Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος σε 7 λεπτά

 Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος σε 7 λεπτά

Ο πόλεμος δεν είναι προσκοπική εκδρομή . Αφήνει πίσω του αθώα θύματα και καταστροφές.

Με αφορμή τον πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία μετά την εισβολή του Ρώσικου στρατού , τον πόνο και τις καταστροφές που ακολουθούν μετά από κάθε πόλεμο ,ας θυμηθούμε. Ας θυμηθούμε και ας δούμε μόνο σε επτά λεπτά όλη την εξέλιξη του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου στην Ευρωπαϊκή περιοχή .

Τις πρώτες γρήγορες επιτυχίες των φασιστικών δυνάμεων,την αλλαγή στα πεδία των μαχών, τα μηνύματα των ηγετών των τότε εμπόλεμων χωρών Τσώρτσιλ , Στάλιν , Χίτλερ και την τελική νίκη των τότε αντιφασιστικών συμμαχικών δυνάμεων.

Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε και τον πόλεμο της Ανατολής και τα εκατομμύρια νεκρούς που προκάλεσε ο Ιαπωνικός μιλιταρισμός. 

 

Ανοίξτε εδώ > https://youtu.be/WOVEy1tC7nk

 

Επιλογή: Απόστολος Κ. Αποστολάκης

 

 

 

ΕΠΟΝ

 

1ο Πανθεσσαλικό συνέδριο ΕΠΟΝ .Καστανιά Καρδίτσας Ιούλιος 1943 φωτο Δημ. Τσούτσας

Α

ΙΔΡΥΣΗ ΕΠΟΝ 

23 Φεβρουαρίου στις 9:19 π.μ.  

 ·

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ . 23 ΦΛΕΒΑΡΗ 1943

Κείμενο : Απόστολος Κ. Αποστολάκης

Σε σχέση με την ίδρυση του ΕΑΜ που ιδρύθηκε μόλις πέντε μήνες μετά την έναρξη της κατοχής από την Γερμανία, Ιταλία , Βουλγαρία , η ίδρυση ΕΠΟΝ (ενιαίας πανελλαδική οργάνωσης νέων) άργησε να πραγματοποιηθεί . Ο κύριος λόγος ήταν διότι το ΕΑΜ ήδη είχε συγκεντρώσει στις γραμμές του πάρα πολλούς νέους .

Υπήρχε το ΕΑΜΝ ( Ενιαίο Απελευθερωτικό Μέτωπο Νέων ) που είχε ιδρυθεί τον Φεβρουάριο του 42 αλλά όχι σαν ξεχωριστή αυτόνομη οργάνωση . Υπήρχαν όμως και αρκετοί νέοι ήδη οργανωμένοι σε άλλες νεολαιίστικες αντιστασιακές οργανώσεις που είχαν αρχίσει την πολιτική κυρίως δράση, με διάφορες μορφές κάθε φορά και πού πάντα είχαν σχέση με τα τοπικά δεδομένα .

Στην Θεσσαλία και κύρια στις μεγάλες, πόλεις δρούσε ο Θεσσαλικός Ιερός λόχος αλλά και αυτόνομοι πολιτιστικοί σύλλογοι που στις γραμμές τους δρούσαν συγκαλυμμένα νέοι του ΕΑΜ αλλά και της παράνομης ΟΚΝΕ . (νεολαία του ΚΚΕ )

Η ΟΚΝΕ δρούσε στην Αθήνα και στις μεγάλες πόλεις και παρά το μεγάλο πλήγμα που της είχε επιφέρει η δικτατορία του Μεταξά , τα στελέχη της κατόρθωσαν γρήγορα να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους και να ριχτούν στον απελευθερωτικό αγώνα σε βοηθητικό κυρίως ρόλο .

Αλλά και χωρίς την εμπειρία της πολιτικοποιημένης ΟΚΝΕ οι νέοι της εποχής έδειξαν από την πρώτη στιγμή την διάθεση να μην αποδεχτούν την κατοχή .

