εκδιωχθεί από την Δεξιά Κυβέρνηση με την κατηγορία ότι πήρε μέρος στο Βενιζελικό κίνημα της 1ης Μαρτίου του 1935. Στην κατοχή προσχώρησε στην ΠΕΑΝ που είχε δημιουργήσει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος και οργάνωσε το πρώτο μεγάλο σαμποτάζ στην Ελλάδα, οδηγώντας στον θάνατο δεκάδες Γερμανούς και δοσίλογους συνεργάτες τους . Ήταν το γνωστό σαμποτάζ της ΕΣΠΟ
Απολογισμός 39 δωσίλογοι και 43 Γερμανοί .Η Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωση, ΕΣΠΟ δημιουργήθηκε στα πρότυπα του Γερμανικού Ναζιστικού κόμματος αμέσως μόλις μπήκαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα. Ειδικό αφιέρωμα για το σαμποτάζ εδώ >https://www.facebook.com/simea2016/posts/974223062919601
.Επιστολή 1η
Κ. Περρίκος προς Δημήτρη Περρίκο, Φυλακαί Αβέρωφ, κελί 12,
23 Ιανουαρίου 1943
Αγαπημένο μου παιδί, Μίμη μου:
Ο πατέρας σου έπεσε για τη λευτεριά της πατρίδας μας. Έφυγε απ' τον κόσμο με την ικανοποίηση πως αν δεν έκαμε το χρέος του όπως έπρεπε, πάντως το έκαμε όσο μπορούσε. Το χρέος αυτό δεν τελειώνει ποτέ. Αν ζούσε θα εξακολουθούσε τις προσπάθειές του και κατά την περίοδο της ειρήνης. Τον ρόλο αυτό επεφύλαξε η Μοίρα για σένα. Δούλεψε για να σταματήσουν οι πόλεμοι, να ευημερήσουν όλοι οι άνθρωποι, να ενωθούν τα κράτη της Ευρώπης, να ειρηνεύση και να ευτυχίση ο κόσμος. Δούλεψε για να καταργηθούν οι τεχνητοί φραγμοί που παρεμποδίζουν και σε άπειρες περιπτώσεις ματαιώνουν την πρόοδο των αξίων. Δούλεψε για την επικράτηση της Δημοκρατίας. Αφιέρωσε τη ζωή σου στην Ελλάδα και στην ανθρωπότητα. "
Επιστολή 2η
Την ημέρα της εκτελεσής του έγραφε στην γυναίκα του.
Κώστας . Περρίκος Φυλακαί Αβέρωφ, κελί 12, 4 Φεβρουαρίου 1943, προς Μαρία Περρίκου
"Μαρία μου. Μου μένουν ακόμη λίγα λεπτά ζωής. Και στις τελευταίες μου στιγμές θα σ’ αγαπώ και θα σε θυμάμαι. Φίλησέ μου τ’ αγγελούδια μας. Οι φίλοι μου ας κάμουν το χρέος τους. Πεθαίνω για την Ελλάδα και θυμάμαι τα λόγια του ποιητή.
«Κι αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα, τι θεία δάφνη, μια φορά κανείς πεθαίνει».
Εγκαταλείπω τον κόσμο χωρίς μίση και κακίες. Αγωνίσθηκα για την πατρίδα μου. Για την δική τους πατρίδα αγωνίζονται κι εκείνοι οι οποίοι με καταδίκασαν. Θα ήθελα το αίμα μου να μην μας χωρίση αλλά να μας ενώση στο μέλλον με τους σημερινούς αντιπάλους»
Ανάλογη επιστολή έστειλε και στον πατέρα του
( η ορθογραφία είναι του Περρίκου)