Δεν είναι τυχαίο που ο πρώτος κατοχικός πρωθυπουργός, Γ. Τσολάκογλου, στο πρώτο του διάγγελμα για να προλάβει τις εξελίξεις συνιστούσε ΄΄πειθαρχίαν και υπακοήν εις τας διαταγάς των αρχών ενώ παρότρυνε τη νεολαία να εγκαταλείψη την πολιτικήν και να αφοσιωθή στο ποδόσφαιρόν της΄΄ (Εφημερίδα Ακρόπολις 31.5.1941).

Οι ανάγκες καλύτερου συντονισμού δράσης των διαφόρων οργανώσεων προκειμένου να μην υπάρχει άσκοπη σπατάλη δυνάμεων, οδήγησε την ηγεσία του ΕΑΜ να δρομολογήσει την ίδρυση της ΕΠΟΝ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν την ίδρυση της ΕΠΟΝ συντηρούνταν ακόμα η διάκριση των φύλων. Συντηρούνταν τα συντηρητικά στερεότυπα της εποχής και κύρια της εποχής του Μεταξά με την υποχρεωτική στράτευση στην φασιστική ΕΟΝ σε διαφορετικές ομάδες τα κορίτσια και τα αγόρια

Έτσι, στην περιοχή της Αθήνας και του Πειραιά είχε αρχικά δημιουργηθεί το ΕΑΜ – Νέων για τα αγόρια και η «Λεύτερη Νέα» για τα κορίτσια.

Στις 23 Φλεβάρη στο σπίτι του δάσκαλου Παναγή Δημητράτου (1) στην οδό Δούκισσας Πλακεντίας στους Αμπελόκηπους, με πρωτοβουλία του ΕΑΜΝ πήραν μέρος στην ιδρυτική σύσκεψη οι αντιπροσωπείες από τις εξής οργανώσεις: μέλη της Κ.Ε. του ΕΑΜΝ, αντιπροσωπείες του ΕΑΜΝ Μακεδονίας και Πελοποννήσου, η Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδος ,ο Θεσσαλικός Ιερός Λόχος, η Αγροτική Νεολαία Ελλάδος, η Ενιαία Εθνικοαπελευθερωτική Εργατοϋπαλληλική Νεολαία, η Ενιαία Μαθητική Νεολαία, η Ένωση Νέων Αγωνιστών Ρούμελης, η Λαϊκή Επαναστατική Νεολαία, η Λεύτερη Νέα, Ελλάδος, η Σοσιαλιστική Επαναστατική Πρωτοπορία Ελλάδος, Φιλική Εταιρεία Νέων.

Με την ίδρυση της ΕΠΟΝ οι οργανώσεις αυτές αυτοδιαλύθηκαν και συγχωνεύτηκαν στις γραμμές της.

Οι κύριοι σκοποί της ΕΠΟΝ σύμφωνα με την διακήρυξη ήταν

1). Η εθνική απελευθέρωση με βάση την ακεραιότητα της Ελλάδας.

2). Η εξόντωση του φασισμού τώρα και στο μέλλον και με οποιαδήποτε μορφή και αν παρουσιαστεί. Αποκατάσταση της Λαϊκής Κυριαρχίας έτσι που όλες οι εξουσίες να απορρέουν απ' την κυρίαρχη θέληση του Λαού και της νέας γενιάς.

3). Η καταπολέμηση των ιμπεριαλιστικών πολέμων και η υπεράσπιση της ειρήνης με βάση την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών και της αδελφικής συνεργασίας όλων των Λαών και Νεολαιών και ειδικά της Βαλκανικής.

4. Η υπεράσπιση των οικονομικών, πολιτικών, εκπολιτιστικών και μορφωτικών δικαιωμάτων και επιδιώξεων της νέας γενιάς (...)

5. Η Πανελλαδική σύσκεψη αποφασίζει την προσχώρηση της ΕΠΟΝ στο ΕΑΜ σαν εκπρόσωπος της νέας γενιάς, με συμμετοχή του αντιπροσώπου της στην ΚΕ του ΕΑΜ.

Στις γραμμές της ΕΠΟΝ οργανώθηκαν πάνω από 600000 νέες και νέοι . 35 χιλιάδες πέρασαν στον ένοπλο αγώνα κυρίως στον εφεδρικό ΕΛΑΣ.

Προσωπικότητες που άφησαν αργότερα εποχή με την προσφορά τους στις τέχνες και στα γράμματα . Αναφέρουμε ενδεικτικά τον Μίκη Θεοδωράκη , τον Μάνο Χατζηδάκι , τον Γιάννη Ξενάκη, την Ελένη Γλύκατζη –Αρβελέρ, την Άλκη Ζέη, τους σκηνοθέτες Γιώργο Σεβαστίκογλου,Νίκο Κούνδουρο, Μάνο Ζαχαρία , τους συγγραφείς Πέτρο Ανταίο, Αλέξη Πάρνη και τόσους άλλους .

Στην περιοχή μας πρωτοπόρος ήταν ο Κυριάκος Τσακίρης που είχε ιδρύσει τον Θεσσαλικό Ιερό Λόχο με δράση στις μεγάλες πόλεις της Θεσσαλίας, η Μαρία Αγριγιαννάκη από τις Μηλιές Πηλίου (2)ο μετέπειτα πασίγνωστος λαογράφος Κίτσος Μκρής,(3) τα αδέλφια του ,η φωτογράφος Κυβέλη Ζημέρη η οποία έγινε αργότερα γυναίκα του , η μετέπειτα γνωστή μαέστρος Τερψιχόρη Παπαστεφάνου που την συναντάμε σε συναυλίες που οργάνωνε η ΕΠΟΝ με το πατρικό της όνομα Βολοβίνη , ο Νίκος Καβούρας, η Ελένη Κορμάζου,οι αδελφοί Μπάστη , οι αδελφές Σαράφη και πολλοί άλλοι .

Από τις πρώτες μεγάλες κινητοποιήσεις που πήρε μέρος η ΕΠΟΝ με την ορμή της νιότης που διέθετε, ήταν ενάντια στην πολιτική επιστράτευση που προσπάθησε να κάνει ο δοσίλογος δοτός πρωθυπουργός Λογοθετόπουλος .

Πρώτη μέριμνα της ηγεσίας της ήταν η έκδοση νεολαιίστικης εφημερίας Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ. Το πρώτο φύλλο κυκλοφόρησε στις 22/3/1943 τρεις μέρες πριν την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821.

Συνάντησε και σφοδρές αντιστάσεις η δράση της ΕΠΟΝ από την συντηρητική παράταξη και βέβαια από τους συνεργάτες των Γερμανών . Απέδιδαν συνθήματα σε αυτή που ποτέ δεν ειπώθηκαν . Παράδειγμα όταν οι Επονίτες φώναζαν συνθήματα ‘’ ΚΑΤΩ Ο ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ ο οποίος ήταν γνωστός βασανιστής’’ η αντίδραση τα μετέφραζε σαν δήθεν ΚΑΤΩ Η ΠΑΡΘΕΝΙΑ με στόχο να εξάψει τα αντανακλαστικά συναισθήματα των συντηρητικών οικογενειών.

Στην μεταπολεμική Ελλάδα η ΕΠΟΝ συνέχισε την δράση της και μάλιστα πραγματοποίησε Πανελλαδικό συνέδριο την Κυριακή 13 Ιανουαρίου 1946 στο θέατρο ΑΠΟΛΛΩΝ . Από εφημερίδες της εποχής διαβάζουμε ότι η διακόσμηση ήταν λιτή και συμβολική αφού όλοι περίμεναν λόγω των ημερών της λευκής τρομοκρατίας κάτι να συμβεί. (4).

Κυριαρχούσαν πορτραίτα με ηρώων του '21, φωτογραφίες νέων που είχαν σκοτωθεί σε μάχες η είχαν εκτελεστεί και δεν ήταν πια στη ζωή. Σε εμφανές σημείο ζωγραφισμένο μεγάλο πορτραίτο της Παναγιώτας Σταθοπούλου, που θυσίασε τη ζωή της ορμώντας επάνω στο γερμανικό τανκς στις 22 Ιουλίου 1943, όταν ο Αθηναϊκός λαός διαδήλωνε ενάντια στην επέκτασης της βουλγαρικής κατοχής.

ΥΓ Σε κάθε περίπτωση δεν ξεχνάμε και πάντα μνημονεύουμε την δράση των δεκαενιάχρονων πρωτοπόρων Μανώλη Γλέζου και Απόστολου Σάντα που εξευτέλισαν τους Γερμανούς ναζί κατεβάζοντας την σημαία τους από την Ακρόπολη

1)Ο Παναγής Δημητράτος εκτελέστηκε από τους Γερμανούς μετά από κάρφωμα δοσίλογου γειτονά του.

2)Η Μαρία Αγριγιαννάκη στην διάρκεια του αγώνα έγινε γυναίκα του Κώστα Γυφτοδήμου .( Θεσσαλάρχης του ΕΑΜ με το ψευδώνυμο ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗΣ)

3) Για τον Κίτσο Μακρή εδώ> https://simea2016.blogspot.com/2020/05/blog-post_3.html

4)Στις 20-2-47 με τον ΑΝ/509|1947 η ΕΠΟΝ τέθηκε εκτός νόμου

 

Φάρος του Θερμαϊκού: Η πείνα του 1941-1942 στην κατεχόμενη Θεσσαλονίκη

Φάρος του Θερμαϊκού: Η πείνα του 1941-1942 στην κατεχόμενη Θεσσαλονίκη: του Σπύρου Κουζινόπουλου Μία από τις πρώτες και φοβερότερες επιπτώσεις της τριπλής κατοχής που επιβλήθηκε στη χώρα μας από τη ναζιστική Γερμ...

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΑΣ 16-Φλεβάρη -1942

 

   

                             

 

·

Η ίδρυση του ΕΛΑΣ 16-Φλεβάρη -1942

 

 

Μάνα μου, γλυκιά μου Ελλάδα,

ο αντάρτης του ΕΛΑΣ

θα σου ανάψει τη λαμπάδα,

της τιμής, της Λευτεριάς.

 

 

Κείμενο: Απόστολος Κ.Αποστολάκης

 

 

54ο Σύνταγμα Πηλίου .Στο κέντρο ο στρατολόγος Σπύρος Παπασταφίδας αξιωματικός της Χωροφυλακής

 

Ταυτόχρονα με την ίδρυση του ΕΑΜ στις 27 Σεπτέμβρη 1941 είχε αρχίσει ο προβληματισμός και για την δημιουργία ένοπλης αντίστασης παράλληλα με την δράση στις πόλεις. Το ΕΑΜ κατάλαβε έγκαιρα και ιδιαίτερα το ΚΚΕ το οποίο είχε και την εμπειρία λόγω των πολύχρονων διώξεων, ότι έπρεπε να οργανωθεί ενιαίος αντάρτικος απελευθερωτικός στρατός για να προλάβουν τις αυθόρμητες κινήσεις που ήδη είχαν αρχίσει να γίνονται σε διάφορα μέρη της επικράτειας και ιδιαίτερα στην Μακεδονία και στον Αλμυρό Μαγνησίας (1)

.

Από δεξιά ο καπετάνιος του 54ου συντάγματος Πέτρος Πηλιορείτης ,δίπλα του ο Γιάννης Μουστεράκης διοικητής 1ης Μεραρχίας , ο στρ. διοικητής του συντάγματος Κώστας Μαλιαρός και ο υπολοχαγός Δημήτρης Σακελαρίου υπεύθυνος 2ου γραφείου της Μεραρχίας μπροστά από ένα βαρύ πυροβόλο λάφυρο της Ιταλικής μεραρχίας ΠΙΝΕΡΟΛΟ

ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

 

ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

 

 

Κείμενο :Απόστολος Κ.Αποστολάκης

 

 

Στην Μαγνησία η προσφορά των γιατρών κατά τη διάρκεια της κατοχής ήταν κάτι παραπάνω από αλτρουιστική . Όχι μόνο συνέτρεχαν στον Βόλο και στα χωριά για να δώσουν ιατρική φροντίδα σε όσους είχαν ανάγκη , αλλά όταν χρειάζονταν ανέβαιναν και στο βουνό για να περιθάλψουν τραυματισμένους αγωνιστές τους ΕΛΑΣ και όποιον άλλον είχε ανάγκη .

Στην πόλη λειτουργούσε το Νοσοκομείο με πολλές ελλείψεις σε φάρμακα, ένα πρόβλημα που είχε γίνει βραχνάς για τους γιατρούς και την διοίκηση του . Αρκετές φορές έλλειπαν και τα στοιχειώδη τρόφιμα .

Όπως σημειώνει ο Δημήτρης Τσιλιβίδης στο βιβλίο του(1) για τους υγειονομικούς της Μαγνησίας στην διάρκεια της κατοχής »» Οι Γερμανοί καταλήστεψαν τα αποθέματα σε φάρμακα που υπήρχαν στις κρατικές αποθήκες επιταγμένα από τον Ελληνικό στρατό. Τα φάρμακα που βρέθηκαν σε ιδιωτικές φαρμακαποθήκες και είχαν διαφύγει την επίταξη αποκρύφτηκαν και διατέθηκαν με ελεύθερες τιμές επιδεινώνοντας το πρόβλημα …..««

Τα ίδια έγραφαν και οι εφημερίδες της εποχής για την μαύρη αγορά που κυριαρχούσε κυρίως στο κινίνο απαραίτητο για την ελονοσία. 

Ο Νίκος Κωνσταντινόπουλος

ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ 22

 

Ο ΣΙΜΕΑ τίμησε και φέτος τα θύματα του Ολοκαυτώματος που προκάλεσαν οι Γερμανοί ναζί αφανίζοντας έξι εκ Εβραίους .

Θυμίζουμε ότι στα θύματα αυτά συγκαταλέγονται 67151 Έλληνες Εβραίοι εκ των οποίων οι 157 ήταν από τον Βόλο .

Αντιπροσωπεία του συλλόγου με επί κεφαλής την πρόεδρο κ. Αγγελική Νικολάου και αρκετά μέλη του ΣΙΜΕΑ παραβρέθηκαν στην Επιμνημόσυνη Δέηση που πραγματοποιήθηκε στο Μνημείο Ολοκαυτώματος-Πλατεία Ρήγα Φεραίου.

Το στεφάνι στου συλλόγου κατέθεσε ο Γ. Γραμματέας του Συλλόγου Απόστολος Κ.Αποστολάκης

Το εξαιρετικό μνημείο με τις τέσσερις διαφορετικές

παραστάσεις είναι έργο του Βολιώτη γλύπτη Αναστάση Κρατίδη

 

ΝΙΚΗ ΜΑΡΓΑΡΗ

 

ΝΙΚΗ ΜΑΡΓΑΡΗ   ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ 

 

Της Μαρίας Σπανού -Μάργαρη

 

Ένα από τα τελευταία σύμβολα της μακροζωίας, η Νίκη Μάργαρη πέθανε σε ηλικία 104 ετών 

 

 

 

Προχθές σταμάτησε να χτυπά η υπεραιωνόβια καρδιά της Νίκης Μάργαρη. Μιας βολιώτισσας από τις τελευταίες της γενιάς της. Ετών 104! Η αγέραστη ψυχή της πήρε τον ανήφορο για τον ουρανό. Είχε γεννηθεί ανήμερα του Σταυρού, 14 Σεπτεμβρίου του 1918, όταν γράφονταν οι τελευταίες σελίδες του τρομερού Μεγάλου Πολέμου.

 Γι΄ αυτό και ο νονός της θέλησε να της χαρίσει συμβολικά το όνομα «Νίκη». Μεγάλωσε στην περίοδο του Μεσοπολέμου μέσα σε μια πόλη που όδευε πρόσω ολοταχώς, έχοντας μεγάλα κέφια. Έμαθε κέντημα και μοδιστρική στο Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου.

 Όταν πρωτοχτύπησαν οι σειρήνες κήρυξης του Πολέμου (28.10.1940) τη βρήκαν αμέριμνη να πηγαίνει με τα πόδια από τη Νέα Δημητριάδα, όπου ήταν το πατρικό της, στην οδό Ροζού, στο νεοκλασικό σπίτι των δερματεμπόρων Δίκου. Στο τεντωμένο χέρι της κρατούσε ατσαλάκωτο το ολοκαίνουργιο βραδινό φόρεμα που είχε τελειώσει η μοδίστρα της, παραγγελιά της οικοδέσποινας Δίκου, γιατί το βράδυ θα είχαν βεγγέρα. Ως νεαρή κοπέλα έζησε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σε όλο του το μεγαλείο. Το ίδιο και την Κατοχή. Πείνασε αλλά δε λύγισε. 

Στον Εμφύλιο γνώρισε πως είναι ν’ αποχωρίζεσαι ό,τι αγαπάς. Ο καλός της, ο Γιάννης Μάργαρης ακολούθησε το δρόμο της εξορίας με σκληρό τίμημα. Πριν φύγει για τα νησιά του Αιγαίου κρατήθηκε κάμποσο στην Κίτρινη Αποθήκη. Στο διάστημα αυτό, εκείνη προσπαθούσε καθημερινά να τον επισκεφθεί. Απ’ όσο θυμόταν, συχνά, κάπου εκεί κοντά στεκόταν ένας «περίεργος» τύπος, που πάντα κάτι της έγνεφε. Προσπαθούσε ενστικτωδώς να τον αποφύγει. Μια μέρα καθώς έπεσε πάνω του, πρόλαβε και της έδωσε μια κόλλα χαρτί. «Δώστο στο Γιαννάκο», της είπε «κι αν το υπογράψει όλα τα βάσανά του θα τελειώσουν εδώ». Εκείνος δεν δέχτηκε «κουβέντα» για το θέμα. Όταν αργότερα, ο Γιάννης επέστρεψε ελεύθερος στο Βόλο ένωσαν τις ζωές τους. 

Ο γάμος τους έγινε στην Παναγία Τρύπα, όπως ήταν τότε το συνήθειο των αριστερών. Από τότε, η ζωή τους αποζημίωσε, όπως η ίδια της άρεσε να εξομολογείται. Έζησαν την ανείπωτη ευτυχία ενός ζευγαριού που έκλεισε τους λογαριασμούς τους με τις οδυνηρές συνέπειες του πολέμου για τους ίδιους και την οικογένειά τους. Μετά από κάποια χρόνια, στην περίοδο των σεισμών, και ενώ η Νίκη περίμενε το πρώτο και μοναδικό τους παιδί, ένα βράδυ που σειόταν συθέμελα ο Βόλος, εκείνη βρέθηκε μαζί με το κρεβάτι της από το πάνω πάτωμα του σπιτιού τους στο κάτω, χωρίς να πάθει το παραμικρό. Τυχερή ήταν και αργότερα, όταν μόλις που πρόλαβε να την ξεγεννήσει ο γιατρός της και οικογενειακός τους φίλος Αριστείδης Στουρνάρας, αφού σε λίγη ώρα έπρεπε ως πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου να ακολουθήσει τον τότε δήμαρχο Γεώργιο Καρτάλη μαζί με άλλους, για το αλησμόνητο ταξίδι του Δήμου Βόλου στο Ροστώβ της Ρωσίας. Αδιανόητο τόλμημα για την εποχή του ψυχρού πολέμου. Σε λίγο θα υπογραφόταν η επίσημη αδελφοποίηση μεταξύ των δυο πόλεων, η πρώτη ιστορικά σε ολόκληρη την Ελλάδα.       Παρένθεση ήταν και επιστρέφω: 

Η οικογένεια του πατέρα της καταγόταν από τη Λήμνο. Γι’ αυτό και τον παππού της που ήταν ναυτικός, όταν κάποτε προσορμίστηκε με το καΐκι του, λόγω θαλασσοταραχής, στο ανατολικό Πήλιο,όπου και παρέμεινε, τον είπαν «Λημνιό». Από τότε, το προσωνύμιο αυτό πήρε τη θέση του αληθινού του επιθέτου. Ο πατέρας της Νίκης, Στρατής Λημνιός παντρεύτηκε την Αναστασία Koυλιακιώτη από την Πρόπαν. Δύσκολα χρόνια. Με τη γέννηση της Νίκης και της αδελφής της, της Ευρυδίκης κατέβηκαν στο Βόλο. Ο πατέρας της αρχικά έγινε ο οδηγός της άμαξας που κουβαλούσε την οικογένεια Γκλαβάνη στις δουλειές και τις εξόδους της. Τα πρωινά φόρτωνε τα άλευρα προς διανομή που έβγαζε ο μύλος τους στον Άγιο Ονούφριο και τα κατέβαζε στο λιμάνι προς διανομή. Όταν ο μύλος κάηκε άλλαξε δουλειά. Έγινε ο φύλακας-άνθρωπος για όλες τις δουλειές του Γυμναστικού Συλλόγου Βόλου, όπου και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του. Στο σπιτάκι του ΓΣΒ η οικογένειά του αυγάτισε, αφού εκεί γεννήθηκαν ο Στέλιος και η μικρότερη κόρη τους, η Καίτη. Από την άλλη μεριά, η οικογένεια του Γιάννη Μάργαρη, ορμώμενη εκ Ζαγοράς είχε εγκατασταθεί πριν τα τέλη του 19ου αιώνα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπως πλείστες οικογένειες του ανατολικού Πηλίου προς καλύτερο βιοπορισμό και πρόοδο.

 Ο ξαφνικός θάνατος του πατέρα του, Παναγιώτη Μάργαρη το 1920 από αρρώστια του Νείλου, υποχρέωσε τη γυναίκα του Ελένη Μάργαρη, το γένος Κόνσολα, επίσης από τη Ζαγορά, να πάρει τα δυο της μικρά αγόρια, Γιάννη και Φίλιππο και να επιστρέψουν στο Βόλο. Προστάτης τους έγινε από εκείνη τη στιγμή ο κουνιάδος της Κωστής Μάργαρης, που τους συνόδεψε στο ταξίδι και στη νέα τους εγκατάσταση. Ήταν από τους πρώτους μηχανολόγους που εργάστηκε στην αναδυόμενη βολιώτικη βιομηχανία. Τα δυο αδέρφια μεγαλώνοντας αποφοίτησαν από την Εμπορική Σχολή Βόλου. Ο Φίλιππος, πριν ανοίξει τα φτερά του, αρρώστησε από φυματίωση και πέθανε στο σανατόριο του Καραμάνη. Ο Γιάννης επαγγελματικά ασχολήθηκε με τα εκτελωνιστικά, αποτελώντας έναν από τους πρώτους και τους πιο πετυχημένους εκτελωνιστές της πόλης. Ήταν ιδεολόγος με πολλά ενδιαφέροντα, ανοικτή καρδιά και πολλούς φίλους. Από τα ιδρυτικά μέλη της Φωτογραφικής και Περιηγητικής Λέσχης Βόλου. Αγαπούσε τα ταξίδια, τις εκδρομές, τη μουσική, το διάβασμα, τις συζητήσεις. Καθημερινά. Η ζωή του όλη μια παρέα. Πέθανε από καρκίνο στα εβδομήντα του. Η Νίκη συνέχισε ήρεμα τη ζωή της. Ολιγαρκής και αυτάρκης, με αξιοπρέπεια και χαμόγελο στάθηκε στα μικρά και στα μεγάλα, ευτυχισμένη δίπλα στην οικογένεια του γιου της.

 Χορτασμένη από τη ζωή, αναπολούσε τη διαδρομή της που μοιάζει με παραμύθι, όπως έλεγε. Παρέα με τις αναμνήσεις της, έζησε πολλά χρόνια με ευθυκρισία και πνεύμα αναλλοίωτο. Δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Ακόμα και τα τελευταία δύο χρόνια που έζησε σε δομή υγείας, δυστυχώς απομονωμένη λόγω της συγκυρίας, δεν σταμάτησε να ενδιαφέρεται για τους αγαπημένους της. Παρά ταύτα υπέμεινε παλληκαρήσια. Απόδειξη είναι, ότι όταν ο κορωνοϊός την πολιόρκησε, πριν από ένα χρόνο, εκείνη τον προσπέρασε. 

Παρά τα βαθιά της γεράματα ως το τέλος, το καντήλι της επέμεινε να εκπέμπει μικρές φλογίτσες, εκτιμώντας στο έπακρο τη ζωή που της δωρίθηκε. «Να αγαπάτε τη ζωή». Αυτό μας συμβούλεψε. Καλοτάξιδη κυρά -Νίκη! Θα μείνεις πάντα στη σκέψη μας.

 

 Η Μαρία Σπανού-Μάργαρη είναι Πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων και μέλος του ΣΙΜΕΑ

 

 

2 Φεβρουαρίου στις 8:03 π.μ.  ·

Εμφανίσεις δημοσίευσης

11.228

Απήχηση δημοσίευσης (ΔΙΑΒΆΣΤΗΚΕ)

11.215

Αλληλεπίδραση με δημοσίευση

2.335

 

https://www.facebook.com/simea2016/posts/338878074910648